Η διάλυση της Ε.Ε., νίκη τού ευρωπαϊσμού...

Σύμφωνα με έναν από τους μεγαλύτερους μύθους που κυκλοφορούν στην πιάτσα, αυτοί που μας κυβερνούν είναι ευρωπαϊστές κι όσοι τους ενταντιώνονται είναι αντιευρωπαϊστές. Με βάση, επομένως, αυτήν τη μυθολογία οφείλουμε να στηρίζουμε οποιαδήποτε απόφαση των Βρυξελλών, δηλαδή στην ουσία τής Γερμανίας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση επιδιώκουμε τη διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του μεταπολεμικού οράματος για την ενωμένη Ευρώπη. Στην πράξη, βεβαίως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: την Ευρώπη διαλύουν τα διευθυντήρια τα οποία συμπεριφερόνται σε εκλεγμένες κυβερνήσεις σα να είναι γκάνγκτερ και συμμορίτες τους οποίους ανέχονται από απλή μεγαλοθυμία και γι' αυτό εκείνοι θα πρέπει να υπακούουν τυφλά σε ό,τι κι αν τους διατάζουν...
Αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει κανένα μέλλον. Από τη στιγμή που μεγαλοπιάστηκε και πίστεψε ότι με ένα κοινό νόμισμα θα λύσει όλα της τα προβλήματα είχε ναρκοθετήσει τα θεμέλια μιας σοβαρής πολιτικής ενοποίησης, η οποία θα προέκρινε τα συμφέροντα των λαών κι όχι αδηφάγων ελίτ. Το ερώτημα, επομένως, δεν είναι αν θα διαλυθεί η ευρωζώνη, αλλά το πότε. Κι αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πότε θα συνειδητοποιήσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα να θυσιάζεσαι εφ' όρου ζωής για να αυξάνεις τα πλεονάσματα της γερμανικής οικονομίας. Σε άλλες χώρες, οι οποίες δεν έχουν υποφέρει όσο η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, το κύμα πηγαίνει προς την εξέγερση. Αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί και στη χώρα μας, ιδίως όταν θα αρχίσουν οι πλειστηριασμοί ακινήτων κι όταν ξεκινήσουν κι επισήμως οι κλοπές των καταθέσεών μας. Και τότε το διευθυντήριο του Βερολίνου θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τις ιστορικές του ευθύνες. Πολύ πριν από τις γερμανικές εκλογές τού φθινοπώρου...