Γι' αυτό μέσα στο βούρκο των τελευταίων ημερών ξεχώρισε και πάλι το ηθικό μεγαλείο ενός Αριστερού με όλα τα γράμματα κεφαλαία, του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος απαίτησε από την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ να μη συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του ανθρώπους για τους οποίους το βουλευτιλίκι είναι καριέρα κι όχι προσφορά. Εκείνος που θα μπορούσε να εξαργυρώνει για μια ζωή μια ηρωική στιγμή, όπως ήταν η υποστολή τής ναζιστικής σημαίας, πρόσφερε τον εαυτό του στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, που μόνο αυτός μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα ζώα που τρώνε το ένα τις σάρκες τού άλλου για λίγη παραπάνω επιβίωση. Αν ένας μπορεί σήμερα να συμβολίσει την ηθική υπεροχή τής Αριστεράς έναντι της δεξιάς, η οποία εδράζεται στο ότι η πρώτη παλεύει για ένα δικαιότερο κόσμο ενώ η δεύτερη τον αποδέχεται μοιρολατρικώς ως έχει, είναι ο Μανώλης Γλέζος κι αν υπήρχαν και πολλοί άλλοι σαν κι αυτόν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ή σε άλλα αριστερά κόμματα θα ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος για το μέλλον...
Πόσο πιο ψηλός και πόσο πιο νέος δεν δείχνει ο Μανώλης συγκρινόμενος με τα σκύβαλα που δεν πρόλαβε να τελειώσει το διάγγελμά του ο Αντ. Σαχλαμαράς κι έσπευσαν να δηλώσουν ενθουσιασμένα με την απελπισμένη προσπάθεια του πρωθυπουργού να κρατηθεί στην εξουσία; Πρόκειται για άτομα τα οποία ακόμα κι όταν λένε τα "όχι", στο πίσω μέρος τής γλώσσας τους τα "ναι" κλωτσούν για να βγουν στην επιφάνεια. Με ένα δημόσιο τάξιμο υπουργείου και με ένα υπόγειο αλισβερίσι που καταρρακώνει συνειδήσεις είναι πρόθυμα να δώσουν παράταση ζωής σε μια κυβέρνηση που εξανδράποδισε έτι περαιτέρω τον ελληνικό λαό. Πόσο χυδαίοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι που για ένα υπουργείο Μεταφορών ή Τουρισμού είναι σε θέση να ξεπουλήσουν τα πάντα και τους πάντες, εφευρίσκοντας βεβαίως λογικοφανείς εξηγήσεις; Πόσο ανίκανος πρέπει να είσαι για να αντιμετωπίζεις την πολιτική σαν μπακάλικο και τις ιδεολογίες σαν κάρτες τής "Μονόπολι" που ανταλλάζεις με περισσή ευκολία; Και πόσο ξεφτιλισμένοι θα πρέπει να νιώθουν οι Κουράκοι, οι Οικονόμου, οι Καπερνάροι ή οι Λυκούδηδες αυτού του κόσμου, που παζαρεύουν υπουργιλίκια κι εκλόγιμες θέσεις στα ψηφοδέλτια Επικρατείας, όταν την επόμενη Δευτέρα οι εξωνημένες ψήφοι τους δεν θα φτάσουν για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας; Είναι τόσο άχρηστοι που ούτε μια κομπίνα που να τους βρει στο τέλος πολιτικώς ωφελημένους δεν μπορούν να στήσουν καλά...
Αν ήμουν ο Αντ. Σαχλαμαράς (ευτυχώς η φύση, η οικογένεια και οι φίλοι μου με προστάτευσαν από αυτό το κακό) αντί να δείχνω τόσο αδύναμος όσο ο πρωθυπουργός στο χθεσινό του διάγγελμα, στο οποίο μας ζήτησε παράταση ζωής για να περάσει νέο μνημόνιο, θα υπέβαλλα την παραίτησή μου και θα προκήρυσσα εκλογές. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου τον εξευτελισμό τής 29ης Δεκεμβρίου. Αντιθέτως θα φανέρωνα μια ανύπαρκτη επί της ουσίας αποφασιστικότητα αλλά ικανή για να θαμπώσει τους πρόθυμους έτσι κι αλλιώς για να θαμπωθούν φακούς των τηλεοπτικών σταθμών τής διαπλοκής. Οι σαμαροβενιζέλοι θα έχαναν ούτως ή άλλως τις προσεχείς εκλογές. Θα μπορούσαν, όμως, να μαζέψουν την ήττα τους αν δεν παρουσιάζονταν ότι σύρονταν πίσω από τις εξελίξεις, τις οποίες έχει προκαλέσει η αξιωματική αντιπολίτευση με το να μην επαναλαμβάνει το εθνικό ολίσθημα που ήταν η κωλοτούμπα Σαχλαμαρά το Νοέμβριο του 2011. Γι' αυτό, επομένως, στη θέση τού "αξιαγάπητου" πρωθυπουργού μας θα προτιμούσα να τοποθετούσα (μεταφορικώς μιλώντας, για να μην παρεξηγηθώ από τους λάτρεις τού πολιτικού ορθολογισμού) μια σφαίρα στη θαλάμη τού πιστολιού μου, σαν άλλος Χίτλερ στο "Fuhrerbunke", από το να δω τον "Κόκκινο Στρατό" υπό τον Αλέξη Τσίπρα να παρελαύνει στους δρόμους των Αθηνών. Ποιός έχασε, όμως, την αξιοπρέπειά του για να τη βρουν οι σαμαροβενιζέλοι;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου