Ο Μανώλης είναι αιώνιος έφηβος και η Ρένα έχει αρχίδια, πώς να μην τους φοβούνται οι πρόωρα γερασμένοι δειλοί;...

Θα ήμουν εντελώς άμυαλος ή ανιστόρητος αν έκλεινα τα μάτια μου στις αδυναμίες του και στήριζα 100% το ΣΥΡΙΖΑ. Εξακολουθώ να διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το αν θα φανεί αντάξιος των ιστορικών περιστάσεων και θα καταφέρει να βγάλει τον ελληνικό λαό από τη μέγγενη των μνημονίων με αξιοπρέπεια και, κυρίως, με προοπτική απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης. Αν πετύχει, θα μιλάμε με σχετική σιγουριά για μια νέα εποχή. Αν αποτύχει, θα έχει πάρει στο λαιμό του τη χώρα και την Αριστερά για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια. Ξέρετε, όμως, πότε θα ανησυχούσα περισσότερο, σε βαθμό να άρω την υποστήριξή μου στο κόμμα τής αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οταν τα διαπλεκόμενα μίντια θα πάψουν να παρουσιάζουν το ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα διαβολικό κατασκεύασμα που θα έρθει για να γκρεμίσει την Ελλάδα και τους κατοίκους της στα Τάρταρα και να εγκαταστήσει το σατανά στο Μέγαρο Μαξίμου με σκοπό να καταστρέψει τη γλυκιά μας πατρίδα, να υφαρπάξει τις περιουσίες των φτωχών και να μας επιστρέψει στις σπηλιές...

Οταν τα μέσα ενημέρωσης της απόλυτης προπαγάνδισης των συμφερόντων των ελίτ σταματήσουν να επιτίθενται, για παράδειγμα, στον Μανώλη Γλέζο με το "ατράνταχτο" επιχείρημα πως φοβάται τα αεροπλάνα και δεν παρουσιάζουν πια τη 40χρονη σήμερα Ρένα Δούρου να χειροκροτεί την προ δεκαετίας και βάλε ζεϊμπεκιά τού Ακ. Τσοχατζόπουλου ούσα...40χρονη και τότε, θα απογοητευτώ για τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ από τη ριζοσπαστική Αριστερά στη σοσιαλδημοκρατία. Οσο, όμως, οι σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες συνεχίζουν να φοβούνται τον αιώνιο έφηβο Μανώλη Γλέζο, όπως το έκαναν και οι πατεράδες και οι παππούδες τους επί κατοχής και μετεμφυλιακής Ελλάδας, κι όσο οι εθνικοί μας νταβατζήδες θα επιτίθενται στη Ρένα Δούρου με τη δικαιολογία ότι είναι νέα, όμορφη κι άπειρη από διοίκηση γυναίκα (λες και οι δικοί τους "άντρακλες" λακέδες είχαν διαχειριστεί έστω ένα περίπτερο πριν τους εγκαταστήσουν στα οφίτσιά τους), φοβούμενοι πως θα τους χαλάσει το πάρτι με τα σκουπίδια και τα γήπεδα, επιτρέψτε μου να στέκομαι στο πλευρό τού πρώτου ευρωβουλευτή τής χώρας (αυτή η δίκαιη αναγνώριση από τον ελληνικό λαό ισοσταθμίζει, κατά κάποιο τρόπο, άλλες λαϊφστιλίστικες επιλογές του στην ευρωκάλπη) και της νεοεκλεγμένης περιφερειάρχη Αττικής..

Δεν υπάρχουν ιερές αγελάδες παρά μόνο στην Ινδία, κι εκεί γιατί έτσι το θέλησαν οι κάτοικοί της. Από τη στιγμή, επομένως, που δεν υπάρχει ο τέλειος ή αλάνθαστος άνθρωπος είναι θεμιτότατο να ασκείται κριτική ακόμα και στους πιο άξιους ανάμεσά μας. Κι ο Μανώλης Γλέζος έκανε και κάνει σφάλματα και θα κάνει κι άλλα στο μέλλον. Είναι χυδαία, ωστόσο, η κριτική που του γίνεται γιατί είναι ηλικιωμένος και δεν μπαίνει στα αεροπλάνα, ειδικώς όταν προέρχεται από εκείνους που δεν σηκώνονται ούτε καν από τον καναπέ τους για να διαμαρτυρηθούν για τα κακώς κείμενα, παρά μόνο ξερνούν τη χολή τους μέσω πληκτρολογίων και ναρκισσιστικών αναρτήσεών τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τους κατανοώ, ωστόσο, και τους λυπάμαι ταυτοχρόνως: βλέπετε, οι άνθρωποι επαναστατούν για να ζητήσουν ένα δικαιότερο κόσμο, όχι για να δικαιολογήσουν τα αποκρουστικότερα ανθρώπινα ελαττώματα, όπως η απληστία. Οι λαοί, για παράδειγμα, ξεσηκώθηκαν και θα ξεσηκώνονται απαιτώντας δικαιότερη κατανομή τού πλούτου, δεν θα το κάνουν ποτέ όμως για χάρη τού νεοφιλελευθερισμού. Μπορεί να αποδέχονται, έτσι δίχως ταξική συνείδηση όπως είναι και ποτισμένοι με τρομοκράτηση, τις οφσόρ εταιρίες των πλουσίων και τις φορολογικές τους ελαφρύνσεις, δεν θα βγουν ποτέ όμως στους δρόμους για να τις υπερασπιστούν. Κι αυτό είναι το τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έναντι της δεξιάς...

Προφανώς θα ήταν καλύτερα αν ο Μανώλης Γλέζος πετούσε πιο συχνά κι από τους γλάρους ή αν ο Αλέξης Τσίπρας ομιλούσε την αγγλική πιο άπταιστα κι από καθηγητή γλωσσολογίας τής Οξφόρδης. Είδαμε, όμως, πόσο "περίφημα" τα πήγαν και τύποι όπως ο ρεζίλης των Παπανδρέου, ο οποίος χρησιμοποιεί τα αεροπλάνα πιο συχνά κι από ό, τι το τρόλεϊ εργαζόμενος που μένει στο Παγκράτι και δουλεύει στην Κυψέλη και τα αγγλικά είναι η μητρική του γλώσσα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου, δεν τα πήγε καθόλου άσχημα στο ευρωντιμπέιτ για την προεδρία τής Κομισιόν, μολονότι απαντούσε στα ελληνικά. Καλώ, λοιπόν, τους καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους αντίπαλους της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρουν, όσο προλαβαίνουν, καλύτερα επιχειρήματα για να την κατηγορήσουν, τα οποία άλλωστε και υπάρχουν και είναι σοβαρά. Σε διαφορετική περίπτωση, ας γνωρίζουν ότι την κάνουν πιο συμπαθή ακόμα και σε παραδοσιακούς δεξιούς, οι οποίοι έχουν έστω και λίγο κουκούτσι μυαλό στο κεφάλι τους για να αντιλαμβάνονται ότι και η λάσπη έχει τα όριά της...