Η τρόικα φταίει για πολλά, όχι για όλα...

Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή η κυβέρνηση δεν παρατά εύκολα τα όπλα, αν και μόνο όταν αφορά την επιβίωσή της. Γι' αυτό και τώρα που το "Σχέδιο Α" καταρρέει, δηλαδή η άνευ όρων σύμπλευση με την τρόικα και η ταύτιση με τις πολιτικές της, έχει βάλει μπροστά το "Σχέδιο Β". Τί λέει αυτό; "Θα πετάξουμε την ευθύνη για όλα τα δεινά τής χώρας στους δανειστές, ώστε να απαλλαγεί το εγχώριο πολιτικό σύστημα από τις κολοσσιαίες ευθύνες του και να δοθεί στην κρίση τού λαού, όταν προκύψουν εκλογές, πιο καθαρό από ποτέ". Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαίο πως τα μιντιακά παπαγαλάκια τής ελίτ νυχθημερόν υβρίζουν την τρόικα και τους εκπροσώπους της και υμνούν την κυβέρνηση για τα "όχι" που της λέει σε καθαρώς θεωρητικό επίπεδο. Θυμίζω απλώς πως πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που μέχρι πρότινος μας πιπίλιζαν τα αφτιά πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα μνημόνια...

Ούτε ο Μανωλιός άλλαξε, ωστόσο, ούτε έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Είναι ίδιος κι απαράλλαχτος με αυτόν που έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 40 χρόνια. Κι αυτό δεν είναι απόπειρα μείωσης των θετικών τής μεταπολίτευσης, αλλά μια υπενθύμιση πως όλα, είτε είναι όμορφα είτε άσχημα είτε ουδέτερα, κάποια στιγμή τελειώνουν κι όσοι ζουν με την αυταπάτη πως θα διαρκέσουν για πάντα οφείλουν, έστω για πρώτη φορά στη ζωή τους, να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα. Η ευθύνη τής τρόικας είναι πως δεν έδωσε στον ασθενή φάρμακο για να θεραπευτεί αλλά δηλητήριο. Κι αυτή η ενοχή θα την βαραίνει για πάντα. Μην κοροϊδευόμαστε όμως, ο ασθενής δεν αρρώστησε από το ΔΝΤ ή, τέλος πάντων, δεν οφείλεται αποκλειστικώς στους ξένους η αρρώστια. Αυτοί ήθελαν να αλώσουν την Πόλη, κι όπου Πόλη βάλτε δίπλα της τη λέξη ευρωζώνη. Εμείς γιατί αφήσαμε την Κερκόπορτα ανοιχτή; Γιατί,για παράδειγμα, στήσαμε ένα κράτος που εξυπηρετεί τους ημετέρους και κάναμε μειονότητα τους άξιους κι εργατικούς; Και γιατί εκείνους που έκαναν αυτό το σφάλμα, από πρόθεση ή άθελά τους, θα πρέπει να τους συνυπολογίζουμε στις σώφρονες δυνάμεις αυτού του τόπου; Κάτι δε στέκει με την εξίσωση των ευθυνών, γι' αυτό και το αποτέλεσμα που βγαίνει δεν αντέχει στη σκληρή κριτική τής πραγματικότητας...