Εδώ και τριάμισι χρόνια, ωστόσο, που κυβερνά ο Αλ. Τσίπρας ούτε καν στη ρητορική του απειλεί τους εφοπλιστές. Αντιθέτως, και κατά το χαιρετισμό του στα "Ποσειδώνια" το μόνο που ψέλλισε ήταν κάτι για την αναγκαιότητα προστασίας των εργαζομένων στη ναυτιλία. Τίποτα άλλο...
Η σύγκρουση με τους εφοπλιστές η οποία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ είναι, "απλώς", μία από τις πολλές που δεν πραγματοποίησε η κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστεράς. Τις προάλλες, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός μιλούσε για τα οφέλη από τη διάλυση της ΔΕΗ και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, δηλαδή το ότι κάποιοι γίνονται παραγωγοί ενέργειας παίρνοντας στο τζάμπα τις υποδομές και το δίκτυο της ΔΕΗ. Αν τα έλεγε όλα αυτά ο Κ. Μητσοτάκης, οι συριζαίοι θα είχαν βγει τουλάχιστον στα κάγκελα εναντίον των πουλημένων στο νεοφιλελευθερισμό...
Το ζητούμενο δεν είναι η σύγκρουση για τη σύγκρουση, η επαναστατική γυμναστική από την οποία υποφέρει ακόμα κομμάτι τής Αριστεράς. Ωστόσο, η πολλάκις εξαγγελθείσα από τον Αλ. Τσίπρα δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη περνά μέσα κι από τη φορολογική δικαιοσύνη, από την ουσιαστική εφαρμογή τής συνταγματικής επιταγής για τη συνεισφορά στα φορολογικά βάρη αναλόγως της δυνατότητας του κάθε πολίτη...
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός και η ανασύσταση της μεσαίας τάξης πάνω στο στρεβλό μοντέλο τού παρελθόντος, που την ήθελε ικανοποιημένη με τα ψίχουλα που της πετούσε η ελίτ. Πολιτική είναι πράγματι η εξεύρεση της χρυσής τομής, αλλά δίχως τη σύγκρουση που έρχεται ως συνέπεια της μεταρρυθμιστικής πνοής καταντά τυποποιημένος μικροκομματισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου