Τί; Δεν είμαστε "successful" τελικά;

Πέφτω από τα σύννεφα! Αλήθεια, η τρόικα απαιτεί νέα μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα από αυτούς που ματώνουν τα τελευταία τρία χρόνια; Μα, ο πρωθυπουργός μιλά ακόμα για "success story" και ισχυρίζεται πως δεν θα ληφθούν άλλες επώδυνες αποφάσεις από εδώ και πέρα αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα κι ετοιμαζόμαστε να μπούμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς από το 2014. Βρήκα, όμως, ποιός σαμποτάρισε το όραμα του Αντ. Σαχλαμαρά, για τον οποίο πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που εξήλθε του πολιτικού του τάφου για να διασώσει τη γλυκιά μας πατρίδα. Είναι ο συνδικαλιστής που εκβίαζε για να μην κάνουν οι οι εργαζόμενοι απεργία. Αυτός και μόνο αυτός ευθύνεται για την κατάρρευση της δημόσιας υγείας. Είναι, επίσης, οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων, οι οποίοι αρνούνται με το "έτσι θέλω" να απολυθούν οι ανεπρόκοποι. Αν δε δημιουργούσαν προβλήματα, όλα θα κυλούσαν εύρυθμα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, αφού κατά τα άλλα (και) η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι...

Προφανώς και οι συνδικαλιστές που λαδώνονται πρέπει να απολύονται και να τιμωρούνται και οι ανίκανοι διοικητικοί υπάλληλοι να βρουν μια δουλειά που να τους ταιριάζει περισσότερο. Κάνοντας, όμως, την τρίχα τριχιά για επικοινωνιακούς λόγους δεν πρόκειται να λυθούν χρονίζοντα ζητήματα, πόσω μάλλον όταν δεν είναι αυτός ο στόχος αλλά η εξυπηρέτηση των αριθμών στον καιρό τής άγριας λιτότητας. Τόσο η δημόσια υγεία όσο και η δημόσια παιδεία χρειάζονται χρήματα που να μην κατευθύνονται σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Δεν αντιλέγω πως και στους δύο αυτούς νευραλγικούς τομείς απασχολούνται άτομα που το μοναδικό τους προσόν είναι ότι έχουν μπάρμπα από την Κορώνη. Τί θα γίνει όμως; Δεν θα έχουμε ικανό αριθμό γιατρών, νοσηλευτών, δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών που να αμείβονται αξιοπρεπώς, να εργάζονται σε ανθρώπινες εγκαταστάσεις με λογικά ωράρια και να μην κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους κάθε τρεις και λίγο η απειλή τής απόλυσης όχι γιατί είναι άχρηστοι, αλλά επειδή ένας τροϊκανός φωστήρας εκτίμησε από τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή πως "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο";...

Αν η επιδίωξη των μνημονίων ήταν η ανασυγκρότηση αυτής της χώρας, θα ήμουν ο πρώτος που θα αποθέωνε την Ανγκ. Μέρκελ και τους αυλικούς της. Η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα από το μεσαίωνα από πολλές απόψεις. Αλλά, πείτε μου, πού έχετε δει μια μεταρρύθμιση που να επιβλήθηκε από τους δανειστές μας και να βελτίωσε τη ζωή μας; Δέχομαι το επιχείρημα πως οι ελληνικές αρχές σε πολλές περιπτώσεις κωλυσιεργούν. Είδατε, όμως, κανέναν από την τρόικα να πιέζει να ληφθούν άμεσα μέτρα για τη φοροδιαφυγή, για παράδειγμα; Οι τύποι λεφτουδάκια θέλουν κι αν αυτό σημαίνει να αφήσουν πίσω τους 10.000.000 νεκρούς, τί να κάνουμε τώρα, ας πάει και το παλιάμπελο. Ούτε καν το δημόσιο ταμείο δεν ωφελήθηκε όσο θα έπρεπε, αφού το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να γιγαντώνεται. Θα εκτιμούσα πολύ περισσότερο κάποιον που θα ερχόταν και θα μου έλεγε στεγνά, "φιλαράκο, δώσε μου ό,τι έχεις πάνω σου", παρά εκείνον που με ξεζουμίζει με το χαμόγελο στα χείλη "για το καλό μου". Τουλάχιστον ο πρώτος δεν έχει υποκύψει στο αμάρτημα της υποκρισίας...