Αρκεί η γραβάτα να φτάνει έως το στομάχι...

Από εμάς εξαρτάται αν η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup είναι καλή ή όχι. Αν αξιοποιήσουμε το ότι μπροστά μας για τα επόμενα 15 χρόνια θα έχουμε "πράσινα φανάρια", ανεξαρτήτως αν αργότερα θα έχουμε και "κόκκινα", βάλουμε μπροστά την πραγματική οικονομία κι αναπτυχθούμε με όρους βιωσιμότητας και κοινωνικώς δίκαιους, τότε θα έχει αποδειχθεί μια καλή συμφωνία στην πράξη, μολονότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα συνιστούν τροχοπέδη. Αν, πάλι, επιστρέψουμε στις πρακτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, τότε δεν θα ευθύνεται γι' αυτό η αυστηρή τριμηνιαία εποπτεία, αλλά το κακό μας το κεφάλι. Και στα χρόνια των μνημονίων, άλλωστε, το πρόβλημά μου δεν ήταν ότι μας επέβαλλαν μέτρα η Ανγκ. Μέρκελ κι ο Β. Σόιμπλε, αλλά το μείγμα αυτών των μέτρων, που ήταν νεοφιλελεύθερο φαρμάκι στον άρρωστο...

Όπως κι αν έχει, το ότι ο Αλ. Τσίπρας φόρεσε γραβάτα κι έστησε το εντυπωσιακό επικοινωνιακό σόου στο Ζάππειο για να μας αποδείξει και πόσο αγαπιέται με τον Π. Καμμένο δεν σημαίνει κι ότι τα δύσκολα πέρασαν, ιδίως αν δεν κατορθώσει να αναιρέσει τις μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο από τις οποίες θα χτυπηθούν και τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να ανορθωθεί από τη μια ημέρα στην άλλη μια χώρα η οποία βίωσε τη βαθύτερη οικονομική κρίση από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...

Γι' αυτό και είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια όταν γίνεται αναφορά στα άλλα κράτη που βγήκαν από μνημόνιο: ούτε τις δικές μας διαρθρωτικές αδυναμίες είχαν ούτε το δικό μας χρέος ούτε τα δικά μας δάνεια πήραν ούτε τα δικά μας μέτρα έλαβαν, αλλά πολύ χαλαρότερα...

Οι επόμενες εκλογές δεν πρόκειται να κριθούν ούτε από το Μακεδονικό ούτε από τα θετικά μακροοικονομικά μεγέθη, αλλά από το πόσο γεμάτη θα είναι η τσέπη τού μέσου Έλληνα και, κυρίως, την ψυχική διάθεση με την οποία θα αντιμετωπίζει το άμεσο μέλλον. Όσον αφορά το πρώτο, η αύξηση, για παράδειγμα, του κατώτατου μισθού, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και οι μειώσεις φόρων αποτελούν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, μόνο που δεν αρκούν από μόνα τους για να θεραπευτούν παθογένειες δεκαετιών...

Γι' αυτό και το μεγαλύτερο στοίχημα του Αλ. Τσίπρα, το οποίο αν κερδίσει θα πρέπει να δεχθεί να φορά γραβάτα σε καθημερινή βάση, είναι να δώσει προοπτική σε ένα λαό που υπέφερε αρκετά και να δώσει κίνητρα ώστε να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα καλύτερα μυαλά της. Αν τα καταφέρει όλα αυτά, που είναι πολύ δύσκολα πράγματα δεδομένων των συνθηκών, τότε και μόνο τότε τον περιμένει δεύτερη τετραετία στο Μαξίμου...