Την κερκόπορτα στο φρενοκομείο θα την κλείσετε ή θα πάρετε μόνο νέα μέτρα ασφαλείας;...

Η Δύση είναι συγκλονισμένη από την αεροπορική τραγωδία στις Αλπεις μολονότι ο αριθμός των νεκρών σε αυτή δεν είναι μεγαλύτερος από όσους σκοτώνονται, για παράδειγμα, στη Συρία σε καθημερινή βάση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ο θάνατος, όμως, των σύριων δεν διαθέτει την ικανότητα να υπενθυμίζει το δικό μας θάνατο: βρίσκονται σχετικά μακριά από την Ευρώπη, την ίδια Ευρώπη που δεν ζει μια πολεμική σύρραξη στο εσωτερικό της και η οποία ταξιδεύει πολύ περισσότερο με το αεροπλάνο από ό,τι θα ταξιδέψει ποτέ ένας μέσος σύριος. Λυπάμαι για τον κυνισμό αυτές τις δραματικές ώρες, αλλά στην ουσία ένας σημαντικός αριθμός δυτικών δεν θρηνεί για τους εκατοντάδες νεκρούς επιβάτες, αλλά για τη σοβαρή πιθανότητα να βρεθεί κι ο ίδιος ή τα παιδιά του πολύ σύντομα στην ίδια θέση...

Κι αν, μάλιστα, αποδειχθεί ότι ένας παρανοϊκός για τους δικούς του λόγους αποφάσισε να πάρει μαζί του κι άλλους στο ταξίδι χωρίς γυρισμό, στέλνοντας με αυτόν τον τρόπο τα αρρωστημένα του μηνύματα, τότε γι' άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι ο κόσμος που ζούμε γίνεται όλο και πιο τρελός κάθε ώρα που περνά γιατί έχει στηρίξει την ύπαρξή του στο παιδικό, αλλά μανιχαϊστικό δίπολο του καλού και του κακού. Ο Αντρ. Λούμπιτς, όπως για παράδειγμα πριν μερικά χρόνια ο Αντ. Μπρέιβικ που σκότωσε δεκάδες παιδιά στη Νορβηγία, εκκίνησαν από τις ίδιες μεσσιανικές αντιλήψεις από τις οποίες διακατέχονται τα ισχυρά κράτη και οι αλαζονικές ηγεσίες τους. Με λίγα λόγια, σε αυτό το διεστραμμένο παιχνίδι ο καθένας αποδίδει στον εαυτό του το ρόλο τού απόλυτου καλού, όταν το κακό που κυοφορούν περιμένει στη γωνία τη σειρά του χαμογελώντας...

Ξέρω ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που στέκονται στο πλευρό συνανθρώπων τους μολονότι δεν συνδέονται μαζί τους λόγω εθνικής καταγωγής, φυλής, πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων ή χρώματος. Διστάζω, όμως, να μπω στη διαδικασία να τους μετρήσω γιατί φοβάμαι πως στη σύγκριση δεν θα βγουν η πλειονότητα. Θα καταθέσουμε τόνους ειλικρινών δακρύων αν σκοτωθούν έλληνες ή λευκοί ευρωπαίοι ή χριστιανοί, στην καλύτερη περίπτωση ωστόσο θα αντιμετωπίσουμε με αδιαφορία τον θάνατο ανθρώπων που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Θα μου πείτε πως κατά καιρούς συγκλονιζόμαστε με τραγωδίες που αφορούν μετανάστες και λαμβάνουν χώρα στα σύνορά μας. Αλλά είναι αυτά ακριβώς τα "σύνορά μας" που κινητροδοτούν τα αισθήματά μας, το ότι το κακό συνέβη στη γειτονιά μας κι άρα η γειτονιά μας κι αρά εμείς οι ίδιοι κινδυνεύουμε. Αν τα συναισθήματά μας, άλλωστε, ήταν πιο γενναιόδωρα θα κλαίγαμε π.χ. κάθε δύο λεπτά για τον θάνατο 30 παιδιών ανά τον πλανήτη. Ποιός ξέρει, μπορεί εν τέλει η καλλιεργημένη από απάνθρωπα συστήματα αναισθησία μας να αποτελεί το αντίδοτο στην κατάθλιψη. Πόσο, όμως, μας τιμά αυτό το γιατρικό;...

Η Δύση νιώθει ξανά ευάλωτη. Τί κι αν έχει δαπανήσει τρισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια για την ασφάλειά της, ανακαλύπτει έντρομη σαν άλλη Κοκκινοσκουφίτσα πως ο Κακός ο Λύκος έχει πολλούς τρόπους για να τη δαγκώσει. Υστερα κι από τη νέα τραγωδία θα ενταθούν κι άλλο τα μέτρα ασφαλείας. Ενδεχομένως, αύριο μεθαύριο να μιμηθούμε τους χίπηδες στα Μάταλα και να επιβιβαζόμαστε μόνο γυμνοί στα αεροπλάνα. Ακόμα και τότε, όμως, θα βρεθεί ένα ξεστρατημένο θύμα τού συστήματος για να πάρει μαζί του στην αιώνια ζωή με το έτσι θέλω κι άλλους. Οσο αυτός ο κόσμος κλείνει τα μάτια στις σοβαρότατες παθογένειές του, οι οποίες πηγάζουν από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα βρίσκονται πάντοτε τύποι που θα συνδέουν την παράνοια με την αντίσταση στην αδικία. Εχει αποδειχθεί ότι η Γη δεν έγινε καλύτερη ούτε από τους ιμπεριαλιστές ούτε από τους Μπιν Λάντεν και τους διαδόχους του. Ολοι αυτοί έχουν ανοίξει μια τεράστια κερκόπορτα στο φρενοκομείο, από το οποίο έχουν αποδράσει εκατομμύρια οριακές προσωπικότητες. Πενθούμε σήμερα τους νεκρούς τής "German Wings", αλλά δεν κάνουμε τίποτα στην ουσία για να αποτρέψουμε μια μελλοντική τραγωδία από μία άλλη Βαρκελώνη για ένα άλλο Ντίσελντορφ παρά μόνο φοράμε ενισχυμένες πανοπλίες για να αντιμετωπίσουμε τα τέρατα του Φρανκενστάιν τα οποία ξεπήδησαν από το δικό μας εργαστήριο. Το ίδιο εργαστήριο που εξακολουθεί να παράγει τέρατα με αμείωτο ρυθμό χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε...