Αν μη τι άλλο, ο Αλ. Τσίπρας ξέρει να αναλαμβάνει ρίσκα προκειμένου να επιτυγχάνει την πολιτική του διάσωση. Το έπραξε το καλοκαίρι τού 2015 με το δημοψήφισμα και στη συνέχεια με τις πρόωρες εκλογές τού Σεπτεμβρίου, το κάνει και τώρα με την ψήφο εμπιστοσύνης...
Σε όλες, πάντως, αυτές τις περιπτώσεις το ρίσκο ήταν μετρημένο, αφού είχε βάλει από πριν κάτω τα κουκιά και είχε διαπιστώσει ότι του βγαίνουν. Ταυτίζεται, όμως, η πολιτική διάσωση Τσίπρα με το εθνικό και, κυρίως, με το λαϊκό συμφέρον;...
Η θετική απάντηση δεν έρχεται τόσο αβίαστα όσο το 2015, την εποχή δηλαδή που ο σημερινός πρωθυπουργός υποσχόταν ρήξη με τους δανειστές στην περίπτωση που επέμεναν στην άγρια και ταξική λιτότητα. Αυτήν τη στιγμή, ωστόσο, δεν βρίσκω κάποιον στο ελληνικό κομματικό σύστημα που θα μπορούσε να υπερασπιστεί καλύτερα τα λαϊκά συμφέροντα με προοπτικές επιτυχίας...
Συμπαθής, για παράδειγμα, ο Γιάνης Βαρουφάκης, συμπαθής κι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αλλά για τα τηλεοπτικά παράθυρα και το πεζοδρόμιο κι όχι για να λαμβάνουν αποφάσεις ή για να διαπραγματεύονται με τους ισχυρούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αν κάτι, άλλωστε, αποδεικνύει ο "εκβιασμός" Τσίπρα σε Π. Καμμένο είναι ότι ο πρωθυπουργός ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι κι αυτό δεν είναι δίχως σημασία...
Όπως κι αν έχει, όμως, ο Αλ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα έχουν απολέσει σημαντικό κομμάτι από το πολιτικό τους κεφάλαιο: το ηθικό τους πλεονέκτημα έχει σμικρυνθεί από συμπεριφορές που θυμίζουν αντίστοιχες του παλιού κατεστημένου, οι πολιτικές τους δεν είναι τόσο ριζοσπαστικές όσο θα έπρεπε, ο κομματισμός και το ρουσφέτι ανθίζουν, και η προστασία κι ενίσχυση των μικρομεσαίων έχει περιοριστεί κατά βάση στη χορήγηση επιδομάτων και δεν έχει επεκταθεί στην παραγωγή νέου πλούτου με ίσες ευκαιρίες και στη δίκαιη διανομή τού παραγόμενου. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιτύχει πολύ λιγότερα από όσα υποσχέθηκε και γι' αυτό το ότι παραμένει η πιο αξιόπιστη πολιτική δύναμη για τους πιο αδύναμους σηματοδοτεί και τη γενικότερη μετριότητα του πολιτικού μας προσωπικού...
Σε όλες, πάντως, αυτές τις περιπτώσεις το ρίσκο ήταν μετρημένο, αφού είχε βάλει από πριν κάτω τα κουκιά και είχε διαπιστώσει ότι του βγαίνουν. Ταυτίζεται, όμως, η πολιτική διάσωση Τσίπρα με το εθνικό και, κυρίως, με το λαϊκό συμφέρον;...
Η θετική απάντηση δεν έρχεται τόσο αβίαστα όσο το 2015, την εποχή δηλαδή που ο σημερινός πρωθυπουργός υποσχόταν ρήξη με τους δανειστές στην περίπτωση που επέμεναν στην άγρια και ταξική λιτότητα. Αυτήν τη στιγμή, ωστόσο, δεν βρίσκω κάποιον στο ελληνικό κομματικό σύστημα που θα μπορούσε να υπερασπιστεί καλύτερα τα λαϊκά συμφέροντα με προοπτικές επιτυχίας...
Συμπαθής, για παράδειγμα, ο Γιάνης Βαρουφάκης, συμπαθής κι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αλλά για τα τηλεοπτικά παράθυρα και το πεζοδρόμιο κι όχι για να λαμβάνουν αποφάσεις ή για να διαπραγματεύονται με τους ισχυρούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αν κάτι, άλλωστε, αποδεικνύει ο "εκβιασμός" Τσίπρα σε Π. Καμμένο είναι ότι ο πρωθυπουργός ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι κι αυτό δεν είναι δίχως σημασία...
Όπως κι αν έχει, όμως, ο Αλ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα έχουν απολέσει σημαντικό κομμάτι από το πολιτικό τους κεφάλαιο: το ηθικό τους πλεονέκτημα έχει σμικρυνθεί από συμπεριφορές που θυμίζουν αντίστοιχες του παλιού κατεστημένου, οι πολιτικές τους δεν είναι τόσο ριζοσπαστικές όσο θα έπρεπε, ο κομματισμός και το ρουσφέτι ανθίζουν, και η προστασία κι ενίσχυση των μικρομεσαίων έχει περιοριστεί κατά βάση στη χορήγηση επιδομάτων και δεν έχει επεκταθεί στην παραγωγή νέου πλούτου με ίσες ευκαιρίες και στη δίκαιη διανομή τού παραγόμενου. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιτύχει πολύ λιγότερα από όσα υποσχέθηκε και γι' αυτό το ότι παραμένει η πιο αξιόπιστη πολιτική δύναμη για τους πιο αδύναμους σηματοδοτεί και τη γενικότερη μετριότητα του πολιτικού μας προσωπικού...
2 σχόλια:
....Χθες σημειώσαμε πως είμαστε βέβαιοι πως ο πρωθυπουργός δεν θα πει στην καγκελάριο εκείνα τα …λεβέντικα που έλεγε κάποτε. Ξέρετε, εκείνα τα «γκόου μπακ κυρία Μέρκελ!» και άλλα …αντιστασιακά (απολαύστε το βίντεο ξανά εδώ: https://www.imerodromos.gr/gkooy-mpak-kyria-merkel-ena-syllektiko-vinteo/)....
Την αστυνομοκρατία και τα «χαρτάκια» που κόλλησαν σε γραφεία πολιτικού κόμματος, για τηναπαγόρευση των διαδηλώσεων κοντά στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της αξιότιμης κυρίας («γκόου μπακ») Μέρκελ.
https://gkagkarin.blogspot.com/2019/01/blog-post_11.html
Άγριο ξύλο στους εκπαιδευτικούς από το Σύριζα – Τραυματίστηκαν ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και η συνδικαλίστρια Θεοδώρα Δριμάλα
Εκτός ορίων η αγριότητα των “εκδημοκρατισμένων ΜΑΤ” της αριστερής κυβέρνησης, που επιτέθηκαν βίαια με χημικά και φωτοβολίδες κρότου λάμψεις σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που απεργούν και διαδηλώνουν σήμερα ενάντια στο νέο πλαίσιο διορισμών στην εκπαίδευση, το οποίο απειλεί να αφήσει στο δρόμο χιλιάδες αναπληρωτές.
Οι διαδηλωτές, φθάνοντας στη Βασιλίσσης Σοφίας είχαν το “θράσος” να ζητήσουν να απομακρυνθούν οι κλούβες των ΜΑΤ, ώστε να φθάσουν στο Μέγαρο Μαξίμου για να δουν τον πρωθυπουργό. Δεν τους φτάνει δηλαδή που ο ηγέτης της χώρας παίζει στα δάχτυλα τον Μπρεχτ, έχουν και απαιτήσεις οι εκπαιδευτικοί να εργαστούν και να ζήσουν;
Οι αστυνομικοί απάντησαν ρίχνοντας στο ψαχνό, τραυματίζοντας τουλάχιστον δύο άτομα με βάση τις ως τώρα πληροφορίες: τη Θεοδώρα Δριμάλα, εκλεγμένη στο ΔΣ της ΔΟΕ, ανοίγοντάς της το κεφάλι, και το βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή στο χέρι.....
https://gkagkarin.blogspot.com/2019/01/blog-post_91.html
Δημοσίευση σχολίου