Ο Κοτζιάς είναι αυταρχικός, αλλά κι ο καλύτερος ΥΠΕΞ της μεταπολίτευσης...

"Ο Νίκος Κοτζιάς ήταν κομμουνιστής και σπούδασε στη Γερμανία, επομένως ήταν πράκτορας της Στάζι". Το νεοδημοκρατικό επιχείρημα θυμίζει λίγο το γνωστό ανέκδοτο με το όργανο και το μπουζούκι, αλλά για χάρη τής συζήτησης ας συναινέσουμε στο ότι ισχύει. Αύριο μεθαύριο, εξάλλου, μπορεί να ειπωθεί πως δολοφονούσε κατόπιν εντολών ή κι από δικό του ζήλο και καπιταλιστές...

Τίποτα από όλα αυτά δεν αναιρεί, ωστόσο, πως στα τριάμισι χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι τού υπουργείου Εξωτερικών δεν έχει πετύχει περισσότερα από όσα όλοι μαζί οι προκάτοχοί του και δεν αναφέρομαι μόνο στο Μακεδονικό, αλλά και στο Αλβανικό, όπου επίκειται σύντομα συμφωνία και γι' αυτό. Το ότι είναι άνθρωπος με γνώση τού αντικειμένου του και δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός με μεγαλύτερες φιλοδοξίες, όπως ήταν οι περισσότεροι προκάτοχοί του, ενδεχομένως και να εξηγεί πολλά...

Ο Νίκος Κοτζιάς είναι φανερό ότι έχει επηρεαστεί από το σταλινισμό τής νιότης του. Ακόμα και στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις προτιμά ένα δημοσιογραφικό περιβάλλον το οποίο του επιτρέπει τους μονολόγους, ενώ όταν δέχεται ερωτήσεις που δεν του αρέσουν, συλλήβδην κατηγοριοποιεί δημοσιογράφους στους εχθρούς του και παρουσιάζει μια ανοίκεια επιθετικότητα. Αλίμονο αν οι δημοσιογράφοι έκαναν ερωτήσεις στον υπουργό τού τύπου "πώς τα καταφέρατε να φέρετε μια τόσο μεγαλειώδη συμφωνία" και δεν του έκαναν τις ερωτήσεις που δεν θα ήθελε να ακούσει. Ο δογματισμός τής μίας αλήθειας, ίδιον των θρησκειών κι εφαρμοσμένων ιδεολογιών που πίστεψαν τους εαυτούς τους ως θρησκείες, είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία...

Μεγαλύτερο ελάττωμα, ωστόσο, από την αυταρχικότητα είναι να παριστάνεις πως είσαι κάποιος άλλος για να μην χάσεις το μισό σου κόμμα και τις ψήφους τής πατριωτικής- εθνικιστικής δεξιάς, όπως συμβαίνει, και με τη βούλα πληροφοριών τού ξένου Τύπου, με τον Κ. Μητσοτάκη. Είναι θλιβερό, μάλιστα, να αποκηρύσσεις στην ουσία ακόμα και τον πατέρα σου, λειτουργώντας ως κομματάρχης κι όχι ως μεταρρυθμιστής...

Κι αν ο Νίκος Κοτζιάς κι ο Αλ. Τσίπρας αξίζουν συγχαρητήρια για το ότι επέλεξαν να συνομιλήσουν με την Ιστορία κι όχι με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, δικαιούται περισσότερα εύσημα ο Ζόραν Ζάεφ για τον οποίο ουδείς υπερπατριώτης στην Ελλάδα έχει βρει να πει μια καλή κουβέντα γιατί είχε το κουράγιο να αλλάξει όνομα στη χώρα του, βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα και τα οφέλη που προκύπτουν από αυτή. Ας είναι, όλοι αυτοί άλλωστε και οι δημαγωγικές κορόνες τους θα ξεχαστούν πολύ πιο γρήγορα από την ταχύτητα με την οποία εξαπλώθηκαν οι υλακές τους...