Η συμφωνία τής κυβέρνησης Τσίπρα με τους ευρωπαίους δεν είναι μνημόνιο. Δεν είναι σκίσιμό του, αλλά χάρη στη δημιουργική της ασάφεια δεν περιλαμβάνονται σε αυτή όροι που να δεσμεύουν την κυβέρνηση της Αριστεράς προς την κατεύθυνση της άγριας λιτότητας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν είναι λάθος, ακόμα κι από στρατηγική άποψη αν το δει κανείς πέρα από την ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης, να μην περάσει από τη Βουλή για κύρωση. Το ότι θα ψηφιστούν από το Κοινοβούλιο οι κάθε επί μέρους ρυθμίσεις τής συμφωνίας, όπως διαρρέει το Μέγαρο Μαξίμου, είναι αυτονόητο και διόλου ικανοποιητικό επιχείρημα κατευνασμού των αντιδράσεων. Ούτε, άλλωστε, είναι προς τιμή υπουργών να υποστηρίζουν πως το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενοι. Αλίμονο αν μέτρο σύγκρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σαμαροβενιζέλοι, οι οποίοι είχαν τοποθετήσει τόσο χαμηλά τον πήχη τού σεβασμού τού Συντάγματος που θα μπορούσε να τον υπερπηδήσει ακόμα κι ένα νήπιο. Ναι μεν η επέκταση της δανειακής σύμβασης δεν αποτελεί λέξη προς λέξη αναδιατύπωση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, αλλά είναι σαφώς πολύ καλύτερη από ό,τι έχει προηγηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Γι' αυτό και η κυβέρνηση αυτοτραυματίζεται χωρίς ουσιαστικό λόγο, υποκύπτοντας σε πολιτικάντικα τεχνάσματα που δεν συνάδουν με το ήθος τής Αριστεράς...
Αντιλαμβάνομαι ότι στη νέα συμφωνία δεν περιλαμβάνονται με σαφήνεια νέα μέτρα, που να καθιστούν υποχρεωτική την κύρωσή της, την ενόχληση στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ και το ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να φανεί πως περνά ένα νέο μνημόνιο με τη σύμπραξη των κομμάτων τού μνημονιακού τόξου. Οπως κι αν έχει, ωστόσο, και με αυτό το κείμενο παραχωρούνται εξουσίες σε διεθνείς θεσμούς, από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύεται πως θα απέχει από μονομερείς ενέργειες δημοσιονομικού χαρακτήρα. Ούτε είναι κακό για τη δημοκρατία μας να ακουστούν στη Βουλή όλες οι απόψεις γύρω από την επέκταση της δανειακής σύμβασης κι όχι διαμέσου ξύλινων ανακοινώσεων ή τηλεπαραθύρων. Προφανώς και η κατάθεση των πρώτων νομοσχεδίων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για τα "κόκκινα" δάνεια ή τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών δείχνουν την κυβερνητική αποφασιστικότητα να υλοποιήσει τις προεκλογικές της εξαγγελίες, μολονότι τα γεράκια τού Βερολίνου, σε σύμπραξη με τους ιούδες του ευρωπαϊκού νότου, στήνουν παγίδα χρεοκοπίας στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, υποσχέθηκε στη Βουλή, στη συγκινητική ομιλία του κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, πως ο ίδιος και οι υπουργοί του θα είναι κάθε λέξη τού Συντάγματος αυτής της χώρας. Ιδού η Ρόδος, επομένως, Αλέξη μου, ιδού και το πήδημα προς την εφαρμογή των λεγομένων σου...
Ο πρωθυπουργός πρέπει να χαίρεται που η πιο ισχυρή αντιπολίτευση προέρχεται από το εσωτερικό τού κόμματός του κι όχι από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η κριτική τής Αριστερής Πλατφόρμας δεν υποκινείται από προσωπικές φιλοδοξίες, όπως συμβαίνει στη Ν.Δ. ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά από ιδεολογική προσήλωση στα οράματα της Αριστεράς. Γι' αυτό και θεωρώ το ρόλο της, ακόμα κι αν διαφωνώ με την ένταση των επικρίσεών της για τη συμφωνία των Βρυξελλών, χρησιμότατο προς την αποφυγή δεξιάς παρέκκλισης που θα ναρκοθετούσε την προσπάθεια για την αναγέννηση αυτής της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Το έχει πει, άλλωστε, κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας πως χαίρεται για την ποιότητα των ανθρώπων που τον αντιπολιτεύονται γιατί σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τους μητσοτάκηδες ή τους λοβέρδους δεν θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση τού χαλίφη αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει προσηλωμένος στην υπηρεσία τού ελληνικού λαού κι όχι εκείνων που του πίνουν το αίμα, όπως συμβαίνει με τα αστικά κόμματα αλλά και τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Ανθρωποι όπως ο Μανώλης Γλέζος ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποτελούν τη συνείδηση του κόμματος. Δεν υπάρχει, επομένως, λόγος για την ηγεσία να τους αντιμετωπίζει ως κίνδυνο. Κι αν κάποιοι από το περιβάλλον του βάζουν λόγια στον Αλέξη καλό είναι να τους μαζέψει γιατί κάθε ηγέτης κρίνεται κι από την ποιότητα των ατόμων που επιλέγει για συμβουλάτορές του. Αντιληπτό;...
Αντιλαμβάνομαι ότι στη νέα συμφωνία δεν περιλαμβάνονται με σαφήνεια νέα μέτρα, που να καθιστούν υποχρεωτική την κύρωσή της, την ενόχληση στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ και το ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να φανεί πως περνά ένα νέο μνημόνιο με τη σύμπραξη των κομμάτων τού μνημονιακού τόξου. Οπως κι αν έχει, ωστόσο, και με αυτό το κείμενο παραχωρούνται εξουσίες σε διεθνείς θεσμούς, από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύεται πως θα απέχει από μονομερείς ενέργειες δημοσιονομικού χαρακτήρα. Ούτε είναι κακό για τη δημοκρατία μας να ακουστούν στη Βουλή όλες οι απόψεις γύρω από την επέκταση της δανειακής σύμβασης κι όχι διαμέσου ξύλινων ανακοινώσεων ή τηλεπαραθύρων. Προφανώς και η κατάθεση των πρώτων νομοσχεδίων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για τα "κόκκινα" δάνεια ή τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών δείχνουν την κυβερνητική αποφασιστικότητα να υλοποιήσει τις προεκλογικές της εξαγγελίες, μολονότι τα γεράκια τού Βερολίνου, σε σύμπραξη με τους ιούδες του ευρωπαϊκού νότου, στήνουν παγίδα χρεοκοπίας στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, υποσχέθηκε στη Βουλή, στη συγκινητική ομιλία του κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, πως ο ίδιος και οι υπουργοί του θα είναι κάθε λέξη τού Συντάγματος αυτής της χώρας. Ιδού η Ρόδος, επομένως, Αλέξη μου, ιδού και το πήδημα προς την εφαρμογή των λεγομένων σου...
Ο πρωθυπουργός πρέπει να χαίρεται που η πιο ισχυρή αντιπολίτευση προέρχεται από το εσωτερικό τού κόμματός του κι όχι από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η κριτική τής Αριστερής Πλατφόρμας δεν υποκινείται από προσωπικές φιλοδοξίες, όπως συμβαίνει στη Ν.Δ. ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά από ιδεολογική προσήλωση στα οράματα της Αριστεράς. Γι' αυτό και θεωρώ το ρόλο της, ακόμα κι αν διαφωνώ με την ένταση των επικρίσεών της για τη συμφωνία των Βρυξελλών, χρησιμότατο προς την αποφυγή δεξιάς παρέκκλισης που θα ναρκοθετούσε την προσπάθεια για την αναγέννηση αυτής της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Το έχει πει, άλλωστε, κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας πως χαίρεται για την ποιότητα των ανθρώπων που τον αντιπολιτεύονται γιατί σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τους μητσοτάκηδες ή τους λοβέρδους δεν θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση τού χαλίφη αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει προσηλωμένος στην υπηρεσία τού ελληνικού λαού κι όχι εκείνων που του πίνουν το αίμα, όπως συμβαίνει με τα αστικά κόμματα αλλά και τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Ανθρωποι όπως ο Μανώλης Γλέζος ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποτελούν τη συνείδηση του κόμματος. Δεν υπάρχει, επομένως, λόγος για την ηγεσία να τους αντιμετωπίζει ως κίνδυνο. Κι αν κάποιοι από το περιβάλλον του βάζουν λόγια στον Αλέξη καλό είναι να τους μαζέψει γιατί κάθε ηγέτης κρίνεται κι από την ποιότητα των ατόμων που επιλέγει για συμβουλάτορές του. Αντιληπτό;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου