Τώρα κλαις Φώτη, γιατί κλαις; Εσύ δεν ήσουν που πρόδιδες χθες;...

Είναι ανέντιμο να χτυπάς κάποιον που είναι πεσμένος μόνο όταν τον λιβάνιζες την εποχή που ήταν...υπεύθυνος. Από τη στιγμή, επομένως, που είχα καυτηριάσει τη στάση τής ΜΝΗΜΑΡ και του Φ. Κουρέλη από το πρώτο λεπτό κατά το οποίο λειτούργησαν ως αριστεροί γενίτσαροι κι ως ανάχωμα ενός σάπιου κατεστημένου, δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω την ατέλειωτη χαρά μου για την πανωλεθρία που υπέστησαν οι ταξικοί προδότες και την οποία άξιζαν από την κορυφή έως τα νύχια. Φυσικά την θέση της έχουν λάβει άλλες εφεδρείες τού συστήματος, όπως το Ποτάμι ή οι "άσωτοι υιοί" τής αυτοαποκαλούμενης λαϊκής δεξιάς, τύπου Β. Καπερνάρου, που γυρεύουν μια καλή πρόφαση για να επιστρέψουν στο μαντρί. Ωστόσο, αυτό που συνέβη στους μνημαρίτες είναι ένα καλό παράδειγμα για το τί παθαίνει όχι όποιος είναι υπεύθυνος, αλλά εκείνος που είναι συνένοχος στο έγκλημα. Οι ελίτ, πάντως, δεν είναι και τόσο αγνώμονες απέναντι στην προσφορά τού Φ. Κουρέλη στην κατεύθυνση της διάσωσής τους. Θέλουν να τον κάνουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας αφού έχει όλα τα "προσόντα" που απαιτούνται για την θέση: γέρος στα χρόνια, στο νου και στην ψυχή, άβουλος, συμβιβασμένος, υποτακτικός, "yesman", "νοικοκυρούλης" α λα Κύρκος, ανούσιος, προβλέψιμος, άχρωμος, άοσμος, άγευστος και, κυρίως, μετρίως μέτριος...

Ένα από τα χυδαιότερα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα εξαπτέρυγα της διαπλοκής είναι πως κάνουν ό, τι κάνουν όχι γιατί τα πιστεύουν, αλλά γιατί αλλιώς ο τόπος θα καταστραφεί και οι ίδιοι ενεργούν στο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης. Ο τόπος, όμως έχει καταστραφεί κι όποιος δεν το βλέπει, έχει επιλέξει την αυτοτύφλωση. Δεν είναι απαραίτητο, φαντάζομαι, να σας υπενθυμίζω πόσοι έλληνες ζουν πλησίον ή κάτω από το όριο της φτώχειας, πόσοι είναι άνεργοι, εργασιακά επισφαλείς, σκλάβοι σε γαλέρες, μετανάστες στο εξωτερικό, ανασφάλιστοι, ανέστιοι ή κι αυτόχειρες. Ως θεραπεία για όλα αυτά τα δεινά ένα υποτίθεται αριστερό κόμμα, το οποίο στη συνέχεια έδωσε όρκο αιώνιας πίστης στην κεντροαριστεροδεξιά, προέκρινε το νεοφιλελευθερισμό, συμμαχώντας με ένα ακροδεξιό κι ένα οπορτουνιστικό κόμμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κουνούσε το δάχτυλο στην Αριστερά γιατί επέμενε να είναι Αριστερά...

Οι κεντροαριστεροδεξιούληδες νενέκοι τής ΜΝΗΜΑΡ ακόμα και στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών περιφέρονταν από το ένα συστημικό κανάλι στο άλλο με ύφος χιλίων πιωμένων ή γαμπρών τού Μητσοτάκη καρδιναλίων και στο μόνο στον οποίο έκαναν επίθεση ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ, ανίκανοι ακόμα να μαντέψουν ότι η πραγματική τους απήχηση στην ελληνική κοινωνία ξεπερνά για πολύ λίγο το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών. Αντί να βρουν σημεία επαφής με την αξιωματική αντιπολίτευση, εφόσον θεωρούσαν ακόμα τους εαυτούς τους Αριστερούς, είχαν μάτια μόνο για τις Κίρκες της άγριας κι άνισα κατανεμημένης λιτότητας. Κι όταν οι μάγισσες τους συμπεριφέρθηκαν όπως οι μεγαλοεπιχειρηματίες που δυσφορούν με τις πουτάνες που τους κάνουν τσαλιμάκια, τότε "θυμήθηκαν" πως ο δρόμος των μνημονίων είναι αδιέξοδος. Μόνο που τους είχε μείνει πλέον στη συνείδηση του λαού για πάντα η ρετσινιά τής πολιτικής πόρνης που όλοι την έχουν πηδήξει, μα κανείς δεν την έχει αγαπήσει...

Είναι, επίσης, θετικό πως την τύχη τής ΜΝΗΜΑΡ θα έχει πολύ σύντομα και το Ποτάμι. Αν τώρα, όταν κανείς δεν ήξερε τις θέσεις του γιατί απλούστατα αυτές δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν, υστέρησε κατά δύο μονάδες τού τελειωμένου ΠΑΣΟΚ και βρέθηκε πολύ κάτω από το 10% και μόλις στην πέμπτη θέση, φανταστείτε πού θα πέσει όταν και οι πλέον αδαείς αντιληφθούν ότι ο Στ. Θεοδωράκης δεν είναι παρά μια ευπαρουσίαστη μαριονέτα στα χέρια αυτών που βλέπουν τις εναλλακτικές τους λύσεις να εξαντλούνται. Εύχομαι, πάντως, με τον καιρό να καταλάβει ο Σταύρος ότι η πολιτική είναι πιο σύνθετο πράγμα από το να βάζεις στο καλάθι τού σούπερ μάρκετ μουστάρδες δίπλα στα απορρυπαντικά και να πιστεύεις ότι αυτό λέγεται σύνθεση ιδεών κι όχι βρόμικη μπουγάδα...

Το ότι το παιχνίδι είναι στημένο, άλλωστε, φαίνεται κι από το ότι ο Β. Βενιζέλος εξακολουθεί να επιτίθεται σχεδόν αποκλειστικώς στο ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι ο θεωρητικός άμεσος κίνδυνός του είναι το Ποτάμι. Οπως και παλαιότερα με τη ΜΝΗΜΑΡ, όλα αυτά τα κομματίδια δεν είναι παρά ένα σώμα,  λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία υπό τον τρόμο μιας διαρροής προς την Αριστερά. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πιθανό στις επόμενες βουλευτικές εκλογές Ν.Δ.-ΕΛΙΑ-Ποτάμι κι ό, τι έχει απομείνει από τη ΜΝΗΜΑΡ να κατεβούν ως ένας ενιαίος φορέας προκειμένου να μην επιτρέψουν στην Αριστερά να κυβερνήσει. Οταν το δείτε κι αυτό θα σημαίνει πως το σύστημα θα παίζει τα ρέστα του κι ότι η Αριστερά έρχεται όχι απλώς ως πρώτη δύναμη, αλλά ως ένα σαρωτικό τσουνάμι αλλαγής με κινητήριο δύναμη όχι τη διαπλοκή, αλλά το λαό...