Ραγιάδες μου, θα καταναλώσετε κι αυτήν την προβοκάτσια ή μήπως να δούμε κάποια στιγμή το πρόσωπό σας;...

Ο πατριωτισμός, όπως αυτός του Γ. Καραταζαφίρερ για παράδειγμα, δεν είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων. Υπάρχει και η βία, την οποία βεβαίως οι μικροαστοί στα λόγια καταδικάζουν από όπου κι αν προέρχεται ωστόσο στην πράξη την επιτρέπουν όταν πρόκειται για φοιτητές οι οποίοι απαιτούν το αυτονόητο σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, αλλά που φαίνεται πως στο δικό μας δεν είναι: το να έχει, δηλαδή, η αστυνομία δικαίωμα επέμβασης σε πανεπιστημιακούς χώρους μόνο εφόσον έχει τελεστεί κάποιο αδίκημα. Μόνο, όμως, στα δικτατορικά καθεστώτα συναντούμε την αποτρόπαια εικόνα δυνάμεις των ΜΑΤ να περικυκλώνουν σχολές...προληπτικώς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να βαρούν και στο ψαχνό φοιτητές. Αν είναι έτσι, ας πάμε ένα βήμα παραπέρα κι ας μπει από ένας μπάτσος στα σπίτια μας...προληπτικώς.

Το σκηνικό τής προβοκάτσιας ενόψει 17 Νοέμβρη έχει ήδη στηθεί. Η παραπαίουσα κυβέρνηση ξεφτιλίστηκε για μια ακόμα φόρα παίρνοντας πίσω νόμο, αυτόν που ψήφισε μόλις πριν μερικές εβδομάδες για τις 100 δόσεις, γιατί αυτό της υπαγόρευσε το Βερολίνο. Σκεφτείτε πως ακόμα κι ο Κ. Μητσοτάκης αντέδρασε στη νέα υπαναχώρηση. Είναι λογικό, επομένως, να καταφύγει και πάλι στην τρομοκράτηση των πρόσφορων να τρομοκρατηθούν νοικοκυραίων, καλλιεργώντας κλίμα έντασης στα πανεπιστήμια λίγες ημέρες πριν τον εορτασμό τού Πολυτεχνείου. Είναι σαν να διαβάζω από τώρα το "πολεμικό" ανακοινωθέν τής Σ. Βούλτεψη τη Δευτέρα: "Η αναρχία θα σαρώσει τη χώρα σε περίπτωση που την κυβερνήσει η Αριστερά". Τα ίδια, δηλαδή, πάνω κάτω που έλεγε κι ο δικτάτορας Παπαδόπουλος...

Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες για το αν το καθεστώς που βιώνουμε είναι δικτατορικό. Αν ως χούντα αναγνωρίζουμε μόνο το πολίτευμα όπου στους δρόμους κυκλοφορούν τανκ, οι πολιτικοί κρατούμενοι συνωστίζονται στις φυλακές, στα ξερονήσια ή στα εκτελεστικά αποσπάσματα και η ελευθεροτυπία είναι εντελώς άγνωστη έννοια, τότε ναι, δεν έχουμε δικτατορία. Οσοι, όμως, από την άλλη πιστεύουν ότι ναι μεν το παρόν καθεστώς έχει τα προβληματάκια του, αλλά αυτά επιδέχονται μπαλωμάτων και μια χαρά θα είμαστε, τότε μάλλον δεν αντιλαμβάνονται ότι το πολίτευμά μας είναι στην ουσία μια σχεδόν πλήρως ελεγχόμενη από το μεγάλο κεφάλαιο κοινοβουλευτική ολιγαρχία, η οποία επιβάλλεται στις μάζες με την προπαγάνδα, προερχόμενη είτε από το εκπαιδευτικό σύστημα είτε από τη μιντιακή διαπλοκή, αλλά και με την κρατική βία, η οποία έχει διαλύσει με το έτσι θέλω εκατοντάδες ειρηνικές διαδηλώσεις κι έχει στείλει στο νοσοκομείο χιλιάδες αθώους. Για να μη γράψω για τα νεκροτομεία...Ακόμα και το Σύνταγμα της χώρας, αυτό που τόσο κόπτονται να αναθεωρήσουν τώρα για να παραστήσουν τους μεταρρυθμιστές στους οποίους φέρνει εμπόδια η Αριστερά, οι κυβερνώντες το έχουν κάνει κουρελόχαρτο. Αφήστε που αυτοί οι, κατά τα άλλα, λάτρεις τής νομιμότητας κι εχθροί των "αναρχοάπλυτων" εφαρμόζουν κατά το δοκούν και τις δικαστικές αποφάσεις...

Γι' αυτό και το πρόβλημα ήταν εξαρχής συστημικό. Από τη στιγμή που οι αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τής πλειονότητας λαμβάνονται από κέντρα στα οποία οι πολίτες έχουν απλώς μια τυπική πρόσβαση δεν μπορούμε να μιλούμε για δημοκρατικότητα στη λήψη τους. Φανταστείτε να ψηφίζατε κάθε δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια στο σπίτι σας ποιός ξένος θα κάνει κουμάντο σε αυτό. Θα αισθανόσασταν οικογενειάρχες; Πόσω μάλλον όταν στο μεσοδιάστημα δεν θα μπορούσατε να κάνετε στην ουσία τίποτα άλλο από το να ελπίζετε πως ο εκλεγμένος πάτερ φαμίλιας θα προσφέρει κάτι και σε εσάς κι όχι μόνο στην πάρτη του. Και πόσω μάλλον όταν οποιαδήποτε απόπειρα αντίδρασής σας είναι καταδικασμένη από την αρχή από τα κυρίαρχα μέσα προπαγάνδας να χαρακτηρίζεται επικίνδυνη για τον τόπο. Πόσες και πόσες φορές, για παράδειγμα, δεν έχουμε ακούσει πως δεν πρέπει να απεργούμε γιατί αυτή δεν είναι σωστή εικόνα να δείχνουμε στο γιαπωνέζο τουρίστα που κυκλοφορεί με μια μηχανή στο χέρι κι απαθανατίζει εξαγριωμένους ιθαγενείς να φωνάζουν για τα δίκια τους;...

Οπως κι αν έχει, δεν χρειάζεται να πέσουμε τη Δευτέρα στην προβοκάτσια που μας ετοιμάζουν. Ας πραγματοποιήσουμε ειρηνικώς και με παλλαϊκή συμμετοχή την πορεία μας μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τιμώντας εκείνους που δεν θέλησαν να τους θυμούνται ως ραγιάδες, κι ας δώσουμε όλοι μαζί την υπόσχεση πως το αίμα τού Πολυτεχνείου, το αίμα όλων των αγώνων που δόθηκαν σε αυτόν τον καταραμένα όμορφο τόπο για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα δεν έχει πάει χαμένο. Πως συγκλονίζει ακόμα εκείνες τις ψυχές που "δεν βολεύονται με λίγο ήλιο", που τον θέλουν όλο δικό τους γιατί τον αξίζουν. Κι ας στείλουμε ένα μήνυμα στους...δημοκράτορες πως οι ημέρες τής αφθονίας τους έχουν τελειώσει, να βροντοφωνάξουμε στους απογόνους των ταγματασφαλιτών, των δοσίλογων, των χαφιέδων, των χουντικών και των κάθε λογής σκυφτών ανθρώπων πως αν η σκλαβιά είναι το μέλλον που οραματίζονται για εμάς, στο όνομα της ανάπτυξης, δεν θα πρέπει να μας λογαριάζουν συνένοχους στο έγκλημα της εσχάτης προδοσίας του λαού, για τους οποίους θα τους κρίνει κάποια ημέρα αν όχι ο ίδιος ο λαός, τουλάχιστον η Ιστορία...