Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που θεωρούμε σημαντικό για την Ελλάδα- ανεξαρτήτως αν πράγματι είναι ή όχι- σπεύδουμε να διαβάσουμε "τι λένε οι ξένοι για εμάς" κι αν διαπιστώσουμε ότι όντως έχουν ασχοληθεί με την αφεντιά μας, τότε καμαρώνουμε σαν τα κοκόρια κι αισθανόμαστε ο ομφαλός της Γης. Τα έθνη βλέπετε, ιδίως όσα έχουν σχηματιστεί ως ενιαίο κράτος σχετικώς προσφάτως στην Ιστορία όπως η Ελλάδα, συμπεριφέρονται όπως ακριβώς τα άτομα που πίσω από το ναρκισσισμό, την ωραιοπάθεια και την αυτοπροβολή τους κρύβουν σοβαρά ψυχικά προβλήματα που συνοψίζονται στο σύνδρομο κατωτερότητας το οποίο παράγει με τη σειρά του το σύνδρομο καταδίωξης κι όλα αυτά μαζί εμφανίζονται ως σοβαρό έλλειμμα αυτοπεποίθησης...
Αν μπορούσαμε να δούμε μακρύτερα από τη σκιά μας, θα κατανοούσαμε ότι με την αναμενόμενη ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ η κατάσταση στην περιοχή από κάθε άποψη αλλάζει άρδην. Αν παράμενε σε εκκρεμότητα το Μακεδονικό, το οποίο αν διαθέταμε πολιτική ηγεσία με τόλμη θα είχε επιλυθεί από τη δεκαετία τού '90 με συμβιβασμό, η Ελλάδα θα ξόδευε κι άλλο πολιτικό κεφάλαιο, ενώ θα μπορούσε την ίδια ώρα να επενδύει το χρόνο της στην κατάληψη ηγεμονικής θέσης στην ευρύτερη περιοχή ως το παλιότερο κράτος- μέλος της ΕΕ κι ως μια οικονομία που ακόμα και ύστερα από οκτώ χρόνια μνημονίων είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από τις υπόλοιπες βαλκανικές. Την ίδια ώρα, μάλιστα, θα απομονωνόταν η Τουρκία. Αυτό σημαίνει υγιής πατριωτισμός, η αντίληψη δηλαδή της εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων μέσα από τη συνεργασία κι όχι από την καθυπόταξη των λαών, πολλώ δε μάλλον των γειτονικών, κι όχι οι άναρθρες κραυγές για τον Αλέξανδρο οι οποίες μας καθιστούν γραφικούς στον υπόλοιπο πλανήτη...
Όταν χώρες- γίγαντες όπως η Κίνα αναζητούν συνεχώς εμπορικούς διαδρόμους- και στα Βαλκάνια είτε ως διαμετακομιστικό κέντρο είτε για απευθείας επενδύσεις- είναι αστείο όσο κι αντιπατριωτικό να ισχυριζόμαστε πως έχουμε την πολυτέλεια του εθνικιστικού μας αυτισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, επομένως, πολύ καλά έπραξε η Ελλάδα να αναλάβει την πρωτοβουλία των άτυπων συνόδων κορυφής με τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία...
Γιατί όχι να μην προστεθούν άμεσα η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία, με την οποία επίσης βρισκόμαστε πολύ κοντά στο διπλωματικό κλείσιμο των ανοιχτών πληγών μας; Και γιατί να μην βάλουμε μπρος για να υλοποιήσουμε το όραμα του Ρήγα Φεραίου για Βαλκανική Ομοσπονδία, η οποία θα ενδυναμώσει τη συνολική παρουσία των βαλκανικών κρατών στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι; Πού βρίσκεται ο πατριωτισμός πίσω από ένα Γ' Βαλκανικό Πόλεμο, ο οποίος μόνο ερείπια θα αφήσει πίσω του;...
Αν μπορούσαμε να δούμε μακρύτερα από τη σκιά μας, θα κατανοούσαμε ότι με την αναμενόμενη ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ η κατάσταση στην περιοχή από κάθε άποψη αλλάζει άρδην. Αν παράμενε σε εκκρεμότητα το Μακεδονικό, το οποίο αν διαθέταμε πολιτική ηγεσία με τόλμη θα είχε επιλυθεί από τη δεκαετία τού '90 με συμβιβασμό, η Ελλάδα θα ξόδευε κι άλλο πολιτικό κεφάλαιο, ενώ θα μπορούσε την ίδια ώρα να επενδύει το χρόνο της στην κατάληψη ηγεμονικής θέσης στην ευρύτερη περιοχή ως το παλιότερο κράτος- μέλος της ΕΕ κι ως μια οικονομία που ακόμα και ύστερα από οκτώ χρόνια μνημονίων είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από τις υπόλοιπες βαλκανικές. Την ίδια ώρα, μάλιστα, θα απομονωνόταν η Τουρκία. Αυτό σημαίνει υγιής πατριωτισμός, η αντίληψη δηλαδή της εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων μέσα από τη συνεργασία κι όχι από την καθυπόταξη των λαών, πολλώ δε μάλλον των γειτονικών, κι όχι οι άναρθρες κραυγές για τον Αλέξανδρο οι οποίες μας καθιστούν γραφικούς στον υπόλοιπο πλανήτη...
Όταν χώρες- γίγαντες όπως η Κίνα αναζητούν συνεχώς εμπορικούς διαδρόμους- και στα Βαλκάνια είτε ως διαμετακομιστικό κέντρο είτε για απευθείας επενδύσεις- είναι αστείο όσο κι αντιπατριωτικό να ισχυριζόμαστε πως έχουμε την πολυτέλεια του εθνικιστικού μας αυτισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, επομένως, πολύ καλά έπραξε η Ελλάδα να αναλάβει την πρωτοβουλία των άτυπων συνόδων κορυφής με τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία...
Γιατί όχι να μην προστεθούν άμεσα η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία, με την οποία επίσης βρισκόμαστε πολύ κοντά στο διπλωματικό κλείσιμο των ανοιχτών πληγών μας; Και γιατί να μην βάλουμε μπρος για να υλοποιήσουμε το όραμα του Ρήγα Φεραίου για Βαλκανική Ομοσπονδία, η οποία θα ενδυναμώσει τη συνολική παρουσία των βαλκανικών κρατών στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι; Πού βρίσκεται ο πατριωτισμός πίσω από ένα Γ' Βαλκανικό Πόλεμο, ο οποίος μόνο ερείπια θα αφήσει πίσω του;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου