Απευθύνω το ηθικό δίλημμα στον ανθρωπισμό σας: έρχεται μπροστά σας
ένας φυλακισμένος με ποσοστό αναπηρίας 93%, με
πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων ολική τύφλωση,
αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης και σκλήρυνση κατά πλάκας. Κι αυτός ο άνθρωπος
δεν σας ζητά να τον αποφυλακίσετε, αλλά να συνεχίσει την έκτιση της
ποινής του περιορισμένος κατ' οίκον. Δεν ξέρω τί θα κάνατε εσείς,
προσωπικώς πάντως θα αποδεχόμουν το αίτημά του ακόμα κι αν επρόκειτο για
τον Ν. Μιχαλολιάκο ή για κάποιον άλλο χιμπαντζή με μαύρα ο οποίος είχε
στήσει μια εγκληματική οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου με
ιδεοληπτικό προκάλυμμα. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που αφορά κάποιον ο
οποίος, ομολογουμένως στρεβλά, σκότωνε φαύλους όχι για να κονομήσει αλλά
γιατί πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έκανε καλύτερη την κοινωνία
μας, όπως ο Σάββας Ξηρός...
Η Δικαιοσύνη που λειτουργεί με την εκδικητικότητα ήρωα σπαγγέτι γουέστερν ασελγεί απέναντι στο όνομά της. Σε ένα κράτος δικαίου επιβάλλεις ποινή στον παραβάτη τού νόμου με την οποία τον σωφρονίζεις και τον επιστρέφεις κάποια στιγμή στην κοινωνία ως συνειδητοποιημένο πολίτη κι όχι ως σωματικό και ψυχικό ράκος. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν τον εξοντώνεις, είτε άμεσα, με μια τουφεκιά ή στην ηλεκτρική καρέκλα, είτε αργά και βασανιστικά δίχως να σέβεσαι τα σοβαρά προβλήματα υγείας τού ανθρώπου που έχεις καταδικάσει. Το δήθεν επιχείρημα νηπιακού επιπέδου που αποτυπώνεται στο ερώτημα "αν ο Ξηρός είχε σκοτώσει το δικό σου παιδί, θα ήσουν το ίδιο μεγάθυμος;" δεν μπορεί να σταθεί σε σοβαρή κριτική. Ακόμα κι αν ο γράφων θα ήθελε να πάρει ένα μαχαίρι και να ξεκοιλιάσει τον δολοφόνο τού παιδιού του, αλίμονο αν θέλουμε από μια ευνομούμενη πολιτεία να λειτουργεί σε κατάσταση βρασμού ψυχής, τυφλωμένη από μίσος και ρεβανσισμό. Σε μια τέτοια περίπτωση την καθιστούμε χειρότερη κι από τον ειδεχθέστερο εγκληματία, τις μεθόδους τού οποίου θα έχει στην ουσία αντιγράψει και θα έχει επιχειρήσει να εξωραΐσει...
Κι αν ακόμα ο ανθρωπισμός σας βρίσκεται σε μόνιμη χειμερία νάρκη, σας καλώ να μελετήσετε τα στοιχεία στις χώρες όπου εξακολουθεί να εφαρμόζονται η θανατική ποινή ή άλλου είδους "παραδειγματικές" τιμωρίες, όπως ακρωτηριασμός των χεριών στους ληστές. Οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να σκοτώνουν, να κλέβουν ή να να πωλούν ναρκωτικά ακόμα και γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση σύλληψής τους, τους περιμένει ο δήμιος. Κι αυτό γιατί απλούστατα η ανθρώπινη φύση, οι κοινωνικές συνθήκες και η καταπολέμηση της εγκληματικότητας είναι πολύ πιο σύνθετες διαδικασίες από το "πονά χέρι, κόβει χέρι" και σίγουρα δεν βελτιώνεται η κατάσταση αντιγράφοντας κακόγουστα αμερικανικά "b movies"...
Επαναλαμβάνω για εκατομμυριοστή φορά ότι δεν είμαι ούτε φανερός ούτε κρυφός θαυμαστής τής "17 Νοέμβρη" ή κάποιας άλλης από τις πολλές αντάρτικες οργανώσεις πόλης στις οποίες έχουν παρεισφρήσει εδώ και χρόνια άλλωστε κάθε λογής πράκτορες. Δεν θεωρώ πως δολοφονώντας τον Αντ. Σαχλαμαρά, τον Β. Βαρδινογιάννη ή τον Β. Μαρινάκη θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός και θα ζήσουμε από εκεί και πέρα σε ένα σοσιαλιστικό παράδεισο. Το κατεστημένο είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένο (και) στην ελληνική κοινωνία ακόμα κι από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους του και θέλει εκ βάθους ξερίζωμα κι όχι απλώς κόψιμο των πιο σάπιων κλαδιών του. Μόνο οι αφελείς ή οι τεμπέληδες μπορούν να πιστεύουν το αντίθετο. Διαχωρίζω, ωστόσο, αυτούς που παραβιάζουν το νόμο με πολιτικά κίνητρα από εκείνους που το κάνουν από ιδιοτέλεια...
Δεν αμφιβάλλω πως ανθρώπινη ζωή αφαιρείται και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αλλά είναι διαφορετικό να σκοτώνεις με σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη από το να κάνεις το ίδιο για να γίνεις περισσότερο πλούσιος. Γι' αυτό και οι κρατούμενοι της "17 Νοέμβρη", πέρα από την περίπτωση Σάββα Ξηρού για την οποία έχουμε καταδικαστεί εξάλλου κι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η οποία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια των βασανιστηρίων και της σαδιστικής εξόντωσης, πρέπει να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση από τους χιμπαντζήδες με τα μαύρα, αρκετοί από τους οποίους εξακολουθούν να σουλατσάρουν ελεύθεροι στο κτίριο της Βουλής και να απειλούν με το ύφος τραμπούκων που ξέρουν ότι μπορούν να το κάνουν δίχως συνέπειες γιατί διαθέτουν ισχυρές πλάτες να τους προστατεύουν στα υψηλότερα διαζώματα της ελίτ...
Η Δικαιοσύνη που λειτουργεί με την εκδικητικότητα ήρωα σπαγγέτι γουέστερν ασελγεί απέναντι στο όνομά της. Σε ένα κράτος δικαίου επιβάλλεις ποινή στον παραβάτη τού νόμου με την οποία τον σωφρονίζεις και τον επιστρέφεις κάποια στιγμή στην κοινωνία ως συνειδητοποιημένο πολίτη κι όχι ως σωματικό και ψυχικό ράκος. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν τον εξοντώνεις, είτε άμεσα, με μια τουφεκιά ή στην ηλεκτρική καρέκλα, είτε αργά και βασανιστικά δίχως να σέβεσαι τα σοβαρά προβλήματα υγείας τού ανθρώπου που έχεις καταδικάσει. Το δήθεν επιχείρημα νηπιακού επιπέδου που αποτυπώνεται στο ερώτημα "αν ο Ξηρός είχε σκοτώσει το δικό σου παιδί, θα ήσουν το ίδιο μεγάθυμος;" δεν μπορεί να σταθεί σε σοβαρή κριτική. Ακόμα κι αν ο γράφων θα ήθελε να πάρει ένα μαχαίρι και να ξεκοιλιάσει τον δολοφόνο τού παιδιού του, αλίμονο αν θέλουμε από μια ευνομούμενη πολιτεία να λειτουργεί σε κατάσταση βρασμού ψυχής, τυφλωμένη από μίσος και ρεβανσισμό. Σε μια τέτοια περίπτωση την καθιστούμε χειρότερη κι από τον ειδεχθέστερο εγκληματία, τις μεθόδους τού οποίου θα έχει στην ουσία αντιγράψει και θα έχει επιχειρήσει να εξωραΐσει...
Κι αν ακόμα ο ανθρωπισμός σας βρίσκεται σε μόνιμη χειμερία νάρκη, σας καλώ να μελετήσετε τα στοιχεία στις χώρες όπου εξακολουθεί να εφαρμόζονται η θανατική ποινή ή άλλου είδους "παραδειγματικές" τιμωρίες, όπως ακρωτηριασμός των χεριών στους ληστές. Οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να σκοτώνουν, να κλέβουν ή να να πωλούν ναρκωτικά ακόμα και γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση σύλληψής τους, τους περιμένει ο δήμιος. Κι αυτό γιατί απλούστατα η ανθρώπινη φύση, οι κοινωνικές συνθήκες και η καταπολέμηση της εγκληματικότητας είναι πολύ πιο σύνθετες διαδικασίες από το "πονά χέρι, κόβει χέρι" και σίγουρα δεν βελτιώνεται η κατάσταση αντιγράφοντας κακόγουστα αμερικανικά "b movies"...
Επαναλαμβάνω για εκατομμυριοστή φορά ότι δεν είμαι ούτε φανερός ούτε κρυφός θαυμαστής τής "17 Νοέμβρη" ή κάποιας άλλης από τις πολλές αντάρτικες οργανώσεις πόλης στις οποίες έχουν παρεισφρήσει εδώ και χρόνια άλλωστε κάθε λογής πράκτορες. Δεν θεωρώ πως δολοφονώντας τον Αντ. Σαχλαμαρά, τον Β. Βαρδινογιάννη ή τον Β. Μαρινάκη θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός και θα ζήσουμε από εκεί και πέρα σε ένα σοσιαλιστικό παράδεισο. Το κατεστημένο είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένο (και) στην ελληνική κοινωνία ακόμα κι από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους του και θέλει εκ βάθους ξερίζωμα κι όχι απλώς κόψιμο των πιο σάπιων κλαδιών του. Μόνο οι αφελείς ή οι τεμπέληδες μπορούν να πιστεύουν το αντίθετο. Διαχωρίζω, ωστόσο, αυτούς που παραβιάζουν το νόμο με πολιτικά κίνητρα από εκείνους που το κάνουν από ιδιοτέλεια...
Δεν αμφιβάλλω πως ανθρώπινη ζωή αφαιρείται και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αλλά είναι διαφορετικό να σκοτώνεις με σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη από το να κάνεις το ίδιο για να γίνεις περισσότερο πλούσιος. Γι' αυτό και οι κρατούμενοι της "17 Νοέμβρη", πέρα από την περίπτωση Σάββα Ξηρού για την οποία έχουμε καταδικαστεί εξάλλου κι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η οποία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια των βασανιστηρίων και της σαδιστικής εξόντωσης, πρέπει να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση από τους χιμπαντζήδες με τα μαύρα, αρκετοί από τους οποίους εξακολουθούν να σουλατσάρουν ελεύθεροι στο κτίριο της Βουλής και να απειλούν με το ύφος τραμπούκων που ξέρουν ότι μπορούν να το κάνουν δίχως συνέπειες γιατί διαθέτουν ισχυρές πλάτες να τους προστατεύουν στα υψηλότερα διαζώματα της ελίτ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου