Εδώ η καλή ψήφος, δώστε και σώστε την ελίτ...

Αν μου ζητούσατε έναν κατάλογο με τους δέκα πιο αξιόπιστους ανθρώπους που γνωρίζω, δεν θα συμπεριλάμβανα σε αυτόν τον Π. Καμμένο. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι γνωστός για τις άσφαιρες βολές του, τις οποίες όταν έρχεται η ώρα να τις αποδείξει, παριστάνει τον κινέζο. Αυτό, όμως, επ' ουδενί δεν σημαίνει πως η δικαιοσύνη δεν οφείλει να διερευνήσει σε βάθος τις καταγγελίες του, όπως και τις αντίστοιχες τής βουλευτίνας του Στ. Ξουλίδου περί δωροδοκίας συναδέλφων τους ενόψει εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Το να κατηγορεί εμμέσως ένας βουλευτής έναν άλλο βουλευτή, και μάλιστα του ίδιου κόμματος, για δωροληψία είναι πολύ σοβαρό για να μην αρθεί πάλι καμιά ασυλία, όπως συμβαίνει σε τόσες και τόσες περιπτώσεις. Σε διαφορετική περίπτωση πείτε μου ποιός θα πιστέψει στην περίπτωση που συγκεντρωθούν οι 180 βουλευτές για εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας πως αυτό έγινε για λόγους εθνικού συμφέροντος και κατά συνείδηση κι όχι γιατί ορισμένοι έγιναν...ξαφνικά πλουσιότεροι; Σε μια τέτοια περίπτωση οι διαιτητές τής Σούπερ Λίγκας θα φαίνονται στο πόπολο περισσότερο αξιόπιστοι από τους "εθνοπατέρες" του...

Οι Μπιτλς έχουν παραπάνω από σαράντα χρόνια που έχουν διαλυθεί, η επιστήμη έχει πατήσει πλέον "πόδι" και στον Αρη, πέρα από τη Σελήνη, και η τηλεόραση θεωρείται πια ξεπερασμένη τεχνολογική ανακάλυψη. Κι όμως, οι ημέρες που ζούμε θυμίζουν ολοένα και περισσότερο την ταραγμένη δεκαετία τού 1960. Ο αντικομμουνισμός, τα αντιαριστερά σύνδρομα και η "συμμορίτικη" ρητορική έχουν ξαναγίνει δημοφιλή στον προπαγανδιστικό λόγο των ελίτ των και των φερέφωνών της. Αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο και διαιώνισαν τις κοινωνικές αδικίες κατηγορούν εκείνους που, όντως σε αρκετές περιπτώσεις αντιδρούσαν με λανθασμένο τρόπο όπως με την αγιοποίηση συντεχνιακών λογικών, ήταν πάντοτε η μειοψηφία πως ευθύνονται για την κατάντια τής χώρας...

Είναι αλήθεια ότι τα πανεπιστήμια δεν θα γίνουν καλύτερα πετώντας σκουπίδια στα γραφεία πρυτάνεων ούτε ο εργασιακός μεσαίωνας θα αποτελέσει παρελθόν αν οι συνδικαλιστές συνεχίζουν να διατηρούν αδικαιολόγητα προνόμια. Η παιδεία, ωστόσο, δεν νοσεί εξαιτίας των καταλήψεων, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις είναι μια άστοχη απάντηση στην απαξίωσή της από αυτούς που τη διαφεντεύουν, αλλά ακριβώς από εκείνους που έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι. Οι εργασιακές σχέσεις δεν επέστρεψαν στα χρόνια τής δουλείας γιατί η κάθε συντεχνία προέτασσε το δικό της συμφέρον έναντι του γενικού, αλλά γιατί τα αφεντικά εξουσιάζουν εφαρμόζοντας το "διαίρει και βασίλευε"...

Την ίδια ώρα, το παρακράτος είτε απειλεί με θανάτωση δημοσιογράφους που δεν είναι "φρόνιμα παιδιά" είτε σπάζει τον "κουμπαρά" για να λαδώνει μέλη τού Κοινοβουλίου όταν αυτό θεωρείται αναγκαίο. Υποκαθιστά, δηλαδή, για μια ακόμα φορά τη λειτουργία των επίσημων θεσμών, οι οποίοι  αυτοβούλως έχουν παραχωρήσει περισσότερες αρμοδιότητες σε αυτούς που μπορούν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά δίχως να εκτίθενται οι πάτρωνές τους. Πολύ φοβάμαι πως οδηγούμαστε ξανά σε μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία δεν θα αντιπαρατεθούν πεπραγμένα, ιδεολογίες και προγραμματικές θέσεις, αλλά προπαγανδιστικοί μηχανισμοί εξαπάτησης, θα ακουστούν μισές αλήθειες κι ολοκληρωμένα ψέματα, η λάσπη, όπως για παράδειγμα για το νόημα των συναντήσεων συριζαίων με ανθρώπους τής αγοράς, θα πετιέται σχεδόν αυτόματα στον ανεμιστήρα κι ένας λαός θα κληθεί να λύσει το γόρδιο δεσμό σε μια κακόγουστη παράσταση όπου περισσεύει η υποκρισία. Η ουσία είναι πως είτε έχουν δωροδοκηθεί βουλευτές είτε όχι ο πολιτικός κόσμος έχει σημειώσει ένα ακόμα αυτογκόλ, υπονομεύοντας την κοινοβουλευτική ολιγαρχία περισσότερο κι από τους πιο διαπρύσιους εχθρούς της...