Ψάχνοντας τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά της νέας χιλιετίας...

Ο κάθε βουλευτής μπορεί να ανακαλύψει χίλιες δικαιολογίες για να υπερψηφίσει κάποια από τις προτάσεις που θα κατατεθούν για την Προεδρία τής Δημοκρατίας. Οι αποκαλούμενοι "λαϊκοί δεξιοί", για παράδειγμα, που αποσχίστηκαν κάποια στιγμή από τη Ν.Δ. ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες ενδεχομένως να θεωρούν μια καλή ιδέα να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο τουρίστας τής Ραφήνας και να δικαιολογήσουν με αυτόν τον τρόπο την απόφασή τους στο εκλογικό ακροατήριο που ζητά ανατροπή. Θα κοροϊδέψουν, ωστόσο, μόνο τον εαυτό τους γι' αυτήν τους την επιλογή όταν όλοι ξέρουμε πως τον προσεχή Φεβρουάριο το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από το ποιός θα καταθέτει στεφάνια και θα παρίσταται στις παρελάσεις την προσεχή πενταετία. Οσοι υπερψηφίσουν οποιαδήποτε πρόταση, ακόμα κι αν η δεξιά προβοκάρει με τον Μανώλη Γλέζο, τον Ν. Κωνσταντόπουλο ή κάποιον άλλον Αριστερό, θα έχουν δώσει ουσιαστικώς ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση η οποία πιθανότατα μέχρι τότε θα έχει περάσει, ή θα έχει έστω επιχειρήσει να το πετύχει, και τρίτο μνημόνιο...

Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, αλλά είναι θλιβερή η εικόνα των πρώην νεοδημοκρατών ή πασόκων βουλευτών οι οποίοι βιάζονται να επιστρέψουν στο μαντρί δίχως να έχει εκλείψει ούτε ένας από τους λόγους που υποτίθεται πως τους οδήγησε στο να φύγουν από αυτό αρχικώς. Από την ώρα που συνεχίζονται οι πολιτικές άγριας λιτότητας, με το ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων, την υψηλή φορολογία, τον εργασιακό μεσαίωνα, την ανεργία, την ακρίβεια και τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην απονομή δικαιοσύνης, όπως αποδεικνύεται κι από την υπόθεση των υποβρυχίων ή από την αλληλοαθώωση Βενιζέλου-Προβόπουλου, είναι λογικό να υποψιάζομαι πως άλλοι είναι οι λόγοι για τους οποίους ορισμένοι ετοιμάζονται να δώσουν γη, ύδωρ και...Πρόεδρο της Δημοκρατίας στους σαμαροβενιζέλους και στους νταβατζήδες τους...

Στην καλύτερη περίπτωση είναι η προσωπική τους επιβίωση που τους ενδιαφέρει. Στη χειρότερη οι ομοιότητες θα είναι πολλές με τη μαύρη προδικτατορική περίοδο, τότε που οι αμερικανοί και το παλάτι ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις προκαλώντας στην ανάγκη τους για διαιώνιση του καθεστώτος τους αποστασίες και χούντες επί πληρωμή. Ενδεχομένως κάποιοι να πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιβραβευτούν από το σύστημα αναλαμβάνοντας αργότερα ακόμα και πρωθυπουργικά καθήκοντα, όπως ο Κ. Μητσοτάκης, ποντάροντας στη μνήμη χρυσόψαρου του ελληνικού λαού. Αλλωστε κι ο νυν πρωθυπουργός είχε πρωταγωνιστήσει κάποτε σε μια αποστασία και δεν του βγήκε εντέλει σε κακό. Κανένας τους, όμως, δεν γλίτωσε από τη βάσανο της ιστορικής ευθύνης, η οποία είναι ακόμα μεγαλύτερη τώρα που κρίνεται το μέλλον τής χώρας για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια...