Ακόμα να σαπίσει το χέρι τού Φίλη, μήπως εσύ κούρασες τον θεό Ιερώνυμε;...

Η ανοχή στην ακραία μισαλλοδοξία είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την ίδια την ακραία μισαλλοδοξία, πόσω μάλλον όταν δεν προέρχεται από περιθωριακά στοιχεία αλλά από ανθρώπους σε κορυφαίες θέσεις. Γι' αυτό κι ο Αρχιεπίσκοπος Τζερόνιμο, ο οποίος υποτίθεται πως είναι πολύ πιο διαλλακτικός από τον μακαρίτη Χριστόδουλο και λιγότερο παρεμβατικός, είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον τζιχαντιστή Μητροπολίτη Καλαβρύτων όταν στην ουσία παίρνει το μέρος του στην κόντρα του με τον υπουργό Παιδείας...

Ο ταλιμπάν Αμβρόσιος ζήτησε την Παρασκευή από τον θεό- τι αναγκάζεται να ακούει κι ο "Μεγάλος"- να σαπίσει το χέρι τού Νίκου Φίλη, ο οποίος προχωρά σε κάτι αυτονόητο για οποιαδήποτε κοινωνία δεν προσομοιάζει με του Ιράν, όπου γυναίκες φυλακίζονται ακόμα για "σέλφι" χωρίς μαντήλα: αντικαθιστά την κατήχηση των θρησκευτικών με μάθημα θρησκειολογίας. Πώς το σχολίασε ο Τζερόνιμο; "Ο κ. Φίλης έχει κουράσει κι έχει κουραστεί"! Δεν περιγράφω άλλο...

Δεν συμφωνώ πάντοτε με τον υπουργό Παιδείας. Οι δηλώσεις του, για παράδειγμα, για τη γενοκτονία των ποντίων ήταν τουλάχιστον ατυχείς. Ούτε ταυτίζομαι με πρωτοβουλίες όπως αυτή της Ένωσης Αθέων για γλέντια κρεατοφαγίας σε όλη τη χώρα τη Μεγάλη Παρασκευή. Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ πως συνιστούν προσβολή για τους χριστιανούς ορθόδοξους- θα ήταν μόνο αν τους απαγορευόταν να νηστεύουν εκείνη την ημέρα- αλλά γιατί πρόκειται για εφηβική αντίδραση. Κι ο γράφων όταν ήταν μαθητής έψαχνε ανοιχτό σουβλατζίδικο τη Μεγάλη Παρασκευή για να φάει γύρο με πίτα επιδεικτικώς, μόνο που τότε ήταν ανήλικος. Αλίμονο, επομένως, αν υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των άθεων με επικοινωνιακά σόου που παραπέμπουν σε φτηνές απλοϊκότητες...

Καλές είναι, εξάλλου, οι δηλώσεις Φίλη πως "δεν συγκυβερνούμε με την εκκλησία", μόνο που πρέπει να αποδεικνύονται και στην πράξη. Κι αυτό γιατί ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για τον περιλάλητο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, ενώ ακόμα και τομές που πραγματοποιήθηκαν, όπως το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, έχουν μείνει λειψές- και τώρα, για παράδειγμα, απαγορεύεται η υιοθεσία από γονείς τού ίδιου φύλου- στο όνομα της μη διατάραξης των ισορροπιών σε μια εποχή που, ομολογουμένως, η κυβέρνηση καλείται να περάσει πολύ πιο δύσκολα μέτρα. Μια πεφωτισμένη ηγεσία, ωστόσο, οφείλει να προχωρά ακόμα και κόντρα στην κοινωνική πλειοψηφία τής εποχής της, έχοντας ως ύψιστο κριτή της την Ιστορία...

Υπενθυμίζω πως όταν στις αρχές τής δεκαετίας τού '80 ο Ανδρ. Παπανδρέου άλλαζε τα βιβλία των θρησκευτικών, καθιέρωνε τον πολιτικό γάμο κι αναμόρφωνε το οικογενειακό δίκαιο με όρους ισότητας των φύλων οι αντίστοιχοι χριστιανορθόδοξοι τζιχαντιστές τού καιρού τού είχαν κηρύξει πόλεμο, ο οποίος δυστυχώς τον απέτρεψε ώστε να λύσει, μαζί με τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση, και το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις, ωστόσο, σήμερα θεωρούνται δεδομένες. Αλλά το έγραψα ήδη έτσι κι αλλιώς, η ιστορική δικαίωση είναι ο υπέρτατος κριτής κι αυτή που εξασφαλίζει την υστεροφημία σε όσους τολμούν να πηγαίνουν απέναντι στις νόρμες τής εποχής τους...