Ο Αντώνης δεν χαμογελά και δεν είναι από σεμνότητα...

Γιατί δεν πανηγύρισε ο Αντ. Σαχλαμαράς για το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών; Πολλοί, άλλωστε, από τους "κρυφούς φανερούς, δήθεν ανεξάρτητους κι αντιμνημονιακούς" υποψήφιους της Ν.Δ. πέρασαν στο β' γύρο. Το έκανε από σεμνότητα που δε συνάδει με το χαρακτήρα του; Κατανοεί ότι η πρωτόγνωρη ήττα που υπέστη στην Αθήνα και στην Αττική ακυρώνει τις όποιες άλλες επιτυχίες; Ξέρει ότι οι απατεώνες δημοσκόποι δεν θα μπορούν να του ωραιοποιούν τα ποσοστά για πάντα; Ανησυχεί για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την οποία γιγάντωσε με την πολιτική του; Δεν μπορεί να χαμογελά όταν στον Πειραιά βγαίνει δήμαρχος ένας νταής, παρακρατικός εφοπλιστής και στο Βόλο ένας υπόδικος γκάνγκστερ;

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε θλιμμένος γιατί καταλαβαίνει ότι όσο κι αν τα μιντιακά του παπαγαλάκια προσπαθούν να συγκρίνουν πατάτες με ντομάτες για να μας πείσουν πως ο "μανάβης" ξέρει τη δουλειά του, ο λαός δεν ανέχεται πλέον την ξινισμένη σαλάτα του. Δεν είναι δα τόσο χαζός ο Αντ. Σαχλαμαράς ώστε να μην αναγνωρίζει ότι ακόμα κι εκεί που νίκησε την Κυριακή αυτό δεν έγινε γιατί οι υποψήφιοί του προπαγάνδιζαν το μνημόνιο και τη Ν.Δ., αλλά για το ακριβώς αντίθετο. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι τους, κράτησαν αποστάσεις από την ακολουθούμενη πολιτική σε κεντρικό επίπεδο και στηρίχθηκαν στις σχέσεις εξάρτησης που φρόντισαν να δημιουργήσουν με τους ψηφοφόρους τους προκειμένου να επικρατήσουν...

Για όλα αυτά οι "πραγματικές" εκλογές είναι αυτές της επόμενης Κυριακής, και δεν εννοώ το β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών. Στις ευρωεκλογές θα κριθεί η βιωσιμότητα αυτής της κυβέρνησης. Αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν μαζί ένα ποσοστό που υπολείπεται κατά πολύ αυτού του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε καν μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας 26 Μαΐου. Οι πολίτες σε αυτές τις εκλογές δεν θα ψηφίσουν γιατί ξέρουν τον Μήτσο από το σχολείο και είναι καλό παιδί ή γιατί ο Μπάμπης έκλεισε τη λακκούβα έξω από το σπίτι τους ή επειδή ο Τάκης τους διόρισε κλητήρες στο Δήμο ή τους μοίρασε ζυμαρικά και όσπρια μαζί με μερικά 20ευρα. Στις ευρωεκλογές θα κληθούν να επιλέξουν πολιτικές που αφορούν τη γενική εικόνα και τότε είναι που θα μπορούν οι Πρετεντέρηδες να πανηγυρίσουν εφόσον οι Σαμαροβενιζέλοι πιάσουν ένα καλό σκορ. Σε διαφορετική περίπτωση θα πάνε χαμένες όλες οι σαμπάνιες που άνοιξαν επειδή οι "γαλάζιοι" και "πράσινοι" βλαχοδήμαρχοι υπερσκέλισαν τους άβγαλτους συριζαίους...

Αυτή η Κυριακή με αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία χάρηκα τον καταποντισμό τού διεφθαρμένου Γ. Σγουρού, του ανύπαρκτου Γ. Καμίνη και του ακροδεξιού Αρ. Σπηλιωτόπουλου. Πώς, όμως, να γελάσω όταν επιτρέπουμε ακόμα στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και στη βαθιά Ν.Δ. να ισχυρίζονται πως παραμένουν ζωντανοί; Πώς να χαρώ όταν οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα δυναμώνουν αντί να αφανίζονται; Και πώς να μη ντρέπομαι για το ότι οι φίλαθλοι της ομάδας που υποστηρίζω, του Ολυμπιακού, ψηφίζουν σαν πρόβατα και οι κάτοικοι της πόλης στην οποία γεννήθηκα, μεγάλωσα και την οποία αγαπώ εκλέγουν έναν μπράβο τής νύχτας για δήμαρχό τους; Οπως κι αν έχει, την επόμενη Κυριακή δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες. Αν ξαναψηφίσουμε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, δώσουμε ρεύμα στο Ποτάμι και διασώσουμε τη ΔΗΜΑΡ θα έχουμε σκάψει το λάκκο στον οποίο θα μας χώσουν μαζί με ένα τρίτο μνημόνιο για "συντροφιά".

Τα πράγματα πλέον είναι πολύ οριακά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να θυσιάσει για μια ακόμα φορά την αξιοπρέπειά του στο όνομα της τρομοκράτησης. Η σταθερότητα που ευαγγελίζονται οι δυνάστες μας είναι οι μισθοί των 200 ευρώ, οι συντάξεις των 100 ευρώ, τα εκατομμύρια των ανέργων και των ελλήνων μεταναστών την ώρα που η ελίτ γίνεται όλο και πλουσιότερη. Η παρτίδα βαίνει στο φινάλε της κι όποιος περιμένει να παίξει τα ρέστα του στον επόμενο γύρο θα δει τους άλλους να τινάζουν τη μπάνκα σε βάρος του, αλλά κι εναντίον των παιδιών του και των παιδιών των παιδιών του. Μια για πάντα...