Κλωνοποιήστε Σπανούλη - Διαμαντίδη κι αφήστε τον Σόιμπλε να γαβγίζει!

Φυσικά και στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό και στο πολυνομοσχέδιο υπάρχουν αντιαναπτυξιακές αδικίες οι οποίες πλήττουν και/ ή αποκλειστικώς τους μικρομεσαίους. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, πως αυτές δεν υφίσταντο, πως το ποσό τής δόσης που θα πέσει στην πραγματική οικονομία θα ήταν μεγαλύτερο από 3,5 δις ευρώ το επόμενο πεντάμηνο και πως αποφασιζόταν "κούρεμα" του χρέους. Η υπόθεση με τα πλαστά πτυχία εκπαιδευτικών- στην οποία κανένας δεν είναι αθώος αφού όσοι τα πήραν από ιδιωτικά σχολεία που αποδείχθηκαν απατεώνες δεν μπορεί να ήταν όλοι αθώοι τού αίματος-, αλλά και οι συντεχνιακές επιμέρους αντιδράσεις στα μέτρα μαρτυρούν πως ακόμα διακατεχόμαστε από τη λογική "εμείς να είμαστε καλά κι ας ψοφήσει η κατσίκα τού γείτονα". Κι ας την έχουμε ανάγκη για να μας προμηθεύει γάλα γιατί κανένας δεν είναι αυτάρκης εφόσον ζει σε μια πόλη ή σε ένα χωριό κι όχι ως ερημίτης στα βουνά...

-"Να σωθούν οι αγρότες. -Και γιατί να μην σωθούν οι νησιώτες; -Όχι, να σωθούν οι ξενοδόχοι". Και κάπως έτσι συνεχίζεται ένα αμήχανο παιχνίδι τής κολοκυθιάς το οποίο έχει αποδειχθεί αδιέξοδο στην εποχή των μνημονίων. Το ζητούμενο δεν είναι ούτε η ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού ούτε όμως και η αποφυγή από ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες με έφεση στη φοροδιαφυγή και στη φοροαποφυγή των ευθυνών που τις βαρύνουν. Φυσικά και η πολιτεία έχει διαχρονικά τη δική της μεγάλη ευθύνη για το ότι δεν έχει καταπολεμήσει παθογένειες, αλλά δεν θα βρούμε δικαιοσύνη αν την αναζητήσουμε στη σοφιστεία πως "ένοχος είναι μόνο όποιος συλληφθεί". Δεν συμμερίζομαι την αντίληψη πως "μαζί τα φάγαμε", δεν με βρίσκει ωστόσο αντίθετο η άποψη πως μαζί τα αποσιωπήσαμε...

Αυτές τις ημέρες διεξάγονται οι τελικοί τού πρωταθλήματος μπάσκετ, όπου γι' άλλη μια χρονιά δίνουν τα ρέστα τους ο Βασίλης Σπανούλης κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Την ώρα που γύρω τους ουρλιάζουν επηρμένοι λεφτάδες ιδιοκτήτες, αφιονισμένοι χούλιγκαν κι οπαδικές ρυπαροφυλλάδες εκείνοι συνεχίζουν να δίνουν το δικό τους σόου στους αγωνιστικούς χώρους λες κι ό,τι τους περιβάλλει είναι τέλειο. Κι αυτό γιατί ο επαγγελματισμός τους βρίσκεται στο ανώτατο επίπεδο, αφού γνωρίζουν ότι μόνο τα έμφυτο ταλέντο δεν οδήγησε κανέναν πουθενά...

Αν και δεν μου αρέσει η συζήτηση περί προτύπων, αυτοί οι δύο αθλητές μπορούν πολύ άνετα να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για τους πολίτες μιας χώρας που πασχίζουν να βγουν στο ξέφωτο. Αν διαθέτουμε δύο από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες τής Ευρώπης, γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο με τους επιστήμονές μας, τους δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους μας κ.λπ.; Και γιατί να μην μπορούμε να τους κρατήσουμε εδώ; Μια χαρά μπορούμε αρκεί να αλυσοδέσουμε την αυτολύπηση και να παλέψουμε ακόμα και με τη γυμνή μας γροθιά αν δεν μας δίνεται κάποιο άλλο όπλο...