Γι' αυτό είμαι υπέρ των μαθητικών παρελάσεων, όχι όμως και των στρατιωτικών, οι οποίες και κοστοβόρες είναι και περνούν τα αντίθετα μηνύματα από αυτά στα οποία υποτίθεται πως αποσκοπούν. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν βλέπω μαζεμένα τανκ, πυροβόλα, αντιαρματικά, ελικόπτερα, αεροπλάνα κ.ο.κ. δεν αισθάνομαι ασφαλής αλλά εντελώς ανασφαλής για το ότι χρειάζεται να τα επιδεικνύουμε για να αισθανόμαστε εθνική ασφάλεια. Αφήστε που βρισκόμαστε πλέον στο 2015 και οι τούρκοι, αν θεωρήσουμε πως αυτός είναι ο μεγάλος μας εχθρός, γνωρίζουν τί διαθέτει το ελληνικό στράτευμα καλύτερα κι από το ίδιο...
Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει λιγότερο έλληνα, αλλά τα πανηγύρια επίσης δεν είναι του γούστου μου. Τα μεγάλα τραπέζια όπου ο καθένας τρώει και πίνει μέχρι να πεθάνει ακούγοντας μουσική που είναι από μόνη της ικανός λόγος για να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία δεν είναι αυτό που θα έλεγα ένας ευχάριστος τρόπος για να περάσω την ώρα μου. Από την άλλη, ωστόσο, κατανοώ ότι αν είναι να οργανώσουμε μια γιορτή για την 25η Μαρτίου αυτή δεν μπορεί να περιλαμβάνει ρομαντικές μπαλάντες ή σοσιαλιστικά εμβατήρια αλλά παραδοσιακά τραγούδια τής τάβλας, σαν αυτά που μαθαίναμε στο σχολείο. Γι' αυτό και δεν έχω αντίρρηση ούτε προσβάλλεται η αισθητική μου a priori για το πανηγύρι που πρόκειται να στηθεί στην πλατεία Συντάγματος...
Μπορεί να τρέμω στην ιδέα πως θα ξεπατικώσουμε πάλι κάθε στερεότυπο του έλληνα φουστανελά, αλλά είναι λογικό να χορέψουμε τσάμικα και καλαματιανά μια τέτοια ημέρα κι όχι τάνγκο ή φοξ τροτ. Κι αν μη τί άλλο είναι ένα βήμα μπροστά το ότι την παρέλαση θα μπορέσουν να την παρακολουθήσουν εκ του σύνεγγυς όλο οι έλληνες και δεν θα είναι πριβέ εκδήλωση, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Αν δεν το έχει κάνει ήδη κάποιος άλλος, είμαι διατεθειμένος να υποβάλω αίτηση για να εγγραφούμε στα βιβλία Γκίνες ως η μοναδική αναπτυγμένη χώρα τού κόσμου η οποία έχει διεξάγει κατ' επανάληψη ποδοσφαιρικούς αγώνες και παρελάσεις δίχως θεατές. Λες κι έχουν νόημα να γίνονται χωρίς κάποιος να βρίσκεται εκεί για να χειροκροτεί...
Οι περισσότερες αντιδράσεις, ωστόσο, προέρχονται από τους έλληνες που μισούν το γεγονός ότι είναι έλληνες. Καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που δεν γεννήθηκαν "πολιτισμένοι" άγγλοι, γάλλοι ή γερμανοί και γι' αυτό προσπαθούν να κοπιάρουν τη ζωή τους όσο γίνεται περισσότερο, τρώγοντας fish and chips, πίνοντας σαμπάνιες ή ακούγοντας κλασική μουσική από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στην ουσία εχθρεύονται την έννοια του λαού, την θεωρούν ξένη με τις ιδεοληψίες τους που προκρίνουν το άτομο έναντι της κοινωνίας. Βεβαίως επιδιώκουν κι εκείνοι να εγγράφονται σε κοινότητες, τις προτιμούν ωστόσο κλειστές, για λίγους κι εκλεκτούς. Οι μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις, όπως η παρέλαση ή το γήπεδο, τους προκαλούν δυσανεξία γιατί τα ραντάρ τού ελιτισμού τους αδυνατούν να συλλάβουν τέτοιου είδους συχνότητες...
Η απέχθεια για το πόπολο όταν προέρχεται από την ελίτ είναι ευεξήγητη. Οταν είσαι καβάλα στο άλογο όλοι οι άλλοι σου φαίνονται τιποτένιοι. Εκείνοι, ωστόσο, που παραμένουν διαχρονικά γελοίοι είναι οι διάφορες "Μαντάμ Σουσού" θηλυκού κι αρσενικού γένους που ενώ δεν έχουν στον ήλιο μοίρα γιατί κάποιοι τους πίνουν το αίμα χωρίς οι ίδιες να διαμαρτύρονται, όχι μόνο δεν τους πολεμούν αλλά τους φτιάχνουν και εικονίσματα την ίδια ώρα που σαρκάζουν εκείνους που προσπαθούν να τους τραβήξουν μακριά από τη λάσπη. Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα αν πριν πέντε χρόνια πατούσαμε πόδι στην υποδούλωσή μας, αναγνωρίζαμε τα σφάλματά μας αλλά δεν επιλέγαμε να τα διορθώσουμε κάνοντας τα πράγματα χειρότερα. Αυτήν την Ελλάδα της εχθροπάθειας για το λαό συμβολίζουν Ν.Δ.-Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και η εξαφάνισή τους από τον πολιτικό χάρτη δεν είναι απλώς μια δικαιολογημένη προσδοκία, αλλά όρος λαϊκής επιβίωσης...
Υ.Γ. Ο "vromostomos" επιστρέφει την Παρασκευή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου