Κυρίες και κύριοι, αυτό που επιχειρεί το Βερολίνο, και το οποίο θα κλιμακώσει μέχρι τα τέλη Ιουνίου, είναι ένα μεταμοντέρνο πραξικόπημα. Αυτήν τη φορά δεν βλέπουμε τανκ στους δρόμους τής Αθήνας. Ολα γίνονται υπογείως, σε συναντήσεις κεκλεισμένων των θυρών στις οποίες, αλίμονο, συμμετέχουν κι έλληνες που προσεύχονται σε μια αριστερή παρένθεση. Εν έτει 2015 δεν περιμένω να βομβαρδίσουν το Μέγαρο Μαξίμου, όπως έκανε ο Πινοτσέτ στη Χιλή στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 με την πλήρη στήριξη των αμερικανών. Η γερμανική και η ελληνική ελίτ, με τη στήριξη εθνικών μειοδοτών στο πολιτικό και μιντιακό σύστημα της χώρας, κινούνται πιο έξυπνα, αν κι όχι όσο κεκαλυμμένα όσο θα ήθελαν οι ίδιες να πιστεύουν. Σαν άλλες Σαλώμες θέλουν το κεφάλι τού Αλέξη Τσίπρα, όπως πριν σαράντα χρόνια επιθυμούσαν αυτό του Σαλβαδόρ Αλιέντε, προκειμένου η σοσιαλιστική "ασθένεια" να μην μεταδοθεί σε άλλους λαούς. Τρέμουν την κοινωνική δικαιοσύνη που θα βάλει τέλος στην οικονομική γενοκτονία. Εχουν στηρίξει τον πλούτο τους στην αδικία, στην προπαγάνδα, στη μισαλλοδοξία, στον ευτελισμό τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γι' αυτό και στην θέση του έλληνα πρωθυπουργού ή του Γιάνη Βαρουφάκη θα κυκλοφορούσα με περισσότερους σωματοφύλακες. Οι άθλιοι είναι, άλλωστε, ικανοί και για τις αθλιότερες των ενεργειών. Κι αν δεν με πιστεύετε, διαβάστε οποιοδήποτε βιβλίο Ιστορίας για να πειστείτε...
Δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους που ανέχονται να τους εξευτελίζουν γιατί φοβούνται πως αν σηκώσουν τα μάτια τους από το χώμα θα τους τα βγάλουν και θα τα πετάξουν στα σκουπίδια. Τί αξία έχει μια τέτοια ζωή; Τί νόημα έχει να υπογράψουμε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα μας ρίξει ακόμα πιο βαθιά μέσα στο πηγάδι, όπως γράφουν σήμερα και τα "ΝΕΑ", τα οποία κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει πως συμπλέουν με το ΣΥΡΙΖΑ; Ας πούμε πως μειώνονται κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, πως οι φόροι αυξάνονται, πως όποιος έχει εργασία θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός αν το αφεντικό του, του προσφέρει ένα ποτήρι νερό και τίποτα παραπάνω και το ΑΕΠ της χώρας συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, πλησιάζοντας το αντίστοιχο του Μπαγκλαντές και της Σιέρα Λεόνε. Αν αυτή είναι η συνετή επιλογή για τη χώρα προκειμένου να αποφύγει τη χρεοκοπία, η απόλυτη δηλαδή χρεοκοπία με παράλληλη εξαθλίωση του ελληνικού λαού, επιτρέψτε μου να είμαι παράλογος. Αν η "ρεαλιστική" οδός είναι η διαιώνιση του σαδομαζοχισμού, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω να συνεχίζεται να εφαρμόζονται πάνω μου όλα τα βιβλία τού μαρκησίου Ντε Σαντ. Κι ας έχω πλήρη επίγνωση ότι ο δρόμος τής ευθείας σύγκρουσης με πιθανότητα την επιστροφή στη δραχμή μόνο εύκολος δεν είναι. Αλλά τουλάχιστον θα τον έχουμε πάρει με το κεφάλι ψηλά και βλέποντας εμείς οι ίδιοι πού πηγαίνουμε, κι όχι σερνάμενοι και δεμένοι από ένα χαλκά από τον οποίο θα μας τραβούν οι δυνάστες μας...
Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπογράψει τρίτο μνημόνιο. Οφείλει είτε να το απορρίψει είτε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα είτε να διαλύσει τη Βουλή και να πάμε σε εκλογές. Η πιο έντιμη επιλογή είναι να δώσει την απάντησή του ο ελληνικός λαός, με δεδομένο ότι στις εκλογές τού Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλαβε εντολή για να βγάλει τη χώρα από το ευρώ, η οποία είναι μια πιθανότητα με δεδομένο ότι η γερμανική ελίτ που αιματοκύλησε δύο φορές την ανθρωπότητα τον 20ό αιώνα δεν το έχει σε τίποτα να κάνει η ίδια το ντεμπούτο για τον 21ο στο παγκόσμιο λουτρό αίματος. Αν ο πολίτες αποφασίσουν πως το ευρώ είναι φετίχ για το οποίο αξίζει να αυτομαστιγώνεται κανείς στους αιώνες των αιώνων, ποιός θα μπορούσε στη συνέχεια να κατηγορήσει την κυβέρνηση για κωλοτούμπα;...
Βεβαίως ακούω και την άποψη πως αυτή θα είναι μια δειλή πρωτοβουλία αποφυγής τού πολιτικού κόστους.Ο μιθριδατισμός, η ανευθυνότητα κι ο ωχαδερφισμός μας έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να μην θέλουμε να γίνουμε απευθείας εμείς οι ίδιοι εκείνοι που θα ορίζουν το μέλλον. Μας βολεύει να εκτίθενται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί προκειμένου κατόπιν να αναλάβουμε τον εύκολο ρόλο να τους πετάμε ντομάτες δίκην θυσίας στον κουτσαβακισμό μας. Γι' αυτό και θα στηρίξω οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία ρήξης με πολιτικές άγριας λιτότητας και θα χειροκροτήσω όρθιος τον Αλέξη Τσίπρα αν δώσει το δικαίωμα στο λαό να επιλέξει ο ίδιος το μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει. Αλίμονο αν στον τόπο που γεννήθηκε η άμεση δημοκρατία, αυτή θεωρείται πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Ηρθε η ώρα, άλλωστε, να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο για τα καλά. Δεν ξέρω αν το ακούσατε, αλλά ο διαιτητής έχει ήδη σφυρίξει την έναρξη του ματς τής ζωής μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου