"Συμφωνείς, δηλαδή, με το ΚΚΕ που προτείνει να φύγουμε από την ΕΕ;", ενδεχομένως να με ρωτήσετε και θα σας απαντήσω αμέσως "όχι". Κι αυτό γιατί στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη μας είναι ακόμα πιο επικίνδυνο από όσο ήταν πριν 30 ή 50 χρόνια να λειτουργείς ως κράτος σαν να ήσουν μοναχικός λύκος...
Ακόμα και τα κράτη που με νύχια και με δόντια και με όλα τα στραβά τους, όπως η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, λειτουργούν εκτός διεθνικού πλαισίου προσπαθούν να ενσωματωθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο παγκόσμιο χωριό. Θα ήταν, επομένως, αφελές να πιστεύουμε ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει μόνη της και με μια αναθεωρητική Τουρκία δίπλα της να καιροφυλακτεί...
Με λίγα λόγια, η παραμονή μας στην ΕΕ δεν θα πρέπει να οφείλεται στην ψευδαίσθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία ακόμα κι αν συμβεί θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τής Γερμανίας και της Γαλλίας με τις οποίες δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα, αλλά στην αναγκαιότητα του να ανήκουμε κάπου, να μην είμαστε μόνοι μας, ιδίως σε μια περιοχή που ο χάρτης της αναμένεται να αλλάξει πολύ σύντομα. Φυσικά κι οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο στην Ευρώπη, έχοντας όμως συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο γάμος είναι συμφέροντος και δεν κρατιέται ζωντανός χάρη στην αγάπη αλλά εξαιτίας του φόβου που γεννά η μοναξιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου