Για πες μου τώρα Θέμο, πόσα από τα πέντε εκατομμύρια σου ανήκουν;...

Οι νεκρολογίες των βρετανικών εφημερίδων είναι υποδειγματικές γιατί δεν είναι αγιογραφίες, αλλά μια έντιμη καταγραφή και κριτική των πεπραγμένων τού τεθνεώτος. Στην Ελλάδα, πάλι, όταν πεθαίνει ένα δημόσιο πρόσωπο αισθανόμαστε την ανάγκη τής υμνολόγησής του γιατί φοβόμαστε πως διαπράττουμε κάποιο ανίερο έγκλημα αν έστω αναφέρουμε ακροθιγώς πως ο νεκρός δεν ήταν και τόσο άγιος όσο λέμε πάνω από τον τάφο του πως ήταν. Θεωρώ, επομένως, τιμιότερη τη σιωπή από το πασπάλισμα με υπερφυσικές ιδιότητες του οποιουδήποτε ανθρώπου που φεύγει από τη ζωή, πολλώ δε μάλλον αν αυτός ήταν ένας ακροδεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής, ο οποίος έσπερνε μίσος με τη δημοσιογραφία των εκβιασμών και της κλειδαρότρυπας με την οποία τάιζε το λούμπεν προλεταριάτο προκειμένου να πλουτίζει...

Για να μιλήσουμε χριστιανικά, "ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας", το οποίο δεν σημαίνει πως απαλλάσσεται από τις αμαρτίες τού βίου του, αλλά ότι δεν πρόκειται να διαπράξει άλλες. Κι αυτό δεν είναι λίγο- ενδεχομένως να αποτελεί και μεταθανάτια παρηγοριά- για ανθρώπους που πούλησαν το ταλέντο τους στην εξουσία ώστε να γίνουν κομμάτι της με μεγαλύτερη ευκολία από αυτή με την οποία πούλησε ο Φάουστ την ψυχή του στον Μεφιστοφελή...

Φυσικά δεν θα λείψουν εκείνοι που αποδίδουν τις αιτίες τής συλλογικής μας δυστυχίας στους μετανάστες ή στους Αριστερούς ούτως ώστε να αθωώνουν τους χρηματοδότες τους. Η φύση έχει, ωστόσο, προνοήσει για όλους μας και βάζει κάποια στιγμή αυτή το στοπ όπου δεν το έβαλαν οι κοινοί θνητοί...

Δεν είναι όλες οι απώλειες ίδιες. Μολονότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους, υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από αυτήν τη ζωή κι έχουν αφήσει πίσω τους πλούσιο έργο το οποίο έχει ωφελήσει την ανθρωπότητα κι άλλοι που εκπορνεύτηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιώντας τα πνευματικά τους κάλλη προκειμένου να ζήσουν τη δική τους ντόλτσε βίτα σε μέρη που ο μέσος βιοπαλαιστής δεν έχει καν φανταστεί. Το ίδιο ισχύει και για τη δημοσιογραφία. Σε εκείνους που υπερασπίστηκαν με κάθε κόστος το δημόσιο πάνω από το ατομικό συμφέρον οφείλει τιμές. Σε αυτούς που μάζευαν αδήλωτα εκατομμύρια από εκβιασμούς κι εκδουλεύσεις χρωστά μόνο την περιφρόνησή της...