Από τη μήτρα τού δικομματισμού ξεπήδησε το έκτρωμα του νεοφασισμού...

Πόσοι από αυτούς που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή είναι νεοναζί νοσταλγοί τού Χίτλερ ή ακροδεξιοί που θεωρούν πως καλός πακιστανός είναι ο νεκρός πακιστανός; Ελάχιστοι, όσοι και το ποσοστό που έπαιρνε η εγκληματική συμμορία ωσότου αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Θα με ρωτήσετε, και με το δίκιο σας: "Κι αυτό δικαιώνει όλους όσοι την ψηφίζουν τώρα για να δώσουν ένα μάθημα στο σύστημα"; Οχι βεβαίως, μόνο που Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να επιτίθενται στο λούμπεν προλεταριάτο. Χάρη σε αυτό κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια. Αν ο λαός δεν ήταν ένα συνονθύλευμα ατομικών συμφερόντων, το οποίο χειραγωγείτο πολύ εύκολα από εκείνους που το τάιζαν με ρουσφέτια, καταναλωτικά δάνεια και λάιφσταϊλ, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός δεν θα είχε μολύνει την Ελλάδα με τη σαπίλα του. Αν οι "πράσινες" και "γαλάζιες" κυβερνήσεις εστίαζαν στη δημιουργία πολιτών κι όχι πελατών, κυρίως μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και τα πρότυπα που προωθούσαν, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. θα είχαν εξαϋλωθεί πολύ νωρίτερα από το 2014. Ανοιξαν, ωστόσο, το δρόμο για τον εκμαυλισμό τού πόπολου με ένα σωρό τρόπους, από τη διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων έως το χρηματιστήριο, τους διορισμούς στο Δημόσιο, τα διακοποδάνεια και την επιφανειακή ζωή τού όσο το δυνατό μεγαλύτερου κέρδους με το μικρότερο δυνατό μόχθο. Κι έρχονται τώρα όλοι αυτοί που αποπολιτικοποίησαν την πολιτική, γελοιοποίησαν τις ιδεολογίες, εξέθρεψαν το φασισμό κι αποτελούν προνομιακούς συνομιλητές τής Χρυσής Αυγής να κουνήσουν το δάχτυλο στην Αριστερά, η οποία παλεύει να απεγκλωβίσει τους λούμπεν από το νεοναζιστικό μόρφωμα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά υποχρέωση να προσεγγίσει τους παραπλανημένους ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής. Καλά κάνει κι αφήνει τους Μπαλτάκους να συζητούν με τους Κασιδιάρηδες και να υιοθετούν την ακροδεξιά ατζέντα τους και δίνει έμφαση σε αυτούς που θεωρούν πως οι Μιχαλολιάκοι και οι Παναγιώταροι είναι κάτι διαφορετικό από την άλλη όψη τού ίδιου νομίσματος. Προφανώς και θα έπρεπε να το είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα κι όχι μια εβδομάδα πριν τις εκλογές. Αντί να στέκεται μόνο στην καταδίκη τού φαινομένου, όφειλε να βρεθεί στις γειτονιές που το μίσος για το παλιό έχει αντικατασταθεί από τη λατρεία για τη μισαλλοδοξία. Αντί ο Αλέξης Τσίπρας να δείχνει με το δάχτυλο τους ψηφοφόρους των χρυσαυγιτών, των Μαρινάκηδων και των Μπέων και να γυρίζει στις Ευρώπες με την ιδιότητα του νεόκοπου πολιτικού αστέρα είχε χρέος να επισκέπτεται ξανά και ξανά και να κομίζει πρακτικές λύσεις στους κατοίκους τού Περάματος, του Πειραιά, του Βόλου κι όποιου άλλου τόπου εκκολάπτεται το αβγό τού φιδιού. Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ "φλερτάρει" προεκλογικώς με το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής, αλλά το ότι δεν το έκανε πολύ νωρίτερα και τρέχει τώρα και δεν φτάνει. Προφανώς δεν ευθύνεται η αξιωματική αντιπολίτευση για το ότι τα παιδιά στα σχολεία διδάσκονται να υπακούουν τυφλώς κι όχι να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να δημιουργούν. Το να καταγγέλλεις, όμως, απλώς μια στρεβλή κατάσταση και να μην ιδρύεις, για παράδειγμα, τα δικά σου σχολεία ταξικής αφύπνισης μοιάζει με το να ξεκινάς ένα ταξίδι έως το φεγγάρι χωρίς καν να φοράς την απαραίτητη στολή...

Το λούμπεν προλεταριάτο ήταν πάντοτε από τους δυνατότερους εχθρούς τής κοινωνικής δικαιοσύνης. Αν δεν αρκούταν στις δωροδοκίες τού συστήματος και διεκδικούσε αυτά που δικαιούταν, τώρα δεν θα υπόφερε από την πιο άγρια λιτότητα που έχει υποστεί ευρωπαϊκός λαός από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Φυσικά κανείς δεν προλαβαίνει μέχρι την Κυριακή να το αφυπνίσει και να το βοηθήσει να ψηφίσει με βάση ταξικά κριτήρια. Αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι, που θα επιλέξουν ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή δεν είναι Αριστεροί, αλλά θύματα των μνημονίων που θα θελήσουν να εκφράσουν την οργή τους για το σύστημα μέσω αυτού του κόμματος. Στο χέρι τής Αριστεράς είναι, ωστόσο, μετεκλογικώς να αξιοποιήσει αυτή την πολιτικώς άγουρη μαγιά ώστε να πλάσει μέσα από αυτή συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι την επόμενη φορά δεν θα την ψηφίσουν για λόγους εκδίκησης αλλά γιατί θα την έχουν αγαπήσει, γιατί θα έχει καταφέρει να κερδίσει την καρδιά και το μυαλό τους. Αν το κατορθώσει και πείσει και με τις πολιτικές της ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, η Αριστερά θα "παίζει μπάλα" μόνη της για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια, αφού θα έχουν εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη όλοι οι συστημικοί "ποταμοί" και "παραπόταμοι", νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκρατικοί, απολιτίκ ή νεοφασιστικοί. Από το βράδυ τής Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ θα δικαιούται να ζητά την εξουσία. Θα είναι και χρέος του να μη σπαταλήσει αυτή τη μοναδική στα ελληνικά χρονικά ιστορική ευκαιρία...