Μέρκελ- Μακρόν γελάνε όταν ακούνε για πιο δημοκρατική Ευρώπη...

Η συζήτηση για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικώς ξεκινήσει ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα της χώρας κι αναρωτιέμαι κι αν θα ξεκινήσει ποτέ, μολονότι εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο, μακρά ή βραχεία. Πολύ φοβάμαι πως κατά τη διάρκειά της θα ακούσουμε πάλι τα ίδια για εκείνους που χρεοκόπησαν τη χώρα την τελευταία 45ετία κι αυτούς που θα έσκιζαν τα μνημόνια, αλλά υπόγραψαν ακόμα ένα. Για υπαρκτά ιστορικά γεγονότα δηλαδή, αλλά για τα οποία ο ελληνικός λαός έχει ήδη αποφασίσει με την ψήφο του στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις τού 2015...

Όπως κι αν έχει, η πολιτική ηγεσία τού τόπου οφείλει να ξεκαθαρίσει τι θέλει: την επανάκτηση των πρωτοβουλιών στην άσκηση πολιτικής, ιδίως της οικονομικής, ή την περαιτέρω ενίσχυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Αν θέλουμε η Αθήνα να αποφασίζει για το μείγμα πολιτικής, στο πλαίσιο έστω των ορίων που θέτει σήμερα το ευρωπαϊκό δίκαιο, τότε θα πρέπει να ζητάμε λιγότερη κι όχι περισσότερη Ευρώπη για το μέλλον. Αν επιθυμούμε διεύρυνση των εξουσιών των Βρυξελλών- τραπεζική ένωση, για παράδειγμα, υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης ή τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού-, τότε δεν είναι δυνατό να περιμένουμε πως οι αποφάσεις ακόμα και στη μετά μνημόνιο εποχή θα λαμβάνονται στην Ελλάδα...

Αν η ψευδαίσθηση του Αλ. Τσίπρα ήταν πως η Ευρώπη θα αποδεχόταν την υλοποίηση σοσιαλιστικών πολιτικών για την έξοδο από την κρίση, η ψευδαίσθηση των ελαφρά τη καρδία ευρωπαϊστών είναι πως αυτή πρόκειται να γίνει πιο δημοκρατική, πως δεν θα λειτουργεί με διαφορετικές ταχύτητες και οι αποφάσεις θα πάψουν να λαμβάνονται στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Την ώρα που Ανγκ. Μέρκελ κι Εμ. Μακρόν συνομιλούν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα μεταξύ τους για το πώς θέλουν τη νέα ΕΕ, την οποία θα παρουσιάσουν στη συνέχεια στα υπόλοιπα κράτη- μέλη ως ειλημμένη απόφαση, είναι αστείο να μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας η οποία θα αποτρέψει την ανάδυση και θεμελίωση της ακροδεξιάς και του ευρύτερου λαϊκισμού στη Γηραιά Ήπειρο...

Το γερμανικό "θα σας μάθουμε πώς να ψηφίζετε" στους Ιταλούς δεν ειπώθηκε εν θερμώ. Συνιστά την επίσημη γερμανική πολιτική και ταυτοχρόνως τη βόμβα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα που περιμένει απλώς αφορμές για να σκάσει και να την πληρώσουν, ως επί το πλείστον, τα βατράχια κι όχι οι βούβαλοι...