Στην κυβέρνηση πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους με την είδηση πως περίπου οκτώ στους δέκα έλληνες δε θα πάνε διακοπές για οικονομικούς λόγους. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για μια εξουσία από έναν κουρασμένο λαό ο οποίος, αποκαμωμένος όπως είναι από τη συνεχή εργασία προκειμένου να "παράγει" τους φόρους και τα χαράτσια που αποφεύγει η ελίτ, δεν έχει τις δυνάμεις για κάτι άλλο από το να αποχαυνώνεται παρακολουθώντας τηλεόραση για ηλίθιους και να τρομοκρατείται για τα δεινά που θα έλθουν αν επιλέξει άλλο δρόμο από την οικονομική του γενοκτονία. Βρισκόμαστε στο 2014, η τεχνολογία έχει κάνει άλματα, οι άνθρωποι διαθέτουν ευκολότερη πρόσβαση στη γνώση κι όμως τα εργασιακά δικαιώματα και η ανεργία έχουν επιστρέψει στις εποχές που μετακινούμασταν με κάρα και βλέπαμε μόνο χάρη στο φως τού ήλιου. Αντί να δουλεύουμε ελάχιστες ώρες μέσα στην ημέρα, παράγοντας τον δικαίως μοιρασμένο πλούτο αυτής της γης ο οποίος φτάνει και περισσεύει για όλους μας, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο προκειμένου να δημιουργούμε τα υπερκέρδη των λίγων. Κι αυτό ονομάζεται ξεδιάντροπα ανάπτυξη κι ανταγωνιστικότητα...
Σκεφτείτε, ωστόσο, πόσο αυτοκαταστροφικό θα ήταν για την ελίτ να χρηματοδοτούσε την ταξική αφύπνιση του λαού και θα καταλάβετε πολλά. Αν, για παράδειγμα, τα παιδιά στο σχολείο δεν μάθαιναν να παπαγαλίζουν ξεπερασμένες γνώσεις ή άχρηστες για τη φυσική τους κλίση και να υπακούουν τυφλά σε εντολές ανωτέρων, αλλά να συνεργάζονται και να εμβαθύνουν σε πράγματα που τους ευχαριστούν, το ένα κοπάδι προβάτων δεν θα αντικαθιστούσε το άλλο στην ελληνική Ιστορία. Φανταστείτε, για παράδειγμα, μια χώρα που το κράτος της θα επιδοτούσε την αγορά βιβλίων, την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών προβολών ή την παραγωγή τηλεοπτικών και διαδικτυακών προγραμμάτων που δεν προσβάλλουν τη νοημοσύνη αλλά δίνουν τροφή για σκέψη. Αναλογιστείτε μια Ελλάδα που δεν θα στέλνει τη νέα γενιά της να χάνει το χρόνο της στο στρατό προς τέρψη ανίκανων και τεμπέληδων καραβανάδων, αλλά αντιθέτως μετάτρεπε τα στρατόπεδα σε κέντρα έρευνας και καινοτομίας ή ανάπτυξης δεξιοτήτων για όσους δεν πηγαίνουν πανεπιστήμιο και την ίδια ώρα παρείχε τις υποδομές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ να μεγαλουργήσουν, αξιοποιώντας το πλούσιο ταλέντο των καθηγητών και φοιτητών τους, οι οποίοι τώρα αναζητούν καταφύγιο στο εξωτερικό για να έχουν πάντοτε δουλίτσα οι δουλοπρεπείς νοικοκυραίοι. Οραματιστείτε μια πατρίδα που δεν θα πληρώνει από το δημόσιο ταμείο της τους τραγοπαπάδες για να καπηλεύονται τη μεταθανάτια αγωνία τού πόπολου, αλλά τα πιο άξια κατά τεκμήριο τέκνα της σε όλους τους τομείς...
Το μόνο που χρειάζεται για να συμβούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα είναι πολιτική βούληση, η οποία θα κατευθύνει τα κονδύλια που σήμερα σπαταλιούνται σε μια σειρά ανώφελων διαδικασιών, προς τέρψη τής διαφθοράς, της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού, σε πολύ πιο παραγωγικά πράγματα, πάντοτε λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνική δικαιοσύνη. Για όλα αυτά είναι αρκετή μια αναίμακτη επανάσταση, έστω κι αν αυτή δεν βολεύει εκείνους που ορκίζονται στο νόμο και στην τάξη από τη μια πλευρά και στην αντάρτικη γυμναστική από την άλλη. Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθούμε πιστώς τις μνημονιακές επιταγές ή να κρεμάσουμε τους προδότες στην πλατεία Συντάγματος για να δούμε άσπρη ημέρα. Το ζητούμενο είναι να πιέσουμε την επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς (οι σαμαροβενιζέλοι και τα κεντροαριστερά εξαπτέρυγά τους είναι αδύνατο να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που έκαναν πάντα, να λειτουργούν δηλαδή σαν τα πιστά κουταβάκια των αφεντικών τους) προς μεταρρυθμίσεις οι οποίες ούτε θα υπηρετούν το κατεστημένο ούτε όμως θα εξωραΐζουν τη γραφειοκρατία και το συντεχνιασμό. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι εξουσιαστές μας κυβερνούν δίχως να μας λαμβάνουν υπόψη. Αν, για παράδειγμα, το κίνημα των "Αγανακτισμένων" δεν εγκατάλειπε τις θέσεις του μετά από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου τέτοιες ημέρες πριν τρία χρόνια, αλλά συνέχιζε να συγκεντρώνει μισό εκατομμύριο και παραπάνω ψυχές στο κέντρο τής Αθήνας η Ιστορία αυτού του τόπου θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Αυτό είναι, όμως, και το καλό με την Ιστορία: δεν είναι ποτέ αργά για να ορίσεις πώς θα γραφτούν οι επόμενες σελίδες της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου