Επιτέλους, έφτασε η αρχή τού τέλους!

Ο Αντ. Σαχλαμαράς διαμήνυσε στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως δεν μπορεί να κάνει κάτι για το γιο του γιατί στην Ελλάδα υπάρχει διάκριση εξουσιών και του απαγορεύεται να παρέμβει στο έργο τής δικαιοσύνης! Αυτό ήταν ένα από τα τελευταία ανέκδοτα με τα οποία ο απερχόμενος πλέον πρωθυπουργός έκανε τους έλληνες να γελάσουν πικρά. Αν στην θέση, για παράδειγμα, του Γιώργου Ρωμανού βρισκόταν ο Μ. Σάλλας της Τράπεζας Πειραιώς και του ζητούσε μια "εξυπηρετησούλα" η απάντηση Σαχλαμαρά θα ήταν το ίδιο σκληρή ή θα κινούσε γη και ουρανό για να κάνει το χατίρι στον τραπεζίτη; Αρκεί μια απόφαση για να τοποθετηθεί βραχιολάκι στον Νίκο Ρωμανό για να επιλυθεί το πρόβλημα κι ο νεαρός να ζήσει. Αλλά αυτή η κυβέρνηση παριστάνει το λιοντάρι στους απεργούς πείνας και στέκεται σούζα μπροστά στην Ανγκ. Μέρκελ. Γι' αυτό και οι γνωρίζοντες δεν σοκαρίστηκαν από την επίσπευση των διαδικασιών για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία σημαίνει στην ουσία εκλογές, εκτός αν έχουμε επανάληψη των Ιουλιανών του 1965. Η τρόικα έχει ήδη έτοιμο το νέο μνημόνιο, επομένως οι σαμαροβενιζέλοι προτίμησαν να πέσουν ηρωικά αντιλαμβανόμενοι ότι σε μια σχετική ψηφοφορία στη Βουλή, με τους βουλευτές να ετοιμάζονταν ήδη για εκλογές, δεν θα έβρισκαν ούτε την ψήφο τους σε νέα σκληρά μέτρα...

Οι ίδιοι, άλλωστε, πολιτικοί απατεώνες οι οποίοι έκαναν το Σύνταγμα πατσαβούρα και κυβέρνησαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εγκαλούν σήμερα την αξιωματική αντιπολίτευση για συνταγματική εκτροπή επειδή είχε ενημερώσει εδώ και καιρό πως δεν θα ψήφιζε κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κι ως προς τους τύπους έχουν δίκιο: ο συνταγματικός νομοθέτης απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία προκειμένου ο αποκαλούμενος πρώτος πολίτης τής χώρας να τυγχάνει της ευρύτερης δυνατής αποδοχής τού πολιτικού κόσμου. Εκείνοι, ωστόσο, οι οποίοι εξευτέλισαν τον καταστατικό χάρτη τής πατρίδας προκειμένου να περάσουν έξωθεν πολιτικές οι οποίες φτωχοποιούν το λαό, ενδυναμώνουν τις ταξικές ανισότητες και παραδίδουν το δημόσιο πλούτο στους τοκογλύφους δανειστές δεν διαθέτουν κανένα ηθικό έρεισμα να μέμφονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί κινήθηκε μακιαβελικά, όπως έχουν κάνει οι σαμαροβενιζέλοι όλα αυτά τα χρόνια. Στο κάτω κάτω της γραφής αν ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο μεθαύριο "πατήσει φρένο" στην άγρια λιτότητα κι επιβάλει πολιτικές δίκαιης αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου και δημιουργίας ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου ποιός θα μπορέσει να τον κατηγορήσει πως κατέλαβε τα χειμερινά ανάκτορα με συνταγματικό κόλπο; Οταν παλεύεις με ύαινες δεν χρησιμοποιείς τα μαχαιροπίρουνα του σαβουάρ βιβρ, τις ξεσκίζεις και με τα γυμνά σου χέρια αν χρειαστεί... 

Πολλοί φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ, κι ο γράφων ανάμεσά τους. Εχω κάθε καλή διάθεση να πιστέψω ότι θα διαπραγματευτεί σκληρά με την τρόικα, πως δεν θα ψηφίσει νέο μνημόνιο και πως θα καταργήσει το παλιό. Η βασική μου ένσταση βρίσκεται στο ότι δεν έχει προειδοποιήσει το λαό πως όλα αυτά θα οδηγήσουν στη μεγάλη σύγκρουση με το Βερολίνο και πως σε αυτήν τη μάχη αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι μόνος του, έστω έχοντας στο πλάι του τους τρεις καλύτερους διαπραγματευτές τής οικουμένης, δεν θα καταφέρει και πολλά αν από πίσω του δεν σταθεί δυναμικός αρωγός μια κοινωνία που θα είναι έτοιμη να τον στηρίξει μέχρι τέλους. Αν, για παράδειγμα, η Αριστερά οργανώσει δημοψήφισμα για το νέο μνημόνιο κι ο λαός απαντήσει, κυρίως από φόβο, θετικώς τότε βεβαίως η ευθύνη θα είναι σε πολύ σημαντικό βαθμό δική του για ό,τι θα επακολουθήσει. Από την άλλη, όμως, ο κουλ Αλέξης έχει "λησμονήσει" να πει στους πολίτες πως αν θέλουν πίσω τον κατώτατο μισθό ή τα επιδόματά τους, για παράδειγμα, τότε οφείλουν να γνωρίζουν ότι αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί χύνοντας αίμα και δάκρυα, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, πως η κοινωνική δικαιοσύνη δηλαδή δεν θα καταφτάσει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία παρά μόνο μετά από σκληρό αγώνα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το περιθώριο στον ενάμιση μήνα περίπου που απομένει έως τις εκλογές να υποσχεθεί ισότητα σε συνδυασμό με πάλη. Αν το κάνει τώρα, θα κυβερνά για πάντα όσο κι αν λυσσάξουν η Γερμανία, η διεθνής κι εγχώρια ελίτ και τα μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται στη δούλεψή τους. Αν δεν το κάνει, κι από τη στιγμή που μεσσίες δεν υπάρχουν παρά μόνο στο φαντασιακό των θρησκόληπτων, πολύ φοβάμαι πως θα μιλάμε στο τέλος για μια αριστερή παρένθεση και μόνο. Και τότε ας ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε το υπόλοιπο του βίου μας με αλυσίδες στα πόδια και χαλκάδες στη μύτη...