Τί να ξέρουν από πολιτική οι μικροπολιτικοί;...

Θα έπρεπε ή όχι να κληθούν οι βουλευτές τής Χρυσής Αυγής στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου; Είναι το ΠΑΣΟΚ εγκληματική οργάνωση, ναι ή ή ου; Θα φύγει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από το ΣΥΡΙΖΑ; Μέσα στην τόση παραπολιτική, πού να βρεθεί χώρος για να ακουστεί ο Αντ. Μανιτάκης, ο οποίος είπε το μοναδικό σοβαρό πράγμα που διάβασα το τριήμερο: το ότι σε αυτήν την χώρα, η οποία κυβερνιέται χωρίς σχέδιο, δεν ακούμε για πολιτικές παρά μόνο γα πολιτικαντισμούς. Κατανοώ ότι οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, ακόμα κι αν αφορούν "γίγαντες" της διανόησης όπως ο Απ. Τζιτζικώστας κι ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος, είναι πιο "σέξι" από μια ουσιαστική συζήτηση για την παιδεία, την υγεία ή τη δημόσια διοίκηση. Όσο, όμως, απορροφά τη σχολιαστική μας ενέργεια το τίποτα που καμώνεται το σπουδαίο τόσο περισσότερο μοιάζουμε με τους ανόητους που τους δείχνουν το φεγγάρι, αλλά εκείνοι κοιτούν το δάχτυλο...

Η διαχείριση των συμβόλων κι όχι η ουσία είναι ένα από τα σοβαρότερα διαχρονικά προβλήματα (και) του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Παλιότερα βγάζαμε σπυράκια όταν αλβανοί σήκωναν την ελληνική σημαία, τώρα σπαταλούμε χρόνο που δεν έχουμε για να μαλώνουμε για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι. Και το δυστύχημα είναι πως σε όλο αυτό το μικροπολιτικό πανηγυράκι, πέρα από την "υπερευαίσθητη" εθνικιστική δεξιά, πρωτοστατεί και η Αριστερά. Αν ήμουν στο καφενείο, θα έλεγα κάτι βαρύτερο. Εδώ θα περιοριστώ να γράψω πως ελάχιστα με απασχολεί αν κάθε 28η Οκτωβρίου ή 25η Μαρτίου οι μαθήτριες που παρελαύνουν με τις μίνι φούστες τους προσβάλλουν τους μαχητές τής Κορυτσάς και τουΤεπελενίου ή τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη. Και σχεδόν καθόλου, επίσης, δε με ενδιαφέρει αν οι παρελάσεις παραπέμπουν σε φασιστικά καθεστώτα κι όχι σε δημοκρατικά πολιτεύματα. Δεν είναι αυτά τα προβλήματα. Δεν ήταν στις καλύτερες οικονομικώς ημέρες, πόσω μάλλον τώρα...

Ποιός να συζητήσει, όμως, για πραγματική πολιτική σε αυτήν τη χώρα; Οι "απόφοιτοι" του κομματικού σωλήνα, με "μεταπτυχιακά" στα ρουσφέτια και στους βυζαντινισμούς και "διδακτορική διατριβή" στη διαφθορά; Οι δημοσιογράφοι που έχουν μετατρέψει το κουτσομπολιό σε ύψιστη πολιτική αξία και την Κατίνα τής γειτονιάς σε πρωτοσέλιδο; Ή, μήπως, το πόπολο, που ταξικώς ασυνείδητο, θεσμικώς απαίδευτο κι εθισμένο στο σκουπιδαριό όπως είναι θα μπορέσει να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, το σοβαρό από το σοβαροφανές και το επείγον από το τετριμμένο; Επομένως, είναι προτιμότερο να ασχολούμαστε με το πού θα βάλουν τα οπίσθιά τους οι χρυσαυγίτες βουλευτές στις εθνικές επετείους, πόσα παϊδάκια έφαγε ο Κ. Καραμανλής και πόση ώρα έκανε κανόε καγιάκ ο ρεζίλης των Παπανδρέου στις διακοπές τους από οτιδήποτε άλλο που ίσως κινητοποιήσει το νου μας. Αλίμονο, πόσο θα άντεχε το σημερινό σύστημα αν αυτοί που το στηρίζουν με την θέλησή τους ή με την ανοχή τους αποκτούσαν κριτική σκέψη και χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους;...