Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι δοσίλογοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
τιμωρήθηκαν. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, με φρικτούς τρόπους. Στην Ελλάδα,
όμως, όχι μόνο δεν πλήρωσαν για τις αμαρτίες τους, αλλά την κυβέρνησαν κιόλας
χάρη στη συνδρομή των μεγάλων δυνάμεων. Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 70
χρόνια από τα Δεκεμβριανά, τα οποία ξεκίνησαν όταν οι ταγματασφαλίτες, οι
αστυνομικές αρχές και οι βρετανοί πυροβόλησαν στο ψαχνό εκατοντάδες ανθρώπους
που δεν ήθελαν να επιβάλουν με τη βία ένα κομμουνιστικό καθεστώς στην Ελλάδα
(το ΚΚΕ, άλλωστε, είχε έρθει σε συμφωνία με την κυβέρνηση Παπανδρέου), αλλά να
αποτρέψουν αυτό που ακολούθησε: την εγκαθίδρυση, δηλαδή, ενός υποτελούς στους
ξένους κράτους το οποίο θα εκτελούσε και θα έστελνε στα ξερονήσια και στις
φυλακές πολλούς από αυτούς που είχαν χύσει το αίμα τους
για την πατρίδα κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης…
Η Αριστερά έχει κάνει πολλά λάθη κι έχει πέσει αρκετές φόρες
θύμα τής αφέλειάς της να θεωρήσει πως θα της δοθούν δικαιώματα αν δεν παλέψει η
ίδια για να τα κατακτήσει. Το 1944 είχε πιστέψει ότι η Βρετανία του Τσέρτσιλ,
υπό τη σφαίρα επιρροής τής οποίας βρισκόταν τότε η Ελλάδα, θα επέτρεπε στο ΚΚΕ
να αξιοποιήσει την ηθική υπεροχή τού ΕΑΜ έναντι των γερμανοτσολιάδων και να
κατακτήσει την εξουσία μέσα από εκλογικές διαδικασίες. Ευελπιστώ πως εν έτει
2014 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πεποίθηση ότι η Γερμανία της Ανγκ. Μέρκελ θα
σεβαστεί τη λαϊκή ετυμηγορία και θα του επιτρέψει να σκίσει τα μνημόνια χωρίς η
ίδια να αντιδράσει με όποιο τρόπο μπορεί…
Δεν είμαι σίγουρος ότι στην Κουμουνδούρου έχουν αντιληφθεί
το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης που πέφτει στους ώμους τους. Αν λυγίσουν με τη
μία στα κελεύσματα της τρόικας θα έχουν γκρεμίσει κάθε προοπτική απαλλαγής τού
ελληνικού λαού από τους μηχανισμούς τής άγριας λιτότητας και στη συνέχεια θα
ζήσουμε ένα πολιτικό κενό το οποίο δεν αποκλείεται να καλυφθεί από άτομα χωρίς
καμία λαϊκή νομιμοποίηση, πολύ πιο επικίνδυνους ακόμα κι από τους Παπαδήμιους.
Αν, από την άλλη, έχουν την εντύπωση πως το Βερολίνο θα υποκύψει στη γοητεία
των επιχειρημάτων τού «κουλ Αλέξη» μάλλον δεν έχουν λάβει και τώρα το μήνυμα
που έστειλαν οι αγορές σε Σταθάκη-Μηλιό-Δραγασάκη την προηγούμενη εβδομάδα…
Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει βαρύτατο
ιστορικό λάθος αν υπογράψει νέες Συμφωνίες της Καζέρτας ή της Βάρκιζας, αν
αποδεχθεί δηλαδή τον ιδεολογικό του αφοπλισμό με τις πρώτες δυσκολίες που
αναπόφευκτα θα συναντήσει. Ο Παναγιώτης
Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα του, για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να
μείνουν «εκτός Αττικής», όπως συνέβη με τον Αρη Βελουχιώτη και τον στρατηγό
Σαράφη το 1944. Μπορεί να διαφωνώ με την έξοδο από την ευρωζώνη ως μία από τις
πρωταρχικές μας επιλογές, αλλά πρέπει να αιωρείται κι αυτό το ενδεχόμενο στην
ατμόσφαιρα στο σκληρό πόκερ που θα κληθεί να παίξει ο Αλέξης…
Από τη μία είναι και λογικό κι επιθυμητό να διερευνάς τις
προθέσεις αυτών που αύριο μεθαύριο θα βρεις απέναντί σου. Από την άλλη, ωστόσο,
το φλερτ έχει νόημα όταν υπάρχει και κάποια ανταπόκριση. Σε διαφορετική
περίπτωση το παρατάς και είτε συνεχίζει ο καθένας το δρόμο του είτε δείχνεις τα
δόντια σου αν προσπαθήσει το αντικείμενο του πόθου σου να σε βλάψει .Οφείλω,
πάντως, να επισημάνω την επιμονή τού αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου σε μια μεγάλη αντίφαση:
είτε η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κάνει κωλοτούμπα και ρέπει προς τη
νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία είτε πολιτεύεται με ουτοπικές κομμουνιστικές
αντιλήψεις. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται να συμβαίνουν γι’ αυτό και είναι
προτιμότερο για την προπαγάνδα τής ελίτ να κάνει επιτέλους μια επιλογή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου