Η συντριπτική πλειονότητα των Τούρκων αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιά, συντηρητική και θεοσεβούμενη. Απορώ, επομένως, με πολλούς που... απορούν με το ότι ο Ρ. Τ. Ερντογάν εκλέχθηκε για μια ακόμα φορά "σουλτάνος" τής Τουρκίας...
Αποτελεί εικόνα κι ομοίωση του λαού του, κατά κάποιο τρόπο μια εξιδανικευμένη εκδοχή του, μιλά τη γλώσσα του, συμπεριφέρεται με τη νοοτροπία τού νταή που τόσο συνεγείρει αρκετούς κι από την εδώ πλευρά τού Αιγαίου κι εξακολουθεί να χαρτζιλικώνει το πόπολο με επιδόματα. Έτσι κι αλλιώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι είτε είναι φυλακή είτε δεν είναι χαρισματικοί είτε κουβαλούν τις αμαρτίες τού κεμαλικού συστήματος που κυβέρνησε ακόμα και δικτατορικά τη γείτονα επί δεκαετίες και γι' αυτό δεν δικαιούται διά να ομιλεί για τον ερντογανικό αυταρχισμό...
Η δημοκρατία στις ΗΠΑ υποφέρει από πολλές παθογένειες- χαρακτηριστικό ότι εξαιτίας τού συστήματος των εκλεκτόρων ο Ντ. Τραμπ μετακόμισε στο Λευκό Οίκο μολονότι ήρθε δεύτερος στη λαϊκή ψήφο- ωστόσο είναι ορθότατο ότι ο πρόεδρός τους δεν μπορεί να εκλεγεί για περισσότερες από δύο θητείες. Σε οκτώ καθαρά χρόνια μπορείς να κάνεις πολλά από αυτά που θες, ενώ μια τρίτη θητεία θα συνδεόταν πιθανότατα με τον εκφυλισμό, τη διαφθορά και τον αυταρχισμό που συνεπάγεται η μονιμοποίηση στην καρέκλα. Κι αυτό αφορά ακόμα και τους καλύτερους ηγέτες. Γι' αυτό και θα ήταν ωφέλιμο και για την Τουρκία και για τη χώρα μας να καθιερωνόταν κάτι παρόμοιο, τουλάχιστον για το αξίωμα του πρωθυπουργού στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη συνταγματική καθιέρωση ως υποχρέωση της εξάντλησης της τετραετίας...
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητικό το ότι ο Ρ. Τ. Ερντογάν επανεκλέχθηκε, κι από τον πρώτο γύρο μάλιστα, με τη συνδρομή τής ακροδεξιάς. Ο συνδυασμός τής αλαζονείας από την πολύχρονη άσκηση της εξουσίας με τη συνεργασία του με τους "Γκρίζους Λύκους" δεν προμηνύει ευχάριστες εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ιδίως αν η τουρκική οικονομία δεν καταφέρει να σταθεί σύντομα ξανά στα πόδια της, οι πολεμικές επιχειρήσεις τού τουρκικού στρατού στη Συρία και στο Ιράκ στεφθούν από αποτυχία κι ο "σουλτάνος" παίξει παιχνίδια στην Κύπρο και στο Καστελόριζο και δεν επιχειρήσει να τα βρει με τους Κούρδους. Από την άλλη, ο Ρ. Τ. Ερντογάν είναι τουλάχιστον ο διάβολος που γνωρίζουμε και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι ο χειρότερος από εκείνους που κυκλοφορούν στην Τουρκία...
Αποτελεί εικόνα κι ομοίωση του λαού του, κατά κάποιο τρόπο μια εξιδανικευμένη εκδοχή του, μιλά τη γλώσσα του, συμπεριφέρεται με τη νοοτροπία τού νταή που τόσο συνεγείρει αρκετούς κι από την εδώ πλευρά τού Αιγαίου κι εξακολουθεί να χαρτζιλικώνει το πόπολο με επιδόματα. Έτσι κι αλλιώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι είτε είναι φυλακή είτε δεν είναι χαρισματικοί είτε κουβαλούν τις αμαρτίες τού κεμαλικού συστήματος που κυβέρνησε ακόμα και δικτατορικά τη γείτονα επί δεκαετίες και γι' αυτό δεν δικαιούται διά να ομιλεί για τον ερντογανικό αυταρχισμό...
Η δημοκρατία στις ΗΠΑ υποφέρει από πολλές παθογένειες- χαρακτηριστικό ότι εξαιτίας τού συστήματος των εκλεκτόρων ο Ντ. Τραμπ μετακόμισε στο Λευκό Οίκο μολονότι ήρθε δεύτερος στη λαϊκή ψήφο- ωστόσο είναι ορθότατο ότι ο πρόεδρός τους δεν μπορεί να εκλεγεί για περισσότερες από δύο θητείες. Σε οκτώ καθαρά χρόνια μπορείς να κάνεις πολλά από αυτά που θες, ενώ μια τρίτη θητεία θα συνδεόταν πιθανότατα με τον εκφυλισμό, τη διαφθορά και τον αυταρχισμό που συνεπάγεται η μονιμοποίηση στην καρέκλα. Κι αυτό αφορά ακόμα και τους καλύτερους ηγέτες. Γι' αυτό και θα ήταν ωφέλιμο και για την Τουρκία και για τη χώρα μας να καθιερωνόταν κάτι παρόμοιο, τουλάχιστον για το αξίωμα του πρωθυπουργού στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη συνταγματική καθιέρωση ως υποχρέωση της εξάντλησης της τετραετίας...
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητικό το ότι ο Ρ. Τ. Ερντογάν επανεκλέχθηκε, κι από τον πρώτο γύρο μάλιστα, με τη συνδρομή τής ακροδεξιάς. Ο συνδυασμός τής αλαζονείας από την πολύχρονη άσκηση της εξουσίας με τη συνεργασία του με τους "Γκρίζους Λύκους" δεν προμηνύει ευχάριστες εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ιδίως αν η τουρκική οικονομία δεν καταφέρει να σταθεί σύντομα ξανά στα πόδια της, οι πολεμικές επιχειρήσεις τού τουρκικού στρατού στη Συρία και στο Ιράκ στεφθούν από αποτυχία κι ο "σουλτάνος" παίξει παιχνίδια στην Κύπρο και στο Καστελόριζο και δεν επιχειρήσει να τα βρει με τους Κούρδους. Από την άλλη, ο Ρ. Τ. Ερντογάν είναι τουλάχιστον ο διάβολος που γνωρίζουμε και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι ο χειρότερος από εκείνους που κυκλοφορούν στην Τουρκία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου