Quesque c'est Antonaros;...

Εδώ και πολύ καιρό η εφημερίδα- βόθρος τού Στ. Χίου κι ο ίδιος βεβαίως προσωπικώς έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και παρακινούν ανοιχτά σε πράξεις που είναι το λιγότερο εγκληματικές και, το κυριότερο, απάνθρωπες. Από την προτροπή να βυθίζονται τα σκάφη που μεταφέρουν πρόσφυγες και μετανάστες- οι οποίοι για τους Χίους αυτής της χώρας είναι συλλήβδην τζιχαντιστές- έως την απαίτηση να εκτελεστούν οι Αλ. Τσίπρας και Νίκος Κοτζιάς όπως ο Νίκος Μπελογιάννης, ο δημοσιογραφικός λόγος και η ευγενής κριτική παραχωρούν την θέση τους στην ανοιχτή προβοκάτσια, με ζηλωτές, αφιονισμένους ρυπαρογράφους- όπως, κακή ώρα, κι ο Θ. Αναστασιάδης, ο οποίος από την ασφάλεια της Ελβετίας και των αδήλωτων εκατομμυρίων του ασκεί κριτική για πράγματα που δεν τον αφορούν- να υποκινούν το πλήθος σε λούμπεν εκδηλώσεις βίας. Κι αν κρίνουμε από την απήχηση που έχουν τα μέσα τους, βρίσκουν αρκετά ευήκοα ώτα στους ρατσιστικούς, εθνικιστικούς και μισαλλόδοξους φιλιππικούς τους...

Από την άλλη, οι αναρτήσεις τού Β. Αντώναρου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι δηλώσεις τού Γιάννη Ραγκούση παρουσιάζονται από το συμπολιτευόμενο Τύπο με τέτοια συχνότητα που αν είσαι αδαής ή αφελής σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί αυτοί οι δύο είναι τόσο σημαντικοί ώστε να απολαμβάνουν τέτοιας δημοσιότητας. Ο Β. Αντώναρος έχει μείνει στην πολιτική Ιστορία ως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κ. Καραμανλή ο οποίος συνήθιζε να απαντά με "ουδέν σχόλιο" στις ερωτήσεις που δεχόταν από τους δημοσιογράφους.

Κι όμως σήμερα, χωρίς καμιά θεσμική αρμοδιότητα, δεν βάζει γλώσσα μέσα για να κατακεραυνώνει όσους διοικούν τη ΝΔ. Κι ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος πράγματι άφησε έργο κατά την θητεία του ως υπουργού Εσωτερικών, σήμερα δεν εκπροσωπεί παρά μονάχα τον εαυτό του αφού και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές τού παρακμιακού ΚΙΝΑΛ κινήθηκε σε ρηχά νερά...

Φυσικά και δεν εξομοιώνω τον Στ. Χίο και τον Θ. Αναστασιάδη με τον Β. Αντώναρο ή τον Γιάννη Ραγκούση. Είναι λογικό, επίσης, και οι τέσσερίς τους κι όλοι εκείνοι με παρόμοιο ρόλο να αποδέχονται την εργαλειοποίησή τους από κομματικούς κι επιχειρηματικούς μηχανισμούς που είτε διεκδικούν είτε επιθυμούν να διατηρήσουν την εξουσία...

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι είναι αυτού του είδους η ποιότητα λόγου που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα, πνίγοντας φωνές που έχουν κάτι ουσιαστικότερο να πουν από το να παπαγαλίζουν τις σε αρκετές περιπτώσεις έκνομες επιδιώξεις σκοτεινών συμφερόντων. Κι αυτή είναι μια ακόμα αιτία που η δημόσια αντιπαράθεση περιστρέφεται γύρω από πατριώτες κι εθνομηδενιστές, από εθνικόφρονες και μειοδότες με συνέπεια εν έτει 2018 μια ακόμα κυβέρνηση να κινδυνεύει να πέσει με την επίφαση- και μόνο αυτή- του Μακεδονικού...