Για πες μου τώρα Θέμο, πόσα από τα πέντε εκατομμύρια σου ανήκουν;...

Οι νεκρολογίες των βρετανικών εφημερίδων είναι υποδειγματικές γιατί δεν είναι αγιογραφίες, αλλά μια έντιμη καταγραφή και κριτική των πεπραγμένων τού τεθνεώτος. Στην Ελλάδα, πάλι, όταν πεθαίνει ένα δημόσιο πρόσωπο αισθανόμαστε την ανάγκη τής υμνολόγησής του γιατί φοβόμαστε πως διαπράττουμε κάποιο ανίερο έγκλημα αν έστω αναφέρουμε ακροθιγώς πως ο νεκρός δεν ήταν και τόσο άγιος όσο λέμε πάνω από τον τάφο του πως ήταν. Θεωρώ, επομένως, τιμιότερη τη σιωπή από το πασπάλισμα με υπερφυσικές ιδιότητες του οποιουδήποτε ανθρώπου που φεύγει από τη ζωή, πολλώ δε μάλλον αν αυτός ήταν ένας ακροδεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής, ο οποίος έσπερνε μίσος με τη δημοσιογραφία των εκβιασμών και της κλειδαρότρυπας με την οποία τάιζε το λούμπεν προλεταριάτο προκειμένου να πλουτίζει...

Για να μιλήσουμε χριστιανικά, "ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας", το οποίο δεν σημαίνει πως απαλλάσσεται από τις αμαρτίες τού βίου του, αλλά ότι δεν πρόκειται να διαπράξει άλλες. Κι αυτό δεν είναι λίγο- ενδεχομένως να αποτελεί και μεταθανάτια παρηγοριά- για ανθρώπους που πούλησαν το ταλέντο τους στην εξουσία ώστε να γίνουν κομμάτι της με μεγαλύτερη ευκολία από αυτή με την οποία πούλησε ο Φάουστ την ψυχή του στον Μεφιστοφελή...

Φυσικά δεν θα λείψουν εκείνοι που αποδίδουν τις αιτίες τής συλλογικής μας δυστυχίας στους μετανάστες ή στους Αριστερούς ούτως ώστε να αθωώνουν τους χρηματοδότες τους. Η φύση έχει, ωστόσο, προνοήσει για όλους μας και βάζει κάποια στιγμή αυτή το στοπ όπου δεν το έβαλαν οι κοινοί θνητοί...

Δεν είναι όλες οι απώλειες ίδιες. Μολονότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους, υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από αυτήν τη ζωή κι έχουν αφήσει πίσω τους πλούσιο έργο το οποίο έχει ωφελήσει την ανθρωπότητα κι άλλοι που εκπορνεύτηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιώντας τα πνευματικά τους κάλλη προκειμένου να ζήσουν τη δική τους ντόλτσε βίτα σε μέρη που ο μέσος βιοπαλαιστής δεν έχει καν φανταστεί. Το ίδιο ισχύει και για τη δημοσιογραφία. Σε εκείνους που υπερασπίστηκαν με κάθε κόστος το δημόσιο πάνω από το ατομικό συμφέρον οφείλει τιμές. Σε αυτούς που μάζευαν αδήλωτα εκατομμύρια από εκβιασμούς κι εκδουλεύσεις χρωστά μόνο την περιφρόνησή της...



  

Quesque c'est Antonaros;...

Εδώ και πολύ καιρό η εφημερίδα- βόθρος τού Στ. Χίου κι ο ίδιος βεβαίως προσωπικώς έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και παρακινούν ανοιχτά σε πράξεις που είναι το λιγότερο εγκληματικές και, το κυριότερο, απάνθρωπες. Από την προτροπή να βυθίζονται τα σκάφη που μεταφέρουν πρόσφυγες και μετανάστες- οι οποίοι για τους Χίους αυτής της χώρας είναι συλλήβδην τζιχαντιστές- έως την απαίτηση να εκτελεστούν οι Αλ. Τσίπρας και Νίκος Κοτζιάς όπως ο Νίκος Μπελογιάννης, ο δημοσιογραφικός λόγος και η ευγενής κριτική παραχωρούν την θέση τους στην ανοιχτή προβοκάτσια, με ζηλωτές, αφιονισμένους ρυπαρογράφους- όπως, κακή ώρα, κι ο Θ. Αναστασιάδης, ο οποίος από την ασφάλεια της Ελβετίας και των αδήλωτων εκατομμυρίων του ασκεί κριτική για πράγματα που δεν τον αφορούν- να υποκινούν το πλήθος σε λούμπεν εκδηλώσεις βίας. Κι αν κρίνουμε από την απήχηση που έχουν τα μέσα τους, βρίσκουν αρκετά ευήκοα ώτα στους ρατσιστικούς, εθνικιστικούς και μισαλλόδοξους φιλιππικούς τους...

Από την άλλη, οι αναρτήσεις τού Β. Αντώναρου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι δηλώσεις τού Γιάννη Ραγκούση παρουσιάζονται από το συμπολιτευόμενο Τύπο με τέτοια συχνότητα που αν είσαι αδαής ή αφελής σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί αυτοί οι δύο είναι τόσο σημαντικοί ώστε να απολαμβάνουν τέτοιας δημοσιότητας. Ο Β. Αντώναρος έχει μείνει στην πολιτική Ιστορία ως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κ. Καραμανλή ο οποίος συνήθιζε να απαντά με "ουδέν σχόλιο" στις ερωτήσεις που δεχόταν από τους δημοσιογράφους.

Κι όμως σήμερα, χωρίς καμιά θεσμική αρμοδιότητα, δεν βάζει γλώσσα μέσα για να κατακεραυνώνει όσους διοικούν τη ΝΔ. Κι ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος πράγματι άφησε έργο κατά την θητεία του ως υπουργού Εσωτερικών, σήμερα δεν εκπροσωπεί παρά μονάχα τον εαυτό του αφού και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές τού παρακμιακού ΚΙΝΑΛ κινήθηκε σε ρηχά νερά...

Φυσικά και δεν εξομοιώνω τον Στ. Χίο και τον Θ. Αναστασιάδη με τον Β. Αντώναρο ή τον Γιάννη Ραγκούση. Είναι λογικό, επίσης, και οι τέσσερίς τους κι όλοι εκείνοι με παρόμοιο ρόλο να αποδέχονται την εργαλειοποίησή τους από κομματικούς κι επιχειρηματικούς μηχανισμούς που είτε διεκδικούν είτε επιθυμούν να διατηρήσουν την εξουσία...

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι είναι αυτού του είδους η ποιότητα λόγου που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα, πνίγοντας φωνές που έχουν κάτι ουσιαστικότερο να πουν από το να παπαγαλίζουν τις σε αρκετές περιπτώσεις έκνομες επιδιώξεις σκοτεινών συμφερόντων. Κι αυτή είναι μια ακόμα αιτία που η δημόσια αντιπαράθεση περιστρέφεται γύρω από πατριώτες κι εθνομηδενιστές, από εθνικόφρονες και μειοδότες με συνέπεια εν έτει 2018 μια ακόμα κυβέρνηση να κινδυνεύει να πέσει με την επίφαση- και μόνο αυτή- του Μακεδονικού...





  

Πώς αποδέχονται οι έντιμοι νεοδημοκράτες που στήριξαν τον βασικό μέτοχο τον άθλιο Κούλη;...

Ξέρετε σε ποια περίπτωση θα είχε δίκιο να κλαψουρίζει η ΝΔ για τις τηλεοπτικές άδειες; Αν είχε συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ- το αρνήθηκε μολονότι η κυβέρνηση πρότεινε αρκετά κεντροδεξιά στελέχη για τη στελέχωσή του- κι αντί να δοθεί σε αυτό η σχετική αρμοδιότητα παραχωρούταν στον υπουργό Επικρατείας. Τότε θα είχε κάθε δικαίωμα να μιλά για αυταρχικό, σταλινικό καθεστώς. Μόνο που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν συναινεί ακόμα και τώρα στη συγκρότηση της συγκεκριμένης Ανεξάρτητης Αρχής, παρέχοντας την απροκάλυπτη στήριξή της στη διαπλοκή, σε ένα σύστημα εξουσίας δηλαδή του οποίου η ίδια κι ο αρχηγός της αποτελούν σάρκες εκ της σάρκας του...

Στην αντιπολίτευση και στα βοθροκάναλα πανηγυρίζουν γιατί το ΣτΕ έκανε παραδεκτή την προσφυγή των τηλεοπτικών σταθμών. Θριαμβολογούν, μάλιστα, πως υπάρχουν ακόμα ανεξάρτητοι δικαστές. Κι αναρωτιέμαι, αν οι ίδιοι δικαστές σε μερικές ημέρες κρίνουν συνταγματικό το νόμο Παππά τι θα υποστηρίζουν οι όψιμοι διαφημιστές τους; Μήπως σε μια τέτοια περίπτωση οι σημερινοί ήρωες μετατραπούν και πάλι σε τσουτσέκια τής εκτελεστικής εξουσίας, προκειμένου κάποιοι να αποφύγουν τον πλήρη αυτοεξευτελισμό τους;...

Κι αν φυσικά και είναι κατανοητή και συγχωρητέα, αν θέλετε, η λύσσα των καναλαρχών να μην καταβάλουν στο δημόσιο ταμείο 256.000.000 ευρώ, πώς να δικαιολογήσει κανείς τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αγωνίζονται για την αναρχία στο τηλεοπτικό τοπίο και για να μην κατευθυνθούν χρήματα στην υγεία και στην παιδεία, αλλά να παραμείνουν στις τσέπες των εθνικών μας νταβατζήδων; Αλήθεια, πώς αποδέχονται αυτή την καταισχύνη οι έντιμοι νεοδημοκράτες που είχαν στηρίξει και ψηφίσει το νόμο Καραμανλή για τον βασικό μέτοχο;...

Κατηγορήθηκε ο πρόεδρος του ΣτΕ γιατί είπε το αυτονόητο- πως οι δικαστές δικάζουν και με βάση το λαϊκό αίσθημα-, αν και θα μπορούσε να αποστεί από μια τέτοια τοποθέτηση. Δεν ισχυρίζομαι πως η δικαιοσύνη οφείλει να αποδίδεται με αποκλειστικό γνώμονα τη βούληση της πλειοψηφίας, ωστόσο οι κοινωνικές συνθήκες δεν είναι δυνατό να μην λαμβάνονται υπόψη. Η πιστή, κατά γράμμα τήρηση του νόμου καταλήγει στη μεγαλύτερη αδικία αν δεν συνυπολογίζει την πραγματικότητα και τις ανάγκες τής εποχής, αλλά κυρίως και την κοινή λογική...

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να υπάρχει ένα φανάρι στη μέση τής ερήμου, ο οδηγός να έχει πλήρη ορατότητα σε απόσταση χιλιομέτρων σε βορρά, νότο, ανατολή και δύση, να αποφασίζει να περάσει με κόκκινο και κάποιος τροχονόμος να πετάγεται από κάποιο θάμνο και να του κόβει πρόστιμο γι' αυτό. Ο υπερβάλλων ζήλος μερικές φορές δεν φανερώνει επαγγελματική ευσυνειδησία, αλλά είτε κοινωνική αναισθησία- στην καλύτερη των περιπτώσεων- είτε υποκρύπτει σκοπιμότητες που ντροπιάζουν και δεν περιποιούν τιμή στην Θέμιδα...

Υ.Γ.: Ο Θ. Αναστασιάδης, ο οποίος αντί να δίνει απαντήσεις στους βουλευτές για τα θαλασσοδάνεια που έλαβε έκανε χιουμοράκι για την κυβέρνηση, έσπευσε να καθησυχάσει τον Ηλ. Κασιδιάρη πως η ρυπαροφυλλάδα του θα αποκαταστήσει την "αδικία" σε βάρος των χιμπαντζήδων με τα μαύρα. Κατά τα άλλα, ο Θ. Πάγκαλος βλέπει κρυφές συμφωνίες ΣΥΡΙΖΑ- Χρυσής Αυγής όταν νεοφιλελευθερισμός- νεοφασισμός και τα παπαγαλάκια τους δεν ντρέπονται να φλερτάρουν ακόμα και δημοσίως. Θεμετός, που γράφουν και στο twitter...


  

Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, θα πνιγείτε στα σκατά που δεν είναι δικά σας αλλά δεν τα καθαρίσατε...

Χαίρομαι για την "αγωνία" των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης και της αντιπολίτευσης να μπει μια τάξη στις offshore εταιρίες, ώστε να μην υπάρχει καν υποψία πως εμπλέκονται σε αυτές υπουργοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ. Γι' αυτό και υποδέχομαι καλοπροαίρετα ακόμα και κακοπροαίρετα δημοσιεύματα που αφορούν το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς, το οποίο γνωρίζουν και οι ίδιοι που τα γράφουν πως είναι το μεγάλο της όπλο σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το στοχοποιούν...

Θα ήμουν, ωστόσο, περισσότερο σίγουρος ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την κοινωνική δικαιοσύνη αν ήταν πιο αυστηροί όχι γενικώς κι αορίστως για διατάξεις που μπορεί ή δεν μπορεί να αθωώνουν, και μάλιστα κι αναδρομικώς, πολιτικά πρόσωπα, αλλά και για απτά γεγονότα και περιπτώσεις, όπως αυτές, για παράδειγμα, του Στ. Παπασταύρου ή του Ανδρ. Βγενόπουλου. Κι αναφέρομαι σε μερικές από τις πιο καραμπινάτες περιπτώσεις διαπλοκής, όπως αυτή ορίζεται από τις υπόγειες συναλλαγές πολιτικής, δικαιοσύνης, μιντιακής και τραπεζικής εξουσίας...

Λυπάμαι αφάνταστα που το γράφω, αλλά αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον κανένας αθώος δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, στους κόλπους τής οποίας μαίνεται ένας αδυσώπητος πόλεμος φατριών από τον οποίο μόνο κερδισμένος δεν είναι δυνατό να είναι ο μέσος πολίτης. Τα παραδικαστικά κυκλώματα συνεχίζουν να ζουν και να βασιλεύουν σε όλη τη χώρα κι εκείνοι που τα διευθύνουν να εξακολουθούν να παριστάνουν τα θύματα δήθεν κακόβουλων δημοσιευμάτων που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να στέλνουν προειδοποιητικά σήματα πως κάτι πολύ σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Άτομα μπροστά στα οποία ο Κοσκωτάς μοιάζει με την Μητέρα Τερέζα παριστάνουν τους κήνσορες της ηθικής, τους άμωμους επιχειρηματίες οι οποίοι κυνηγιούνται από συγκεκριμένους πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης, ενώ οι ίδιοι είναι τάχα πάναγνοι και πανάρετοι. Είναι τόσο μεγάλο το θράσος τους που, έχοντας στη διάθεσή τους δικαστικούς-μαριονέτες, όχι μόνο δεν περιορίζονται σε μια ένοχη σιωπή αλλά εξαπολύουν κι επιθέσεις λάσπης σε πολιτικούς και δημοσιογράφους που φωνάζουν πως οι βασιλιάδες και δεν φορούν ρούχα και κυκλοφορούν γυμνοί...

Η πέμπτη φάλαγγα κάνει τη δουλειά της: χυδαιολογεί σε βάρος των έντιμων και ξεπλένει τους βρομιάρηδες. Το μέγα πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση καθυστερεί να βάλει ένα φινάλε σε όλους εκείνους που αντί να απολογούνται ενώπιον ανακριτών και δικαστών για τα εγκλήματα δεκαετιών υποδύονται τους Ρομπέν των Δασών οι οποίοι τάχα αγωνίζονται, για παράδειγμα, για την ελευθεροτυπία και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης...

Όσο απατεώνες όπως ο Θ. Αναστασιάδης κυκλοφορούν ελεύθεροι μολονότι έπρεπε να σαπίζουν στον Κορυδαλλό αυτοί που κυβερνούν αλλά στην πραγματικότητα δεν ασκούν την εξουσία θα συνεχίζουν να αποτελούν θηράματα μιας κλίκας καθαρμάτων η οποία πλούτισε βυσσοδομώντας και θα πεθάνει πουλώντας ακόμα και το σκοινί από το οποίο θα κρεμαστεί. Αντί, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ να περιοδεύει στη χώρα στήνοντας προπαγανδιστικές εκδηλώσεις κατά τής διαφθοράς θα ήταν προτιμότερο να αφιερώνει περισσότερο χρόνο συγκεντρώνοντας υλικό προκειμένου να στείλει τους διαχρονικούς ένοχους μιας εθνικής προδοσίας πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Στο τέλος, άλλωστε, δεν είναι οι προθέσεις που δικαιώνονται αλλά τα απτά αποτελέσματά τους...        





  





 

Ο Ψυχάρης που εξέφραζε "τας ευγνωμόνους ευχαριστίας του" στον Παπαδόπουλο αποκαλεί τον Τσίπρα δικτάτορα, τί δεν καταλαβαίνεις;...

Δεν με συγκινούν οι άνθρωποι που είναι αγαπητοί σε όλους. Για να συμβαίνει αυτό είτε οι ίδιοι είναι άχρωμοι, άοσμοι κι άγευστοι είτε αγύρτες. Γι' αυτό κι έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη ίσως κι από το ποιοί είναι φίλοι του, να βλέπουμε ποιοί είναι οι εχθροί ενός προσώπου, ενός πολιτικού ιδιαιτέρως. Ποιοί αντιπολιτεύονται, για παράδειγμα, με μανία τον Αλέξη Τσίπρα; Ο Στ. Ψυχάρης, ο Θ. Αναστασιάδης κι ο Γ. Αλαφούζος, οι οποίοι επιχειρούν, προκαλώντας πολλά γέλια, να πείσουν την κοινή γνώμη πως ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός στην ιστορία τής ιδιωτικής τηλεόρασης για την παραχώρηση τηλεοπτικών αδειών αποτελεί ένα πραξικόπημα κατά τής ελευθεροτυπίας! Δεν αποκλείω σε κάποιο από τα επόμενα πρωτοσέλιδά τους τα "ΝΕΑ", το "Βήμα", το "Πρώτο Θέμα" ή η "Καθημερινή" να ντύσουν τον Αλέξη Τσίπρα με τη στολή τού δικτάτορα Παπαδόπουλου για να μας πείσουν πως το κλείσιμο καναλιών που επιβίωσαν μέχρι τώρα χάρη στη διαπλοκή επιχειρηματικής-πολιτικής και τραπεζικής εξουσίας ισοδυναμεί με τη χειρότερη μορφή λογοκρισίας...

Είναι τέτοια η ένδεια επιχειρημάτων τής μνημονιακής αντιπολίτευσης και των μιντιακών της φερέφωνων-ή, μήπως, συμβαίνει το αντίστροφο;- ώστε αναγκάζονται ξανά και ξανά να μιλούν για σκοινί στο σπίτι τού κρεμασμένου. Εκαναν σημαία τους, για παράδειγμα, τους διορισμούς μετακλητών υπαλλήλων τα κόμματα που άλωσαν τον κρατικό μηχανισμό στα χρόνια τής μεταπολίτευσης και οι οποίοι βυσματούχοι τους δεν έφυγαν βεβαίως με την αποχώρηση του υπουργού που τους διόρισε αλλά εξακολουθούμε να πληρώνουμε τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Τώρα θεωρούν πως βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αντιπολιτεύονται εκείνοι που κατάστησαν την ΕΡΤ κομματικό μαγαζάκι τους και οι οποίοι φρόντιζαν-οι περισσότεροι τουλάχιστον- να μην ενοχλούν τους ολιγάρχες-καναλάρχες, σε μια αγαστή συνεργασία η οποία διακόπηκε με την ψήφο τού ελληνικού λαού στις 25 Ιανουαρίου 2015.

Εκείνοι που πριν πέντε δεκαετίες στήριζαν την αποστασία σε βάρος τού Γ. Παπανδρέου, οδηγώντας το λαό να καίει τις πουλημένες φυλλάδες τους στην πλατεία Συντάγματος, αυτοί που υμνολογούσαν τη χούντα των συνταγματαρχών, οι ίδιοι που αγιοποίησαν πρωθυπουργούς που μας έφεραν στη μνημονιακή καταστροφή έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας. Λιγο πριν, πάντως, ή και λίγο μετά από το πέρασμά τους από τους οικονομικούς εισαγγελείς για να δικαιολογήσουν αδικαιολόγητα πλούτη και το κρατικό ταμείο για να καταβάλουν τα πρόστιμα που αναλογούν στη λαμογιά τους. Τυχαίο;...

Οσο περνά ο καιρός τόσο αυξάνονται οι ομοιότητες με τη Χιλή τού Σαλβαδόρ Αγιέντε. Και τότε ο σοσιαλιστής πρόεδρος αποπειράθηκε να εφαρμόσει ένα αναδιανεμητικό πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα σε ένα εχθρικότατο περιβάλλον, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι Αμερικανοί, για παράδειγμα, κατασχούσαν εμπορεύματα με πρώτες ύλες με προορισμό την Ευρώπη με αιτιολογία την αποπληρωμή παλαιότερων δανειών και οι ντόπιοι ολιγάρχες συνωμοτούσαν με το στρατό και, φυσικά, με την Ουάσιγκτον για την ανατροπή τού λαοπρόβλητου ηγέτη. Οι οικονομικές δυσκολίες δεν έλειπαν κι από εκείνη τη Χιλή, μόνο που οι πολίτες έβλεπαν έναν πρόεδρο που πολεμούσε θεούς και δαίμονες για να τους προστατεύσει.

Θυμίζω τα τελευταία λόγια τού Αγιέντε: "Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία. Είμαι βέβαιος ότι η θυσία μου δεν θα είναι μάταιη, είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον, θα είναι ένα μάθημα ηθικής που θα τιμωρήσει το κακούργημα, τη δειλία και την προδοσία". Αλήθεια, τέσσερις δεκαετίες μετά θα επιτρέψουμε στους απόγονους των δοσίλογων της κατοχής, στους διαχρονικούς μας νταβατζήδες και στα νεοφυή βλαστάρια τους να ανατρέψουν μια ειρηνική επανάσταση που ο λαός επιδοκίμασε τέσσερις φορές με την ψήφο του από το 2014;...    

Το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη μεταφέρει σήμερα MEGA, ANT1, ALPHA, ΣΚΑΙ, STAR...

Στις βουλευτικές εκλογές τού 1958 η ΕΔΑ αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση παρόλο το πογκρόμ σε βάρος των Αριστερών, με αποκορύφωμα την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη μερικά χρόνια πριν. Τρομοκρατημένοι τότε ο...εθνάρχης Καραμανλής, το παλάτι και οι αμερικανοί έκατσαν κάτω κι οργάνωσαν έναν παρακρατικό μηχανισμό που όμοιός του δεν υπήρξε ούτε σε αμιγώς δικτατορικά καθεστώτα. Μερικά από τα πιο "λαμπρά επιτεύγματά" αυτών των αντικομμουνιστικών οργανώσεων ήταν οι εκλογές βίας και νοθείας τού 1961, οι δολοφονίες τού Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα και, βεβαίως, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Μερικές δεκαετίες αργότερα και ύστερα από την εκλογική επικράτηση της Αριστεράς στις εκλογές τής 25ης Ιανουαρίου οι μιντιάρχες τής διαπλοκής δημιούργησαν ένα συντονιστικό προκειμένου να προβοκάρουν την κυβέρνηση με κάθε τρόπο και να αποτρέψουν το κυνήγι σε βάρος τους με τις τηλεοπτικές άδειες, την έρευνα για τις κρατικές διαφημίσεις, τη φοροαποφυγή τους και τόσα άλλα. Το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη, που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία Λαμπράκη, έγινε σήμερα MEGA, ANT1, ALPHA, ΣΚΑΙ, STAR...

Οι καναλάρχες, οι οποίοι μας κουνούν το δάχτυλο γιατί ζήσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας, χρωστούν εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες από δάνεια που αν αφορούσαν οποιουδήποτε άλλου είδους προβληματικές επιχειρήσεις δεν θα δίνονταν ποτέ. Κι όχι μόνο αυτό αλλά αναχρηματοδοτούνται κι από πάνω. Ιστοσελίδες, εξάλλου, όπως το iefimerida και το newpost τρολάρουν την πραγματικότητα μήπως και δεν ερευνήσει ποτέ η δικαιοσύνη πώς, για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες τους τσέπωναν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ "μαύρα" από το ΚΕΕΛΠΝΟ ή ο ενας εξ αυτών λάμβανε παχυλούς μισθούς από το "κακό" κατά τα άλλα Δημόσιο μολονότι είναι απόφοιτος δημοτικού. Κι όσο για τον Θ. Αναστασιάδη, ακόμα δεν έχει εξηγήσει στον ελληνικό λαό πώς δικαιολογούνται τα 5.000.000 ευρώ του εκβιασμού για τον Χρ. Ζαχόπουλο...

Είναι τυχαίο πως όλοι αυτοί σου ζητούν να ψηφίσεις "ναι" την Κυριακή δείχνοντάς σου εικόνες από ουρές στα ΑΤΜ στις οποίες ο κόσμος φορά μπουφάν και κασκόλ γιατί είναι αρχείου, ταλαιπωρημένο γέροντα από παλαιότερο σεισμό στην Τουρκία που στον παρουσιάζουν "αγανακτισμένο συνταξιούχο", φωτογραφίες από τη συγκέντρωση του ΟΧΙ ως φωτογραφίες από την αντίστοιχη για το "ναι", "βασανισμένους επιχειρηματίες" οι οποίοι αποδεικνύονται στελέχη τής Ν.Δ., δήθεν δέσμευση από το ΔΝΤ των εσόδων των tour operators, δήλωση του γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης ως απόφαση του οργανισμού και τόσα άλλα; Τί κοινό έχεις εσύ μέσε ανθρωπάκο με τους βαρδινογιάννηδες, τους μαρινάκηδες, τους ψυχάρηδες, τους αλαφούζους, τους λάτσηδες και τους υπόλοιπους ολιγάρχες που εκβιάζουν την ψήφο σου; Πού ταυτίζονται τα ταξικά σου συμφέροντα με τα δικά τους; Σου εξήγησαν πως θέλουν ένα τρίτο μνημόνιο για να μην πληρώσουν έκτακτη εισφορά για τα υπερκέρδη τους αλλά για να μειωθεί η σύνταξη των 300 ευρώ; Σε ενημέρωσαν πως με την πρόταση των δανειστών θα είσαι φυλακισμένος μια ζωή από το χρέος, εσύ και τα παιδιά σου; Σε πληροφόρησαν για το ότι θέλουν να γίνουν μεγαλοβιομήχανοι ενέργειας υφαρπάζοντας την περιουσία τής ΔΕΗ; Και τόσα τόσα άλλα...

Θα μου πείτε, "ψηφίζω ναι γιατί δεν θέλω να συμπαραταχθώ με τη Χρυσή Αυγή". Η διαφορά, ωστόσο, του "όχι" που λένε οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα από το ΟΧΙ του υπόλοιπου λαού είναι πως οι πρώτοι το εκστομίζουν από μίσος για οτιδήποτε δεν είναι ελληνικό, ενώ οι δεύτεροι από πραγματική αγάπη για την Ευρώπη των λαών. Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς συμπορευόταν με τους χρυσαυγίτες δεν θα ψήφιζε, για παράδειγμα, προωθημένα νομοσχέδια για το μεταναστευτικό ή την ιθαγένεια αλλά θα ακολουθούσε την ακροδεξιά τους ατζέντα, όπως έκανε ο Αντ. Σαχλαμαράς ως πρωθυπουργός χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο τον Τ. Μπαλτάκο. Κι αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε κρυφή ατζέντα για τη δραχμή δεν θα υπέβαλλε προτάσεις κι αντιπροτάσεις που απέχουν από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης...

Ακόμα, εξάλλου, κι αν κυβερνούσαν οι σαμαροβενιζέλοι κι άκουγα την καγκελάριο της Γερμανίας, τον αντικαγκελάριο, τον Β. Σόιμπλε και τον Γ. Ντάισελμπλουμ να ζητούν ανατροπή τής δημοκρατικώς εκλεγμένης κυβέρνησης της πατρίδας μου, όπως συνέβη χθες, το λιγότερο θα εκνευριζόμουν και θα αναρωτιόμουν, επίσης, πού ενώνονται τα δικά τους συμφέροντα με τα δικά μου όταν εκείνοι θέλουν τη χώρα μου αποικία χρέους για πάντα ώστε να υφαρπάξουν ό,τι είναι ή θα γίνει διαθέσιμο. Για όλα αυτά και πολλά άλλα και μόνο η σκέψη πως τη Δευτέρα θα σχηματιστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση με υπουργούς τους σαμαροβενιζέλους και τον Στ. Θεοδωράκη (στον οποίο κάποια στιγμή θα πει και η Ανγκ. Μέρκελ "Σταύρο, αγόρι μου, σταμάτα να λες ναι σε ό,τι λέω, κάνω κι εγώ λάθη, άσε που θα μας πάρουν χαμπάρι"), στην αδιανόητη περίπτωση που επικρατήσει το "ναι" με αηδιάζει. Εσάς;...

 

Ο Πέτρος είναι και λύκος κι αποδιοπομπαίος τράγος...

Οι ομορφότερες ιστορίες για να διηγηθεί κανείς είναι αυτές που περιλαμβάνουν την άνοδο και την πτώση ενός άνδρα. Από τη λογοτεχνία, το θέατρο και τον κινηματογράφο μέχρι και την πραγματική ζωή, όπως αυτή αποτυπώνεται με τη δημοσιογραφική γραφή, οι διηγήσεις που συνδυάζουν την επιτυχία με την αποτυχία, το «έκανε αυτά, αλλά έπεσε στο γκρεμό…» είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γοητεύουν για πάντα την κοινή γνώμη. Γι’ αυτό και λίγοι εξεπλάγησαν με τα νούμερα της τηλεθέασης της εκπομπής τού Θ. Αναστασιάδη με τη συνέντευξη του Π. Κωστόπουλου. Πόσω μάλλον όταν μας αρέσει να βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους πάνω στους οποίους να ρίχνουμε τα πάντα, ακόμα και το προπατορικό αμάρτημα, προκειμένου να αποποιούμαστε των δικών μας ευθυνών. Κι αυτό γιατί αν τα "Nitro", τα "Esquire" και τα "Down Town" μας τάιζαν σάχλα σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση, εμείς από την πλευρά μας δεν χάναμε γεύμα...

Στην τηλεοπτική του εξομολόγηση ο «Θείος» χρησιμοποίησε μπροστά στην κάμερα όλες τις τεχνικές που φτιάχνουν ένα καλό μελόδραμα: αυτοπαρουσιάστηκε ως το πληγωμένο από μια γυναίκα και την κακία τού κόσμου αλλά ατσαλάκωτο αρσενικό, το οποίο παραδέχεται τα λάθη του χωρίς να χάνει ωστόσο την «τζειμσμποντική»  αυταρέσκεια με την οποία έγινε αγαπητό. Χρησιμοποιώντας πομπώδεις εκφράσεις όπως «είμαι δύο χρόνια νεκρός», κι ας τον βλέπαμε ολοζώντανο μπροστά μας, προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια μιας κοινής γνώμης που είχε χάσει από τότε που το λάιφσταϊλ που ο ίδιος ανάδειξε ως τρόπο ζωής στην ελληνική κοινωνία κατάρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Οποιος ζει, και μάλιστα πλουσιοπάροχα, από το ξίφος οφείλει να γνωρίζει ότι κάποια ημέρα μπορεί να πεθάνει κι από αυτό. Η συνειδητοποίηση αυτής της πικρής αλήθειας κι από τον Π. Κωστόπουλο θα τον είχε αποτρέψει από τη δημόσια αυτογελοιοποίηση... 

Κάθε άνδρας που μένει με τη σύζυγό του για χάρη των παιδιών τους ταυτίστηκε με τον «Πετράν» όταν δήλωσε πως ήταν χωρισμένος με την Τζ. Μπαλατσινού αλλά έκανε μαζί της κάθε πρωί εκπομπή επί ένα εξάμηνο. Κάθε γυναίκα αναστατώθηκε όταν είδε αυτόν τον «μάγκα» έτοιμο να δακρύσει κάθε φορά που μιλούσε για τη μητέρα των παιδιών του. Δεν γνωρίζουμε αν συγκινήθηκαν και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης που είχε στην κατοχή του, στους οποίους χρωστά ακόμα λεφτά, όταν τον άκουσαν να μιλά για τα σπίτια που έχασε αλλά όλο το καλοκαίρι τον έβλεπαν, μέσω των κουτσομπολίστικων περιοδικών, στη Μύκονο. Όπως κι αν έχει, ο Π. Κωστόπουλος δεν κατάστρεψε τη χώρα, μολονότι έκανε ό, τι μπορούσε για να μη μας ξυπνήσει ποτέ από το λήθαργο της επίπλαστης ευδαιμονίας. Ναι μεν υπήρξε λύκος, κι από τους πιο άγριους μάλιστα, που κερδοσκόπησε πάνω στη σαπουνόφουσκα του καταναλωτισμού, ωστόσο η ελληνική κοινωνία τού αποδίδει περισσότερες ευθύνες από αυτές που αναλογούν στην πλάτη του...

Υπήρξε διασκεδαστής τής ελίτ, πλούτισε χάρη στη συναναστροφή μαζί της, την εξωράισε στα μάτια τής κοινής γνώμης και για όλα αυτά θα είναι για πάντα υπόλογος. Μήπως, όμως, δέρνουμε το φανταχτερό σαμάρι, ενώ φταίει περισσότερο ο γάιδαρος; Ο Π. Κωστόπουλος δεν έκρυψε ποτέ πως αντιπροσώπευσε την πολιτισμική παρακμή. Τί έκαναν, ωστόσο, για να την αποτρέψουν οι υποτιθέμενοι πνευματικοί μας ηγέτες; Μήπως έτρωγαν και τρώνε ακόμα από την ίδια καθεστωτική πίτα με τον ξεπεσμένο εκδότη, απλώς από την πιο...ποιοτική πλευρά της; Και πόσο καλύτεροι του Π. Κωστόπουλου είναι οι καλλιτέχνες που σήμερα τον ειρωνεύονται, αλλά που το δικό τους έργο δεν ξεπερνά τη μετριότητα και δεν συνέδραμε καθόλου στην ταξική αφύπνιση και στην πνευματική εγρήγορση του πόπολου; Υπό αυτήν την έννοια ο Π. Κωστόπουλος μου είναι πιο συμπαθής από τους ψευτοδιανοούμενους που τον έγλειφαν για να τους κάνει αφιερώματα και τώρα παίρνουν δημόσιες πόζες αποστροφής για συμπεριφορές που οι ίδιοι έχουν υιοθετήσει στο ακέραιο εδώ και χρόνια...   

   

Θέμο, άσε τη Ρένα και πιάσε τα τρένα γιατί τα 5.000.000 παραμένουν αδικαιολόγητα...

Οταν έχεις αποφασίσει από τα πριν ποιό θα είναι το συμπέρασμά σου μπορείς να βρεις χίλιους τρόπους για να καταλήξεις σε αυτό. Στα διαπλεκόμενα μίντια, αυτά που χρωστούν της Μιχαλούς κι αν ήταν οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση δεν θα χρηματοδοτούνταν από τις τράπεζες ούτε με σφαίρες, έχουν επιδοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στην πιο άγρια μορφή προπαγάνδας σε βάρος τού ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και για τα δικά τους στάνταρ που νομίζαμε πως είχαν κορυφωθεί με την ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την επιστροφή στη δραχμή, με τον Βελζεβούλ και κάθε είδους Αρμαγεδδώνα. Το ότι, βεβαίως, η Αριστερά καλπάζει προς την αυτοδυναμία δεν είναι καθόλου τυχαίο πως συμπίπτει χρονικώς με την ανελέητη ισοπέδωσή της και τη σύνδεσή της άλλοτε με την πλουτοκρατία κι άλλοτε με την τρομοκρατία. Μόνο που είναι κωμικοτραγικό οι ίδιες πένες που χρυσοπληρώνονται από την ελίτ για να προασπίζουν τα συμφέροντά της να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για την εργατική τάξη, και τις καθαρίστριες ανάμεσά της. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι πλέον παρά ενεργούμενο του κατεστημένου και πολέμιος των προλετάριων, με ποιό ηθικό πλεονέκτημα τον μέμφονται αυτοί που έχουν στρογγυλοκαθίσει εδώ και δεκαετίες στην θέση τού υμνητή-απολογητή τού συστήματος;...

Η Ρένα Δούρου κατηγορείται από το "Πρώτο Θέμα", τη γνωστή και μη εξαιρετέα ρυπαροφυλλάδα με τα πρωτοσέλιδα του Χρ. Ζαχόπουλου και του Παύλου Φύσσα, πως πρόδωσε τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Είχε υποσχεθεί η περιφερειάρχης Αττικής πως θα τις προσλάμβανε στην περιφέρεια; Οχι. Εχουν ζητήσει οι ίδιες οι καθαρίστριες να προσληφθούν στην περιφέρεια; Οχι. Δήλωσε την Τρίτη η Ρένα Δούρου πως θα επανεξετάσει τη σύμβαση του προκατόχου της κι αγαπημένου παιδιού των διαπλεκόμενων, του γνωστού κι από το σκάνδαλο της άρσης βαρών Γ. Σγουρού, με ιδιωτική εταιρεία καθαρισμού; Ναι. Κι όμως, ο ιδιοκτήτης τής επίμαχης κωλοφυλλάδας Θ. Αναστασιάδης, ο οποίος αν και δεν έχει καταφέρει ακόμα να δικαιολογήσει κάτι "εκατομμυριάκια" ευρώ εξακολουθεί να κυκλοφορεί ανενόχλητος ανάμεσα σε Ελλάδα κι Ελβετία, έχει την αλαζονεία να μιλά για υποκρισία τής περιφερειάρχη, η οποία έχει το "θράσος" να μην επιθυμεί τη δημιουργία πελατειακών σχέσεων στην περιοχή ευθύνης της. Αντί οι φαύλοι να σωπαίνουν, μήπως και λησμονήσουμε την παρουσία τους και γλιτώσουν τις καταδίκες που τους περιμένουν στην περίπτωση που η Δικαιοσύνη σταθεί επιτέλους στο ύψος τής αποστολής της, συνεχίζουν να κουνούν το δάχτυλο μέσα από τις κατακίτρινες σελίδες τους...

Οι 180 βουλευτές για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν βρίσκονται, οι εκλογές πλησιάζουν και οι δημοσκοπήσεις, ακόμα και των διαπλεκόμενων, δίνουν μεγάλες διαφορές στο ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που στον έρωτα, στον πόλεμο και στην πολιτική όλα επιτρέπονται, είναι λογικό και το σύστημα να χρησιμοποιεί όλο το επικοινωνιακό του οπλοστάσιο για να αποφύγει το αναπόφευκτο. Κι εκεί που αμφιβάλλω για το κατά πόσο η επίσημη Αριστερά θα φανεί αντάξια των ιστορικών περιστάσεων έρχεται αυτό το μένος τής ελίτ, με το οποίο δυστυχώς συμπορεύεται και το ΚΚΕ, που μου γεννά αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες. Θα παραμένω αισιόδοξος όσο βλέπω τη σαπισμένη μεταπολίτευση να αντιμετωπίζει το ΣΥΡΙΖΑ όχι με κριτική διάθεση, αλλά με εμπάθεια που κρύβει φόβο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως στην Κουμουνδούρου είναι όλα καλά κι ωραία και για τις όποιες παρασπονδίες φταίνε οι άλλοι. Εχω δει το πρόγραμμα ανακούφισης των πρώτων εκατό ημερών, με το οποίο λίγο πολύ συμφωνώ. Ακόμα περιμένω, όμως, να διαβάσω το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ανάταξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, το οποίο θα βασίζεται στις αρχές τής κοινωνικής δικαιοσύνης και της σύγκρουσης όχι μόνο με το κεφάλαιο, αλλά και με τις συντεχνίες. Γιατί μια Αριστερά που είναι αντάξια του ονόματός της δεν πρέπει να αντιπαλεύει μόνο τους κεφαλαιοκράτες, αλλά και τους φαύλους συνδικαλιστές από τα πανεπιστήμια μέχρι τις ΔΕΚΟ. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια νέα Ελλάδα...