Πώς σε θαυμάζω Βαγγέλη!

Αν φορούσα καπέλο, θα το 'βγαζα για χάρη τού Β. Βενιζελου! Ο τύπος είναι ασυναγώνιστος, αν κι αδικείται από την εποχή που του 'λαχε για να κάνει τις καντρίλιες του. Αν οι ιστορικές συμπτώσεις ήταν πιο ευμενείς μαζί του, θα έπρεπε να είχε γεννηθεί στη Ρώμη τής Αγριππίνας και του Καλιγούλα ή στο Βυζάντιο του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, άντε στην αυλή τής Αικατερίνης τής Ρωσίας ή σε διπλανό δωμάτιο από το Ρασπούτιν. Πείτε μου εσείς ποιός άλλος θα κατάφερνε, μολονότι η προσωπική του δημοτικότητα βρίσκεται στα τάρταρα και το κόμμα τού οποίου ηγείται θα ανήκει σύντομα στην εξωκοινοβουλευτική κεντροαριστεροδεξιά, να είναι ταυτοχρόνως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κι όλα αυτά την ώρα που αν ασχοληθεί σοβαρά μαζί του η δικαιοσύνη, θα πρέπει να δημιουργηθεί στην Ευελπίδων μια ειδική εισαγγελία μόνο για τα ποινικά του ανομήματα. Δεν είναι λογικό, επομένως, να φθονούν το Μπένι οι μεγαλύτεροι συνωμότες κι εκβιαστές που πέρασαν από αυτόν τον πλανήτη;...

Ο Β. Βενιζέλος είναι ακριβώς ο τύπος τού ανθρώπου που δεν τον θες για φίλο σου, αλλά αναγκάζεσαι να τον συναναστρέφεσαι γιατί δεν τον θέλεις κι εχθρό σου. Υπό αυτήν την έννοια αισθάνομαι την ανάγκη να χτυπήσω φιλικά στην πλάτη τον Αντ. Σαχλαμαρά και να του πω, με προφορά Ολι Ρεν, "καλό κουράγιο". Αν δεν ήταν τραγική για τη χώρα, θα ήταν πολύ αστεία αυτή η κυβερνητική τους συγκατοίκηση, η οποία δε βασίζεται σε καμιά προγραμματική συμφωνία (άλλωστε θυμήθηκαν να τη συνάψουν τέσσερις μήνες μετά από το "γάμο" τους), αλλά σε αυτό που ο λαός πολύ εύστοχα περιγράφει ως "κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό".

Ο Β. Βενιζέλος ξέρει πολύ καλά πως αν πέσει η κυβέρνηση, γίνουν εκλογές και το ΠΑΣΟΚ μείνει εκτός Βουλής, οι παρέες που θα κάνει από εκεί και πέρα θα είναι στον Κορυδαλλό με τον Ακ. Τσοχατζόπουλο, το Λ. Λαυρεντιάδη, το Β. Ρέστη και τα άλλα "μπουμπούκια" που κάλυπτε έναντι ανταλλαγμάτων πιθανότατα- δεν "κόβω" το Βαγγέλη για τον πιο αφιλοκερδή άνθρωπο του κόσμου... Ο ίδιος, εξάλλου, είναι φυσιολογικό να αισθάνεται ισχυρός μέσα στην ανημπόρια του αφού οι αντίπαλοί του στο χώρο τής κεντροαριστεράς περιορίζονται στα "ορφανά" τού αρχιερέα της διαπλοκής, τον οποίο το σύστημα πασχίζει να νεκραναστήσει σαν άλλο Ελ Σιντ μήπως κι αποτρέψει την άνοδο στην εξουσία τής "επάρατης"Αριστεράς. Κοντολογίς, ο Μπένι παίζει εν ου παικτοίς αφού οι ανταγωνιστές του έχουν απήχηση μόνο στα πρωτοσέλιδα των διαπλεκόμενων φυλλάδων και ιστοσελίδων και στα τηλεοπτικά σχόλια από τα παπαγαλάκια των εθνικών μας νταβατζήδων...

Από την άλλη,  ο Αντ. Σαχλαμαράς κατανοεί ότι από τη στιγμή που τα νεοναζί "ξαδέρφια" του βρίσκονται κι αυτά στη "μπουζού", δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να κάθεται δίπλα στο Β. Βενιζέλο όταν, σπανίως πάντως, συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο. Πού αφήνει όλο αυτό το σκηνικό τη χώρα; Στην τραγική διαπίστωση ότι για μια ακόμα φορά κυβερνάται από πολιτικούς που θέτουν την ατομική τους επιβίωση- ούτε καν την κομματική- πάνω από οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης του λαού κι επιβολής κοινωνικής δικαιοσύνης...