Το σώμα ως αμαρτία, άλλη μια "ευγενική χορηγία" τής εκκλησίας...

Θεωρώ λογικές τις αντιδράσεις για τις στιλιστικές ακρότητες (sic) και κατά το φετινό "Pride". Μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία, "χάρη" κυρίως στην εκκλησία, όπου το σώμα- γυμνό και ντυμένο- θεωρείται αμαρτία, ανεξαρτήτως αν του αρέσουν άτομα του ίδιου ή του άλλου φύλου. Αν, όμως, ο θεός των χριστιανών ή οποιασδήποτε άλλης θρησκείας μάς ήθελε μόνο πνεύματα, δεν θα μας έδινε σώματα.

Εκτός αν τα τελευταία είναι "ευγενική χορηγία" τού διαβόλου. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα θεωρούσαν ακόμα και οι πιο θρησκόληπτοι την τεκνοποίηση και τη γέννηση ενός παιδιού ευλογία. Εκτός αν πιστεύουν ότι αυτό γίνεται με τον κρίνο...

Ομολογώ ότι είμαι αρκετά σεμνότυφος για να εμφανιζόμουν με τα οπίσθια ακάλυπτα στην πλατεία Συντάγματος προκειμένου να δήλωνα υπερήφανος για τη σεξουαλική μου ταυτότητα ή να διαμαρτυρόμουν για κάποιο πολιτικό ζήτημα. Για να είμαι περισσότερο ειλικρινής, δεν βρίσκω το νόημα τέτοιου είδους ακτιβισμού, όπως στην περίπτωση των γυμνόστηθων "Femen", πέραν της προσέλκυσης δημοσιότητας που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ερχόταν. Ούτε εκτιμώ πως οι ΛΟΑΤΚΙ έχουν να κερδίσουν με την απόλυτη ταύτισή τους με τις γενετήσιες ορμές λες και, για παράδειγμα, η νομιμοποίηση των γκέι γάμων ή της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια θα κερδηθεί με την παρέλαση δίχως φύλλο συκής...

Από την άλλη, ωστόσο, πόση υποκρισία ενδημεί σε εκείνους που δεν έχουν κανένα πρόβλημα, για παράδειγμα, τα παιδιά τους να παρακολουθούν το οποιοδήποτε τηλεοπτικό σκουπίδι ή να ξημεροβραδιάζονται παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά θίγεται η αξιοπρέπειά τους αν δουν εικόνες με γκέι να φιλιούνται. Ακόμα κι αν οι κανακάρηδές τους "τρίβουν το πόμολο", το πρόβλημα θα είναι μηδενικό αν είναι ευτυχισμένοι. Αμαρτία, για να μιλήσω τη γλώσσα που κατανοούν οι μεσαιωνιστές, είναι η καταπίεση της σεξουαλικής ταυτότητας κι επιλογής, το να ισχυρίζεσαι δηλαδή πως είσαι κάποιος άλλος, όχι η απελευθέρωσή τους...