Η υπεράσπιση των συμφερόντων των πολλών λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη, όχι ρατσισμός...

Έχει γίνει πολύ διασκεδαστική η άτυπη διαμάχη για τον αν αυτή η κυβέρνηση είναι αριστερή ή δεξιά. Από τη μια έχουμε τη Ζωή, τον Παναγιώτη και τον Γιάνη που την αποκαλούν προδοτική κι από την άλλη τη ΝΔ που την εγκαλεί γιατί, άκουσον άκουσον, όπως έγραψε ο Γιώργος Κυρίτσης "διεξάγει έναν ακήρυχτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων". Χωρίς να το καταλαβαίνουν, ο αρχηγός Κούλης και η παρέα του στην ουσία λένε στον ελληνικό λαό πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν τον πρόδωσε αλλά συνεχίζει τη μάχη για τα συμφέροντά του...

Από τη στιγμή που εξακολουθούν να υφίστανται ταξικές ανισότητες, οι οποίες δεν βασίζονται στην αξιοσύνη κάποιου αλλά στην προνομιακή του πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων ή στον κληρονομημένο του πλούτο ή στο πόσο εύπλαστη είναι η συνείδησή του, είναι λογικό να υπάρχουν ακόμα ιδεολογικοί διαχωρισμοί. Κι ας πληγώνει αυτό κόμματα και προσωπικότητες του λακεδίστικου "λάιφ στάιλ", όπως ο Στ. Θεοδωράκης: η δεξιά θα συνεχίζει να προκρίνει τα συμφέροντα των μεγαλοαστών και η Αριστερά της εργατικής τάξης, με τις τροποποιήσεις βεβαίως που έχουν επέλθει στην κοινωνική διαστρωμάτωση μέσα από τους αιώνες...

Η δήλωση Κυρίτση μόνο ρατσιστική δεν ήταν, απλώς επιβεβαίωσε τις ιστορικές αρχές τής Αριστεράς. Στην πολιτική θέτεις προτεραιότητες από τη στιγμή που δεν μπορείς να ικανοποιείς τους πάντες, τουλάχιστον όχι πάντοτε. Δείτε, για παράδειγμα, το θέμα τής αύξησης του ΦΠΑ ή των συντάξεων και των μισθών. Ο αρχηγός Κούλης πιθανότατα θα αποδεχόταν ασμένως να πάνε από το 13% στο 23% τα τιμολόγια του νερού και του ρεύματος, όπως ζητούσαν επιτακτικώς οι δανειστές, για αγαθά πρώτης ανάγκης που αφορούν όλους τους Έλληνες...

Αντιθέτως η κυβέρνηση, δίχως και η ίδια να συμφωνεί πως η αύξηση των έμμεσων φόρων θα έφερνε την ανάπτυξη αλλά εξαναγκαζόμενη, προτίμησε να αυξηθούν κατά μερικά λεπτά ή ευρώ άλλου είδους ανάγκες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι δευτερεύουσες. Ομοίως και στις συντάξεις και στους μισθούς η ΝΔ θα επέλεγε μια οριζόντια περικοπή τους, δίχως να λαμβάνει υπόψη πως κάθε νοικοκυριό έχει διαφορετικές υποχρεώσεις. Οι "Μένουμε Ευρώπη", άλλωστε, πέρυσι τέτοια εποχή απαιτούσαν από την κυβέρνηση μια οποιαδήποτε συμφωνία. Γιατί κλαίγονται, επομένως, τώρα μολονότι αυτή που ήρθε είναι καλύτερη από αυτή που οι ίδιοι θα υπέγραφαν;...

Ο πόλεμος ήταν πάντοτε ταξικός, απλώς γιγαντώθηκε στην εποχή των μνημονίων. Τα προηγούμενα χρόνια, εξάλλου, είχε καταγραφεί μια σαφής στρατηγική τη ζημιά να την πληρώσουν οι ασθενέστεροι. Γι' αυτό, για παράδειγμα, δεν ελέγχθηκε ποτέ καμιά από τις ουκ ολίγες λίστες φοροδιαφυγής- φοροαποφυγής, γι' αυτό και τα διαπλεκόμενα μίντια τα έβλεπαν όλα τέλεια και γι' αυτό η ελίτ δεν είχε κανένα λόγο να φοβάται. Είναι αλήθεια ότι κι αυτή η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει, εν μέρει και γιατί δεν της το επέτρεπαν οι δανειστές, να προχωρήσει στη νομοθέτηση ρυθμίσεων όπως για το πλαστικό χρήμα ή για το λαθρεμπόριο καπνικών και καυσίμων. Όσο, όμως, βλέπω αμείωτο μένος σε βάρος της από εκείνους που χρεοκόπησαν την πατρίδα μου και το λαό της θα μπορώ να έχω μια σχετική σιγουριά ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο από το παρελθόν και το παρόν...