Μια οφειλόμενη συγγνώμη στον Σταύρο...

Όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης ίδρυε το Ποτάμι ο στόχος ήταν προφανής, να λειτουργήσει ως ανάχωμα του καταρρέοντος συστήματος της εποχής στον επελαύνοντα τότε ΣΥΡΙΖΑ, καταλαμβάνοντας το χώρο που το ΠΑΣΟΚ άφηνε κενό μετά από την άτακτη οπισθοχώρησή του. Μολονότι μπήκε με φόρα δεν κατάφερε και πολλά, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, διέλυσε τους χρηματοδότες τού Ποταμιού ή τους πήρε μαζί του κι έγινε ο Αλ. Τσίπρας, από τη μνημονιακή του περίοδο τουλάχιστον, ο κατ' εξοχήν εκφραστής τού ευρύτερου αριστερού και κεντροαριστερού ακροατηρίου. Κι από τη στιγμή που πρόεδρος της ΝΔ έγινε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος τότε προέβαλλε τα φιλελεύθερα κι όχι τα νεοφιλελεύθερα κι ακροδεξιά χαρακτηριστικά του, η αντίστροφη μέτρηση για το Ποτάμι είχε ξεκινήσει και το να στερέψει έγινε απλώς ζήτημα χρόνου...

Όποιοι κι αν ήταν, πάντως, οι λόγοι που ώθησαν τον Σταύρο Θεοδωράκη στην πολιτική, ακόμα κι αν δεν συμφωνώ με τον επίκτητο φιλελευθερισμό του που αποδίδει όλα τα δεινά στο Δημόσιο, εν τούτοις οφείλω να του ζητήσω μια συγγνώμη γιατί αποδείχθηκε αντάξιος των ιστορικών περιστάσεων καυτηριάζοντας τον κομματισμό και συμβάλλοντας στο να πάμε ως κοινωνία ένα βήμα παραπέρα με την θετική του ψήφο στη Βουλή σε νομοσχέδια όπως για την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών ή την ταυτότητα φύλου, στα οποία αντιδρούσε ο κυβερνητικός εταίρος που κατείχε, μάλιστα, οφίτσια. Κορυφαία, βεβαίως, στιγμή πολιτικής του γενναιότητας αποτελεί η θετική του στάση στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, μολονότι γνώριζε ότι θα έμενε ακόμα και δίχως Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δεν είχε τίποτα να κερδίσει- αρκετοί, μάλιστα, τον θεωρούν προδότη-, ωστόσο πήγε κόντρα στο πολιτικό κόστος κι αυτό δεν είναι συνηθισμένο για έναν Έλληνα πολιτικό...

Τώρα που επανερχόμαστε στην τρόπον τινά κανονικότητα των δύο μεγάλων, πολυσυλλεκτικών κομμάτων φωνές όπως του Σταύρου Θεοδωράκη, του Γιώργου Μαυρωτά, του Σπύρου Δανέλλη κι άλλων στελεχών τού Ποταμιού δεν πρέπει να χαθούν. Η δημοκρατία μας χρειάζεται τον καθαρό πολιτικό τους λόγο που δεν υποκύπτει στον τακτικισμό κι ας μην συμφωνώ μαζί τους σε αρκετές περιπτώσεις. Θα προτιμούσα όλοι αυτοί να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα κι αν προτιμήσουν τη ΝΔ θα είναι ωφέλιμη για τον τόπο μια τέτοια εξέλιξη, ιδίως στην περίπτωση που καταφέρουν να ξεβρομίσουν την αξιωματική αντιπολίτευση από κατακάθια όπως ο Αντ. Σαμαράς, ο Αδ. Γεωργιάδης κι ο Μ. Βορίδης...