Οι ομορφότερες ιστορίες για να διηγηθεί κανείς είναι αυτές
που περιλαμβάνουν την άνοδο και την πτώση ενός άνδρα. Από τη λογοτεχνία, το
θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι και την πραγματική ζωή, όπως αυτή
αποτυπώνεται με τη δημοσιογραφική γραφή, οι διηγήσεις που συνδυάζουν την
επιτυχία με την αποτυχία, το «έκανε αυτά, αλλά έπεσε στο γκρεμό…» είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα
γοητεύουν για πάντα την κοινή γνώμη. Γι’ αυτό και λίγοι εξεπλάγησαν με τα νούμερα της τηλεθέασης
της εκπομπής τού Θ. Αναστασιάδη με τη συνέντευξη του Π. Κωστόπουλου. Πόσω
μάλλον όταν μας αρέσει να βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους πάνω στους οποίους
να ρίχνουμε τα πάντα, ακόμα και το προπατορικό αμάρτημα, προκειμένου να αποποιούμαστε των δικών μας ευθυνών. Κι αυτό γιατί αν τα "Nitro", τα "Esquire" και τα "Down Town" μας τάιζαν σάχλα σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση, εμείς από την πλευρά μας δεν χάναμε γεύμα...
Στην τηλεοπτική του εξομολόγηση ο «Θείος» χρησιμοποίησε
μπροστά στην κάμερα όλες τις τεχνικές που φτιάχνουν ένα καλό μελόδραμα:
αυτοπαρουσιάστηκε ως το πληγωμένο από μια γυναίκα και την κακία τού κόσμου
αλλά ατσαλάκωτο αρσενικό, το οποίο παραδέχεται τα λάθη του χωρίς να χάνει ωστόσο
την «τζειμσμποντική» αυταρέσκεια με την
οποία έγινε αγαπητό. Χρησιμοποιώντας πομπώδεις εκφράσεις όπως «είμαι δύο χρόνια
νεκρός», κι ας τον βλέπαμε ολοζώντανο μπροστά μας, προσπάθησε να κερδίσει την
εύνοια μιας κοινής γνώμης που είχε χάσει από τότε που το λάιφσταϊλ που ο ίδιος
ανάδειξε ως τρόπο ζωής στην ελληνική κοινωνία κατάρρευσε σαν πύργος από
τραπουλόχαρτα. Οποιος ζει, και μάλιστα πλουσιοπάροχα, από το ξίφος οφείλει να γνωρίζει ότι κάποια ημέρα μπορεί να πεθάνει κι από αυτό. Η συνειδητοποίηση αυτής της πικρής αλήθειας κι από τον Π. Κωστόπουλο θα τον είχε αποτρέψει από τη δημόσια αυτογελοιοποίηση...
Κάθε άνδρας που μένει με τη σύζυγό του για χάρη των παιδιών τους
ταυτίστηκε με τον «Πετράν» όταν δήλωσε πως ήταν χωρισμένος με την Τζ.
Μπαλατσινού αλλά έκανε μαζί της κάθε πρωί εκπομπή επί ένα εξάμηνο. Κάθε γυναίκα
αναστατώθηκε όταν είδε αυτόν τον «μάγκα» έτοιμο να δακρύσει κάθε φορά που
μιλούσε για τη μητέρα των παιδιών του. Δεν γνωρίζουμε αν συγκινήθηκαν και οι
εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης που είχε στην κατοχή του, στους οποίους χρωστά
ακόμα λεφτά, όταν τον άκουσαν να μιλά για τα σπίτια που έχασε αλλά όλο το
καλοκαίρι τον έβλεπαν, μέσω των κουτσομπολίστικων περιοδικών, στη Μύκονο. Όπως
κι αν έχει, ο Π. Κωστόπουλος δεν κατάστρεψε τη χώρα, μολονότι έκανε ό, τι μπορούσε
για να μη μας ξυπνήσει ποτέ από το λήθαργο της επίπλαστης ευδαιμονίας. Ναι μεν υπήρξε λύκος, κι από τους πιο άγριους μάλιστα, που κερδοσκόπησε πάνω στη σαπουνόφουσκα του καταναλωτισμού, ωστόσο η ελληνική κοινωνία τού αποδίδει περισσότερες ευθύνες από αυτές που αναλογούν στην πλάτη του...
Υπήρξε διασκεδαστής τής ελίτ, πλούτισε χάρη στη συναναστροφή μαζί της, την εξωράισε στα μάτια τής κοινής γνώμης και για όλα αυτά θα είναι για πάντα υπόλογος. Μήπως, όμως, δέρνουμε το φανταχτερό σαμάρι, ενώ φταίει περισσότερο ο γάιδαρος; Ο Π. Κωστόπουλος δεν έκρυψε ποτέ πως αντιπροσώπευσε την πολιτισμική παρακμή. Τί έκαναν, ωστόσο, για να την αποτρέψουν οι υποτιθέμενοι πνευματικοί μας ηγέτες; Μήπως έτρωγαν και τρώνε ακόμα από την ίδια καθεστωτική πίτα με τον ξεπεσμένο εκδότη, απλώς από την πιο...ποιοτική πλευρά της; Και πόσο καλύτεροι του Π. Κωστόπουλου είναι οι καλλιτέχνες που σήμερα τον ειρωνεύονται, αλλά που το δικό τους έργο δεν ξεπερνά τη μετριότητα και δεν συνέδραμε καθόλου στην ταξική αφύπνιση και στην πνευματική εγρήγορση του πόπολου; Υπό αυτήν την έννοια ο Π. Κωστόπουλος μου είναι πιο συμπαθής από τους ψευτοδιανοούμενους που τον έγλειφαν για να τους κάνει αφιερώματα και τώρα παίρνουν δημόσιες πόζες αποστροφής για συμπεριφορές που οι ίδιοι έχουν υιοθετήσει στο ακέραιο εδώ και χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου