Ο εθνικός κίνδυνος κατοικεί στην Εκάλη, δεν πνίγεται στη Σάμο...

Ο βοσνιακός κινηματογράφος δεν θα γίνει ποτέ τόσο δημοφιλής όσο μια ακόμα χολιγουντιανή ταινία με πρωταγωνιστή ένα χάρτινο υπερήρωα, ο οποίος σώζει την ανθρωπότητα από τους κακούς χάρη στις υπερφυσικές του δυνάμεις και στην...αφέλειά του να πιστεύει ότι όλα στη ζωή είναι μαύρο άσπρο. Οσους Σούπερμαν, Μπάτμαν ή Σπάιντερμαν κι αν αντιπαρατάξει η αμερικανική κακογουστιά, ωστόσο, δεν θα μπορέσει ποτέ να νικήσει το μεγαλείο ενός ρομά με απολύτως ανθρώπινες δυνάμεις, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τη γυναίκα του από τον θάνατο κόντρα σε ένα σύστημα υγείας που τους κλείνει την πόρτα γιατί είναι ανασφάλιστοι. Ο πρωταγωνιστής τού βοσνιακού φιλμ "Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα" δεν λυγίζει σίδερα με τα γυμνά του χέρια, δεν πετά απλώνοντας τα χέρια του, δεν σκαρφαλώνει σε ουρανοξύστες. Είναι θνητός, θνητότατος, αναρωτιέται γιατί ο θεός έχει εγκαταλείψει τους φτωχούς και στηρίζεται και στην αλληλεγγύη των άλλων τσιγγάνων για να μπορέσει να τα καταφέρει. Στην αλληλεγγύη, άλλωστε, κρύβεται το μυστικό που οι περισσότεροι αναζητούν στις εκκλησίες και σε όποια άλλα παραμύθια τής Χαλιμάς. Μόνοι μας είμαστε σχεδόν τίποτα, μαζί μπορούμε να γίνουμε τα πάντα. Κι όμως, το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας κλείνει την πόρτα του σε όλο και περισσότερους με διάφορα τεχνάσματα, όπως το πλαφόν στη συνταγογράφηση, και την ίδια ώρα έχουμε επιτρέψει το Αιγαίο να μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο βασανισμένων ψυχών...

Δεν αντιμετωπίζεις το πρόβλημα της υπερσυνταγογράφησης καταργώντας στην ουσία τη συνταγογράφηση ή της εισφοροδιαφυγής αφήνοντας ανθρώπους να πεθαίνουν χωρίς ιατρική φροντίδα και δυνατότητα προμήθειας φαρμάκων. Ούτε επιλύεις το ζήτημα της μετανάστευσης κλείνοντας την πόρτα σε αυτούς οι οποίοι στη χτυπούν σε ώρα ανάγκης. Μόνο οι κομπογιαννίτες κόβουν το χέρι όταν αυτό πονά. Οι πραγματικοί θεραπευτές αντιμετωπίζουν το κακό στη ρίζα του κι εκεί χτυπούν κι όχι στη εκδήλωσή του. Θέλουμε να μειώσουμε τη φαρμακευτική δαπάνη και την εισφοροδιαφυγή; Στήνουμε ένα σοβαρό μηχανισμό ελέγχου των συνταγογραφήσεων στην πηγή (νοσηλευτικά ιδρύματα, ιατρεία) και στην κατανάλωση (φαρμακεία), ενισχύουμε την Επιθεώρηση Εργασίας με ανθρώπινο δυναμικό και εισαγγελικές αρμοδιότητες κι εξορθολογιζουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική στενότητα των περισσότερων Ελλήνων. Επιθυμούμε να βάλουμε ένα φραγμό στα κύματα των μεταναστών που κατακλύζουν την Ευρώπη; Δημιουργούμε συνθήκες ειρήνης κι ασφάλειας στις χώρες προέλευσής τους, χωρίς να παίζουμε διχαστικά-ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, και σταματάμε να υφαρπάζουμε τον πλούτο τους προς ίδιον όφελος...

Τί καλύτερο να περιμένεις, ωστόσο, όταν έχεις για υπουργό Υγείας κάποιον που σε ένα οποιοδήποτε σοβαρό κράτος το πολύ πολύ να ήταν παρουσιαστής σε μια εκπομπή τής "trash tv" ή όταν έχεις για υπουργό Δημόσιας Τάξης κάποιον ο οποίος πιστεύει ότι η λύση για το μεταναστευτικό είναι να τσουβαλιάζει ανθρώπινα κορμιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τα οποία λείπουν μόνο (ακόμα;) οι χιτλερικοί φούρνοι; Οταν νομιμοποιούμε τις αδικίες και βγάζουμε στην παρανομία την αλληλεγγύη είναι λογικό να γινόμαστε κάθε τρεις και λίγο μάρτυρες τραγωδιών στα "άγια" χώματα και ύδατά μας. Καμιά οικονομία κλίμακος, όμως, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον θάνατο, εν έτει 2014, ασθενών όχι γιατί δεν υπήρχε φάρμακο για να σωθούν αλλά γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να το αγοράσουν. Και κανένα μασκαρεμένο με οικονομίστικους όρους θεώρημα φυλετικής καθαρότητας δεν είναι δυνατό να εξαγνίσει την άρνησή μας να ανοίξουμε την αγκαλιά μας σε αυτούς που την έχουν ανάγκη. Υπάρχει χώρος και πλούτος για όλους μας σε αυτήν τη χώρα, αν τους αναδιανείμουμε δίκαια. Ο εθνικός κίνδυνος, άλλωστε, δεν παραμονεύει στη Σάμο, στη Χίο, στη Λέσβο ή στον Έβρο, αλλά στην Εκάλη, στην Πολιτεία και στη Φιλοθέη, όπου η ελίτ στήνει όργια την ώρα που οι υπόλοιποι τρωγόμαστε μεταξύ μας...