Τί ξεφτίλα να μη βρίσκουν αντίσταση οι σφαγείς μας...

Δεν ξέρω αν η επόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς θα φέρει την αλλαγή που έχει ανάγκη αυτός ο τόπος. Αυτό μόνο το μέλλον μπορεί να μας το πει. Ενα είναι, όμως, βέβαιο, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν το μπορεί γιατί απλούστατα δεν το θέλει. Η χθεσινή ημέρα ήταν άλλη μια απόδειξη γι' αυτό: από τη μια οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία απολύονταν ομαδικώς και η εκτελεστική εξουσία συνωμοτούσε με τη δικαστική για να ταπεινωθούν οι καθαρίστριες, αυτές οι μεγάλες "εχθροί" τού πρωτογενούς πλεονάσματος και της ανάπτυξης, ενώ η αστυνομική βία σε βάρος τους μας υπενθύμιζε πως οι μπάτσοι εξακολουθούν να βρίσκονται εδώ για να προστατεύουν με τα κλομπ και τα δακρυγόνα τα συμφέροντα των αφεντάδων τους και να τους ψηφίζουν, είτε τους ίδιους είτε τα χρυσαυγίτικα εξαπτέρυγά τους. Από την άλλη ο κατηγορούμενος για τη λίστα Λαγκάρντ πρώην υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου απολογήθηκε στα κρυφά για ένα από τα πολλά εγκλήματά του (αλήθεια, πότε θα συσταθεί η εξεταστική για το μνημόνιο την οποία είχε υποσχεθεί ο Αντ. Σαχλαμαράς;) κι αφέθηκε ελεύθερος με 30.000 ευρώ, τα οποία είναι ψίχουλα σε σχέση με όσα αποκόμισε όλα αυτά τα χρόνια υπηρετώντας τις ελίτ...

Το υπουργείο Οικονομικών θα πληρώνει περισσότερα στα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού από ό, τι στις 595 απολυμένες καθαρίστριες. Ο στόχος, ωστόσο, δεν ήταν ποτέ η δημοσιονομική εξυγίανση, ακόμα κι αν πιστέψουμε ότι οι άνθρωποι επιτρέπεται να θυσιάζονται για να ευημερούν οι αριθμοί. Το σύστημα ήθελε να δώσει ένα μάθημα στο πόπολο. Οι καθαρίστριες δεν έπρεπε να νικήσουν, αλλά να φύγουν ηττημένες από την πλατεία Συντάγματος, τους άξιζε η τιμωρία γιατί αψήφησαν τις αποφάσεις των γιάπηδων απόφοιτων των Χάρβαρντ και των Γέιλ, οι οποίοι γνωρίζουν τα πάντα για τη δημιουργική λογιστική αλλά δεν ξέρουν να πουν ούτε ένα "συγγνώμη" στις γυναίκες που τους ξεσκάτιζαν τόσα χρόνια και τις οποίες "περιποιήθηκαν" με τους Μπαλούρδους τους.

Οι αγώνες πρέπει να μένουν αδικαίωτοι και η κοινωνική δικαιοσύνη να εξευτελίζεται ώστε αύριο μεθαύριο το κατεστημένο και τα μιντιακά παπαγαλάκια του να καταδικάζουν τη βία που έρχεται ως απάντηση στη δική τους βία και να τρομοκρατούν με αυτή τους νοικοκυραίους. Καταδικάστε εσείς τη γυναίκα που δικαιώθηκε από τα δικαστήρια, δεν εφαρμόστηκε ποτέ η απόφαση ακύρωσης της απόλυσής της κι ενδεχομένως να πάρει στα χέρια της μια πέτρα για να τη ρίξει σε αυτούς που της καταστρέφουν τη ζωή. Δεν έχω το ηθικό ανάστημα για να το κάνω και φοβάμαι πως πολλοί λίγοι το έχουν... 

Οι καθαρίστριες δεν έχασαν. Δεν χάνει ποτέ όποιος παλεύει για την αξιοπρέπειά του. Χαμένη είναι η κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζεται για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με μερικά ψωροδισεκατομμυριάκια ευρώ αλλά είναι "δημοσιονομικά νουνεχής" όσον αφορά την εκταμίευση χρημάτων για τις γυναίκες κοντά στο όριο συνταξιοδότησης που άφησε στους πέντε δρόμους. Χαμένοι είμαστε κι όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση στεκόμαστε θεατές στον αγώνα των καθαριστριών και τις χειροκροτούμε και στη χειρότερη τις σνομπάρουμε, κάνοντας λόγο για ματαιότητα, ή τις κατηγορούμε, όπως ο ανεκδιήγητος ομοτράπεζος των νταβατζήδων Θ. Πάγκαλος, πως μαζί τα φάγαμε και τα τρώμε...

Θα πρέπει, δηλαδή, να απομείνουμε μόνο με τις αλυσίδες μας για να συνειδητοποιήσουμε ότι στη νέα Ελλάδα που μας ετοιμάζουν η ζωή μας θα είναι ίδια με αυτή που επιφύλαξαν τώρα στους χαλυβουργούς και στις καθαρίστριες; Οσοι έχουν δουλειά θα αμείβονται με 300 ευρώ, οι συνταξιούχοι με 200 κι όλοι τους θα υποχρεώνονται να πληρώνουν εισιτήριο ακόμα και για να κάνουν το μπάνιο τους στην θάλασσα, εφόσον ευοδωθεί το κυβερνητικό σχέδιο για πλήρες ξεπούλημα (και) του αιγιαλού και των παραλιών. Αυτή είναι η πατρίδα που οραματίζεται η τρόικα, τα σχέδια της οποίας ασμένως υλοποιούν οι σαμαροβενιζέλοι. Γι' αυτό και σήμερα πρέπει να είμαστε όλοι με την θέλησή μας καθαρίστριες και χαλυβουργοί. Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουμε σύντομα θέλοντας και μη και δεν θα έχουμε πει ούτε "αχ". Τί ξεφτίλα να μη βρίσκουν αντίσταση οι σφαγείς μας, έτσι δεν είναι;...