Χαίρομαι για την "αγωνία" των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης και της αντιπολίτευσης να μπει μια τάξη στις offshore εταιρίες, ώστε να μην υπάρχει καν υποψία πως εμπλέκονται σε αυτές υπουργοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ. Γι' αυτό και υποδέχομαι καλοπροαίρετα ακόμα και κακοπροαίρετα δημοσιεύματα που αφορούν το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς, το οποίο γνωρίζουν και οι ίδιοι που τα γράφουν πως είναι το μεγάλο της όπλο σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το στοχοποιούν...
Θα ήμουν, ωστόσο, περισσότερο σίγουρος ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την κοινωνική δικαιοσύνη αν ήταν πιο αυστηροί όχι γενικώς κι αορίστως για διατάξεις που μπορεί ή δεν μπορεί να αθωώνουν, και μάλιστα κι αναδρομικώς, πολιτικά πρόσωπα, αλλά και για απτά γεγονότα και περιπτώσεις, όπως αυτές, για παράδειγμα, του Στ. Παπασταύρου ή του Ανδρ. Βγενόπουλου. Κι αναφέρομαι σε μερικές από τις πιο καραμπινάτες περιπτώσεις διαπλοκής, όπως αυτή ορίζεται από τις υπόγειες συναλλαγές πολιτικής, δικαιοσύνης, μιντιακής και τραπεζικής εξουσίας...
Λυπάμαι αφάνταστα που το γράφω, αλλά αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον κανένας αθώος δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, στους κόλπους τής οποίας μαίνεται ένας αδυσώπητος πόλεμος φατριών από τον οποίο μόνο κερδισμένος δεν είναι δυνατό να είναι ο μέσος πολίτης. Τα παραδικαστικά κυκλώματα συνεχίζουν να ζουν και να βασιλεύουν σε όλη τη χώρα κι εκείνοι που τα διευθύνουν να εξακολουθούν να παριστάνουν τα θύματα δήθεν κακόβουλων δημοσιευμάτων που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να στέλνουν προειδοποιητικά σήματα πως κάτι πολύ σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...
Άτομα μπροστά στα οποία ο Κοσκωτάς μοιάζει με την Μητέρα Τερέζα παριστάνουν τους κήνσορες της ηθικής, τους άμωμους επιχειρηματίες οι οποίοι κυνηγιούνται από συγκεκριμένους πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης, ενώ οι ίδιοι είναι τάχα πάναγνοι και πανάρετοι. Είναι τόσο μεγάλο το θράσος τους που, έχοντας στη διάθεσή τους δικαστικούς-μαριονέτες, όχι μόνο δεν περιορίζονται σε μια ένοχη σιωπή αλλά εξαπολύουν κι επιθέσεις λάσπης σε πολιτικούς και δημοσιογράφους που φωνάζουν πως οι βασιλιάδες και δεν φορούν ρούχα και κυκλοφορούν γυμνοί...
Η πέμπτη φάλαγγα κάνει τη δουλειά της: χυδαιολογεί σε βάρος των έντιμων και ξεπλένει τους βρομιάρηδες. Το μέγα πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση καθυστερεί να βάλει ένα φινάλε σε όλους εκείνους που αντί να απολογούνται ενώπιον ανακριτών και δικαστών για τα εγκλήματα δεκαετιών υποδύονται τους Ρομπέν των Δασών οι οποίοι τάχα αγωνίζονται, για παράδειγμα, για την ελευθεροτυπία και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης...
Όσο απατεώνες όπως ο Θ. Αναστασιάδης κυκλοφορούν ελεύθεροι μολονότι έπρεπε να σαπίζουν στον Κορυδαλλό αυτοί που κυβερνούν αλλά στην πραγματικότητα δεν ασκούν την εξουσία θα συνεχίζουν να αποτελούν θηράματα μιας κλίκας καθαρμάτων η οποία πλούτισε βυσσοδομώντας και θα πεθάνει πουλώντας ακόμα και το σκοινί από το οποίο θα κρεμαστεί. Αντί, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ να περιοδεύει στη χώρα στήνοντας προπαγανδιστικές εκδηλώσεις κατά τής διαφθοράς θα ήταν προτιμότερο να αφιερώνει περισσότερο χρόνο συγκεντρώνοντας υλικό προκειμένου να στείλει τους διαχρονικούς ένοχους μιας εθνικής προδοσίας πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Στο τέλος, άλλωστε, δεν είναι οι προθέσεις που δικαιώνονται αλλά τα απτά αποτελέσματά τους...
Θα ήμουν, ωστόσο, περισσότερο σίγουρος ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την κοινωνική δικαιοσύνη αν ήταν πιο αυστηροί όχι γενικώς κι αορίστως για διατάξεις που μπορεί ή δεν μπορεί να αθωώνουν, και μάλιστα κι αναδρομικώς, πολιτικά πρόσωπα, αλλά και για απτά γεγονότα και περιπτώσεις, όπως αυτές, για παράδειγμα, του Στ. Παπασταύρου ή του Ανδρ. Βγενόπουλου. Κι αναφέρομαι σε μερικές από τις πιο καραμπινάτες περιπτώσεις διαπλοκής, όπως αυτή ορίζεται από τις υπόγειες συναλλαγές πολιτικής, δικαιοσύνης, μιντιακής και τραπεζικής εξουσίας...
Λυπάμαι αφάνταστα που το γράφω, αλλά αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον κανένας αθώος δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, στους κόλπους τής οποίας μαίνεται ένας αδυσώπητος πόλεμος φατριών από τον οποίο μόνο κερδισμένος δεν είναι δυνατό να είναι ο μέσος πολίτης. Τα παραδικαστικά κυκλώματα συνεχίζουν να ζουν και να βασιλεύουν σε όλη τη χώρα κι εκείνοι που τα διευθύνουν να εξακολουθούν να παριστάνουν τα θύματα δήθεν κακόβουλων δημοσιευμάτων που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να στέλνουν προειδοποιητικά σήματα πως κάτι πολύ σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...
Άτομα μπροστά στα οποία ο Κοσκωτάς μοιάζει με την Μητέρα Τερέζα παριστάνουν τους κήνσορες της ηθικής, τους άμωμους επιχειρηματίες οι οποίοι κυνηγιούνται από συγκεκριμένους πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης, ενώ οι ίδιοι είναι τάχα πάναγνοι και πανάρετοι. Είναι τόσο μεγάλο το θράσος τους που, έχοντας στη διάθεσή τους δικαστικούς-μαριονέτες, όχι μόνο δεν περιορίζονται σε μια ένοχη σιωπή αλλά εξαπολύουν κι επιθέσεις λάσπης σε πολιτικούς και δημοσιογράφους που φωνάζουν πως οι βασιλιάδες και δεν φορούν ρούχα και κυκλοφορούν γυμνοί...
Η πέμπτη φάλαγγα κάνει τη δουλειά της: χυδαιολογεί σε βάρος των έντιμων και ξεπλένει τους βρομιάρηδες. Το μέγα πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση καθυστερεί να βάλει ένα φινάλε σε όλους εκείνους που αντί να απολογούνται ενώπιον ανακριτών και δικαστών για τα εγκλήματα δεκαετιών υποδύονται τους Ρομπέν των Δασών οι οποίοι τάχα αγωνίζονται, για παράδειγμα, για την ελευθεροτυπία και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης...
Όσο απατεώνες όπως ο Θ. Αναστασιάδης κυκλοφορούν ελεύθεροι μολονότι έπρεπε να σαπίζουν στον Κορυδαλλό αυτοί που κυβερνούν αλλά στην πραγματικότητα δεν ασκούν την εξουσία θα συνεχίζουν να αποτελούν θηράματα μιας κλίκας καθαρμάτων η οποία πλούτισε βυσσοδομώντας και θα πεθάνει πουλώντας ακόμα και το σκοινί από το οποίο θα κρεμαστεί. Αντί, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ να περιοδεύει στη χώρα στήνοντας προπαγανδιστικές εκδηλώσεις κατά τής διαφθοράς θα ήταν προτιμότερο να αφιερώνει περισσότερο χρόνο συγκεντρώνοντας υλικό προκειμένου να στείλει τους διαχρονικούς ένοχους μιας εθνικής προδοσίας πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Στο τέλος, άλλωστε, δεν είναι οι προθέσεις που δικαιώνονται αλλά τα απτά αποτελέσματά τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου