ΜΑ-ΦΙ-Α

Υπάρχει μια πολύ βασική προϋπόθεση για να βρεις την αλήθεια ή, τέλος πάντων, για να την πλησιάσεις κι αυτή δεν είναι άλλη από το να την αναζητάς. Οταν, αντιθέτως, ψάχνεις δικαιολογίες για να σταματήσεις το κυνήγι της εκτίθεσαι, πόσω μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να διερευνάς σε βάθος. Στην Ελλάδα ακόμα κι αν καταγραφεί με κάμερα ο πρωθυπουργός τής χώρας να λαμβάνει μετρητά στο χέρι από μεγαλοεπιχειρηματίες η δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης θα υποστηρίζουν πως η βιντεοσκόπηση έγινε παράνομα κι έτσι δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Κι αυτό μολονότι, για παράδειγμα, αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε για να πιαστούν για δωροδοκία διοικητής νοσοκομείου κι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και παρόλο που η νομολογία τού Αρειου Πάγου επιτρέπει να συνυπολογίζονται από τα δικαστήρια στοιχεία παρανόμως κτηθέντα όταν αυτό δεν έχει γίνει στο λουτρό σπιτιού και η υπόθεση ανάγεται στην προστασία τού δημόσιου συμφέροντος. Στην επίμαχη περίπτωση Χαϊκάλη έχουμε ομολογία Αποστολόπουλου πως επιχείρησε να τον δωροδοκήσει (ο ίδιος ισχυρίζεται πως το έκανε για να παγιδεύσει τον βουλευτή), αλλά ο "παναθηναϊκάκιας" εισαγγελέας Εφετών Ισ. Ντογιάκος, τον οποίο ο πρωθυπουργός καλούσε να γαμήσει τους χρυσαυγίτες (αλήθεια, έρευνα για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού τής χώρας θα διεξαχθεί;), δεν έκρινε σκόπιμο ούτε καν να αρθεί το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των εμπλεκόμενων στη δυσώδη ιστορία. Την αρχειοθέτησε στο πιτς φιτίλι σαν να είχε καταγγελθεί πως κάποιος διπλοπαρκάρισε στο Παγκράτι κι όχι πως έχει στηθεί ένα ολόκληρο μαφιόζικο κύκλωμα εξαγοράς ψήφων για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας...

Θλίβομαι που αναγκάζομαι να το γράψω αλλά αυτήν τη στιγμή η χώρα κυβερνάται από μια παρέα ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων μαφιόζων οι οποίοι είναι πλήρως εξαρτημένοι κι άρα υποταγμένοι στα κελεύσματα του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι άνθρωποι που κόπτονται, για παράδειγμα, τόσο πολύ για την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης είναι οι ίδιοι που επικυρώνουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (μια ακόμα) για τη δίμηνη επέκταση του μνημονίου σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας. Οι τύποι που έλεγαν στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως υπάρχει διάκριση εξουσιών και δεν μπορούν να παρέμβουν στη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν καταντήσει ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς τα πουτανάκια τους. Τα καθάρματα που ομνύουν στην πολιτική σταθερότητα είναι τα ίδια που τρομοκρατούν τους πολίτες για χρεοκοπία, "Grexit" και λοιπά κουραφέξαλα. Τα λαμόγια που χρησιμοποιούν για προβοκάτσιες τους νεοναζί και τα όργανα της τάξης κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση για αναρχία. Οι απατεώνες που παριστάνουν τους σοβαρούς αριστερούς τής ευθύνης που "έχουν πάρει τη μισή Αθήνα" μυρίζουν σαν ξελιγωμένα ντόμπερμαν παλτό γυναικών βουλευτών για να αποδεικνύουν ότι πίσω από τη σοβαροφάνειά τους κρύβονται η συστημική εντολή που έχουν λάβει να αποτελέσουν μαξιλαράκι ασφαλείας για εκείνους που πίνουν το αίμα τού λαού κι ένας σεξισμός ο οποίος μαρτυρά κόμπλεξ κατωτερότητας. Οι "υπεύθυνοι" βουλευτές που σπεύδουν να ψηφίσουν Στ. Δήμα επειδή ο Αντ. Σαχλαμαράς τους έταξε υπουργεία εξευτελίζουν ακόμα κι αυτήν την κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Και τα διαπλεκόμενα μίντια που σπέρνουν τον πανικό σε κάθε ευκαιρία αλλά σιωπούν στην αποκάλυψη "Γουότεργκεϊτ" ετοιμάζονται για μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία δεν θα κρίνουν τα πεπραγμένα τής απερχόμενης κυβέρνησης (ακόμα κι αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα), αλλά σχεδόν αποκλειστικώς το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγγνώμη, αλλά εσείς αν όλα αυτά τα αποκαλείτε δημοκρατία μάλλον διαβάζουμε διαφορετικά λεξικά...

Με τί κουράγιο κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη δικαστικοί και δημοσιογράφοι που "ξεπλένουν" το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο; Τί σκατά λειτουργοί είναι αυτοί που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν σε βάθος υποθέσεις που αν αποδειχθεί η βασιμότητά τους τινάζουν ολόκληρο το σύστημα στον αέρα; Οι ίδιοι πολιτικοί και γραφιάδες που ασχολούνται στο δημόσιο λόγο τους αποκλειστικώς με το να κατηγορούν το πόπολο πως μαζί τα φάγαμε έχουν συγχωρέσει αμαρτίες των ίδιων και συναδέλφων τους αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Ειρωνεύονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σαρωτικό ρεύμα νίκης κι εν μέρει έχουν δίκιο στις επικρίσεις τους για λαϊκισμό, συντεχνιασμό και ήξεις αφήξεις στη στρατηγική της. Ούτε για τον γράφοντα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το αριστερό κόμμα των ονείρων του. Με βάση, όμως, την προσωπική μου εμπειρία κι αυτή παλαιότερων εμού η αρνητική προπαγάνδα σε βάρος του δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ούτε το ΠΑΣΟΚ του 1981 δεν είχε δεχθεί τόση λάσπη από εκείνους που τρέμουν πως θα χάσουν τα κλεμμένα κεκτημένα τους...

Πάρτε το χαμπάρι λοιπόν πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφική για τον τόπο μόνο αν δεν συγκρουστεί με τη σαπίλα. Οι νοικοκυραίοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν πως θα μας πετάξουν από το ευρώ κα την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρός ότι αυτό δεν θα είναι για το καλό μας. Αν η Ανγκ. Μέρκελ, η οποία δεν φημίζεται για τα ρίσκα που αναλαμβάνει, πάρει μια τέτοια απόφαση έχει υπογράψει τη δική της πολιτική ληξιαρχική πράξη θανάτου κι αυτή της χώρας της αφού το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Με βάση, επομένως, τα περιθώρια που παρέχει το σημερινό Σύνταγμα δεν υπάρχει δημοκρατικότερη διέξοδος από τις εκλογές εδώ και τώρα, οι οποίες θα έρθουν ως λαϊκή λύτρωση από εκείνους που εκμεταλλεύονται τη θεσμική τους εξουσία για να λειτουργούν με την "ηθική" νονών τής νύχτας...