Ο χειρότερος εν ζωή έλληνας!

Μ’ ενοχλεί ότι η Ρένα Δούρου κι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έχουν γεμίσει τους δρόμους τής Αθήνας με τις αφίσες τους. Κατανοώ ότι οι δυο τους δεν τυγχάνουν της προβολής από τα κυρίαρχα μίντια την οποία απολαμβάνουν οι μνημονιακοί υποψήφιοι. Υπενθυμίζω, ωστόσο, ότι ο Συνασπισμός ήταν κάποτε όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και της Οικολογίας και πως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα παρά μόνο αν είσαι ο Μακιαβέλι ή θιασώτης του. Από αυτήν την άποψη, επομένως, ο Θ. Πάγκαλος έχει δίκιο να αντιδρά για τον αφισοπόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ. Δικαιούται, επίσης, να εξανίσταται όταν οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για το πάχος του κι όχι για τις θέσεις του. Το ότι είναι κάποιος χοντρός δεν σημαίνει πως είναι και διεφθαρμένος γιατί, με την ίδια μη λογική, κι όσοι είναι αδύνατοι θα έπρεπε να είναι όλοι τους άγιοι. Τα δίκια, ωστόσο, του Θ. Πάγκαλου αρχίζουν και τελειώνουν κάπου εδώ.

Σε αυτό το σημείο στη σκηνή ανεβαίνει ο χαρακτήρας τού ανδρός, ο οποίος προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη λύπηση από τα πολλά παραπανίσια του κιλά. Ο ίδιος ίσως να πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι ο θεατρικός "Μισάνθρωπος", που η κοινωνία τον κατατρέχει γιατί λέει αλήθειες για όσα συμβαίνουν στην εξουσία. Μόνο που ο Θ. Πάγκαλος αποτέλεσε ο ίδιος για τριάντα και βάλε χρόνια την εξουσία την οποία σαρκάζει ο Μολιέρος κι αν ήθελε να είναι τίμιος πρωτίστως με τον εαυτό του θα έπρεπε πρώτα τα πιο φαρμακερά βέλη του να τα κρατά για εκείνον αντί να επιτίθεται σε όσους δεν συμπαθεί όχι με πολιτικά κριτήρια, αλλά για το αν πιστεύουν ότι είναι όμορφες ή για το αν ταξιδεύουν με αεροπλάνα. Ο Θ. Πάγκαλος ήταν πάντοτε άσχημος και ποτέ του ήρωας κι αυτό δεν μπορεί να το συγχωρήσει ούτε στη Ρένα Δούρου ούτε στον Μανώλη Γλέζο. Κι εκείνος, όπως κι αρκετοί άλλοι, είναι τόσο κουτσαβάκης που τον δήθεν ανδρισμό του δεν θα τον δείξει στα αφεντικά του αλλά σε όσους θεωρεί πιο αδύναμους από αυτόν είτε λόγω φύλου είτε λόγω ηλικίας. Θα ειρωνευτεί τη Ρένα Δούρου για τα μπικίνι, τον Μανώλη Γλέζο για τα αεροπλάνα ή τον άτυχο τροχονόμο που είχε το "θράσος" να του κόψει κλήση, δεν τον ακούσαμε όμως ποτέ να χρησιμοποιεί το σαρκασμό του σε βάρος κάποιου εκπροσώπου τής ελίτ. Εκεί γονάτιζε πάντοτε στα τέσσερα ώστε οι νταβατζήδες του να έκαναν μαζί του ό,τι γούσταραν...

Αν σε ένα δημόσιο πρόσωπο συμπυκνώνονται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τα αποκρουστικότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής, αυτός είναι ο Θ. Πάγκαλος: φαφλατάς, θρασύδειλος, κομπλεξικός, μισογύνης, διψασμένος για αυτοπροβολή, εγωπαθής νάρκισσος, σκυλάκι τού καναπέ μπροστά στους αφέντες και λύκος απέναντι σε αυτούς που θεωρεί αδύναμους, ο πρώην υπουργός έχει καταφέρει το ακατόρθωτο: να ενώσει Αριστερούς και δεξιούς ως προς την αντιπάθεια που τρέφουν στο πρόσωπό του. Αν το "μαζί τα φάγαμε" το είχε πει κάποιος ο οποίος δεν είχε ριχτεί με βουλιμία στο βάζο με το μέλι, η ελληνική κοινωνία θα τον άκουγε με πολύ μεγαλύτερη προσοχή. Ως ένα σημείο, άλλωστε, μαζί τα φάγαμε όταν δεχθήκαμε τις έμμεσες δωροδοκίες ενός σάπιου συστήματος για να μπούμε στον εξομοιωτή τής "ντόλτσε βίτα" και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε κι εμείς όπως οι πλούσιοι. Το εκστόμισε, όμως, ο άνθρωπος που μπαινόβγαινε στα κότερα της ελίτ, που δεν είπε κουβέντα για τη διαφθορά και την κομματοκρατία την εποχή που ήταν παντοδύναμος ως δεξί χέρι όλων των πρωθυπουργών τού ΠΑΣΟΚ. Ο κουτσαβάκης που διόριζε την κόρη του και ήθελε να κάνει τη σύζυγό του δήμαρχο δεν διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα να καταγγέλλει το νεποτισμό των άλλων. Πολύ φοβάμαι πως ο Θ. Πάγκαλος δεν έχει καθρέφτες σε κανένα από τα δεκάδες σπίτια του. Τους αποφεύγει από ένστικτο αυτοσυντήρησης γιατί κι εκείνος γνωρίζει ότι το θέαμα που θα αντικρίσει δεν θα μοιάζει με τον "Μισάνθρωπο Αλσέστ", αλλά πιο πολύ σε μια παρωδία τού σεξπιρικού Ριχάρδου του Γ'. Κι ο Ψευτοθόδωρος δεν έχει πλέον καν βασίλειο για να μπορέσει να το ανταλλάξει με ένα άλογο. Θα τον λυπόμουν, αν δεν τον σιχαινόμουν...