"Η ημέρα εκείνη δεν θ' αργήσει κυνηγημένα μου πουλιά", θα είναι η 25η Μαΐου...

Πριν από τέσσερα χρόνια είχα στηρίξει τον Γ. Καμίνη για τη δημαρχία τής Αθήνας. Θα τον στηρίξω και τώρα αν αντίπαλός του στο β' γύρο (εφόσον βεβαίως θα βρίσκεται κι ο ίδιος σε αυτόν) θα είναι κάποιος χρυσαυγίτης, είτε αυτός λέγεται Ηλ. Κασιδιάρης, ο οποίος εκπροσωπεί επισήμως το νεοναζισμό στην πρωτεύουσα, είτε Αρ. Σπηλιωτόπουλος ή Ν. Κακλαμάνης, οι οποίοι κινήθηκαν προεκλογικώς με μια ακροδεξιά ατζέντα που η ίδια η Χρυσή Αυγή ήταν πιο φειδωλή στο να αποκαλύψει. Από το τζαμί έως την εγκληματικότητα καλλιέργησαν την τρομοκρατία για να κρύψουν τη δική τους ένδεια ιδεών και την υποταγή τους σε αδηφάγα αφεντικά κι αδιέξοδες πολιτικές. Δεν θα στηρίξω, ωστόσο, τον νυν δήμαρχο αν αντίπαλός του είναι ο Γ. Σακελλαρίδης. Κι αυτό όχι γιατί με έχει πείσει ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ότι διαθέτει το πολιτικό ανάστημα για να ηγηθεί του μεγαλύτερου Δήμου τής χώρας, αλλά επειδή ο νυν δήμαρχος με έχει πείσει ότι δεν είναι σε θέση να το κάνει. Για την ακρίβεια, ο Γ. Καμίνης είναι πολύ χειρότερος από εκείνους που παίρνουν λανθασμένες αποφάσεις κι αυτό γιατί ο ίδιος δεν παίρνει καμία...

Υπήρξε ένας τοπικός άρχοντας-φάντασμα, ο οποίος στήριξε την όποια δημοφιλία του στην αδράνεια. Μοιάζει με εκείνους τους αθλητές που όταν η μπάλα "ζεματά" αποφεύγουν ακόμα και να την ακουμπήσουν γιατί φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη. Τί να τον κάνω, όμως, ένα δήμαρχο-καλό λογιστάκο, ο οποίος βάσισε τη δημοσιονομική του επιτυχία σε νέα δανεικά και σηκώνοντας τα χέρια ψηλά στις απολύσεις ακόμα και χρήσιμων υπαλλήλων; Τί έργο αφήνει πίσω του πέρα από τη συνέχιση φιλανθρωπικών πολιτικών που υποτίθεται πως "ξεπλένουν" την υποταγή του στις μνημονιακές πολιτικές; Πού ήταν οι φρέσκες ιδέες και οι καινοτομίες, οι οποίες δεν χρειαζονται λεφτά για να ανθήσουν αλλά ανθρώπους με φαντασία κι όραμα; Ο Γ. Καμίνης εδοξάσθη κρυπτόμενος, όπως θα έλεγε κι ο Γεώργιος Παπανδρέου, εύχομαι να καταποντιστεί εμφανιζόμενος στην κάλπη τής Κυριακής...

Οσο για την περιφέρεια Αττικής, είναι καιρός να απαλλαγεί από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει συνδεθεί με το σκάνδαλο της άρσης βαρών και με την πιστή εφαρμογή όλων των κελευσμάτων τής διαπλοκής, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το θέμα τής διαχείρισης των απορριμμάτων. Είναι, άλλωστε, αστείο να παρουσιάζεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος κάποιος ο οποίος βρομά και ζέχνει βαθιά πασοκίλα από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται όλα αυτά τα χρόνια. Με ρουσφέτια, φωτογραφικές ρυθμίσεις και μια δημοσιονομική πειθαρχία δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα για την καθημερινότητα των πολιτών, ο Γ. Σγουρός δεν είναι τίποτα άλλο από απομεινάρι παλαιοκομματικών αντιλήψεων που θα έπρεπε να έχουμε θάψει προ πολλού. Οσον αφορά το πρόσωπό του, έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε τις δύο προσεχείς Κυριακές, έστω κι αν ούτε η Ρένα Δούρου μού γεμίζει το μάτι. Το να πολιτεύεσαι, άλλωστε, με μόνη ουσιαστικώς σημαία σου πως είσαι αντιμνημονιακή δεν σημαίνει πως θα είσαι και μία καλή περιφερειάρχης. Θα προτιμούσα, για παράδειγμα, να έβλεπα τον Θανάση Παφίλη του ΚΚΕ στην θέση αυτή, ο οποίος είναι ένας από τους πιο συγκροτημένους κομμουνιστές...

Οπως κι αν έχει, τα βασικά ζητούμενα είναι να επιλέξουμε άξιους ανθρώπους, ανεξαρτήτως κομματικού σχηματισμού, και να αποφύγουμε τη ντροπή να προσφέρουμε κι άλλα αξιώματα σε νεοναζί και γκάνγκστερ ή σε νεοναζί γκάνγκστερ. Θα είναι ντροπή, για παράδειγμα, να περάσει στο β' γύρο στην Αθήνα ο Ηλ. Κασιδιάρης ή να εκλεγούν δήμαρχοι Πειραιά και Βόλου ο Γ. Μώραλης, δηλαδή ο Β. Μαρινάκης, κι ο Αχ. Μπέος αντιστοίχως. Από εκεί και πέρα, τα πολιτικά συμπεράσματα δεν θα εξαχθούν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά από τις ευρωεκλογές, στις οποίες ο λαός ετοιμάζεται να δώσει μια ηχηρότατη σφαλιάρα σε αυτούς που υποτιμούν τη νοημοσύνη του λέγοντάς του πως όλα πηγαίνουν καλά την ώρα που όλα πηγαίνουν σκατά. Η χθεσινοβραδινή πολύ καλή παρουσία τού Αλέξη Τσίπρα στο ευρωντιμπέιτ, η οποία εύχομαι να έχει συνέχεια στις κλειστές συσκέψεις στις οποίες θα συμμετέχει από την θέση τού πρωθυπουργού, αποτελεί άλλωστε προμήνυμα αλλαγής.

Τη μεθεπόμενη Κυριακή η Ελλάδα θα κάνει ένα αποφασιστικό βήμα απαλλαγής από εκείνους που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η άγρια λιτότητα σε βάρος των λίγων φυτρώνει σε αυτόν τον τόπο τόσο φυσικά όσο οι ελιές και οι πορτοκαλιές και γι' αυτό δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να την αποφύγουμε. Η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ. θα πλησιάσει το διψήφιο ποσοστό, το ΠΑΣΟΚ δεν θα εκλέξει ούτε έναν ευρωβουλευτή , η ΜΝΗΜΑΡ θα ακολουθήσει την τύχη τού ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ θα ενισχυθεί, το οποίο είναι θετικό ακόμα κι αν δε συμμαχήσει με την Κουμουνδούρου, έστω ως μια ισχυρή αριστερή αντιπολιτευτική φωνή που θα αποτελεί ανάχωμα στη διολίσθηση στη σοσιαλδημοκρατία. Μόνα μελανά σημεία θα είναι η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής και το καλό ποσοστό τού Ποταμιού. Στο χέρι τής κυβερνώσας Αριστεράς είναι, όμως, να πετύχει ώστε να εξαλείψει τόσο τα νεοφασιστικά μιάσματα όσο και τα συστημικά σταγονίδια...