Μόνο κάνοντας κάτι "ανόητο" με την πίστη ενός "ηλίθιου" βγαίνει αποτέλεσμα...

Το ότι ζούμε μια νέα μεταπολίτευση δεν φαίνεται μόνο από τα θετικά τής περιόδου, αλλά κι από τα αρνητικά της. Οπως και μετά από την πτώση τής δικτατορίας χουντικά σταγονίδια κυκλοφορούσαν ελεύθερα κι απειλούσαν τη δημοκρατία το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τα σταγονίδια της διαπλοκής, τα οποία βρίσκει κανείς παντού: από την αστυνομία, όπως αποκαλύφθηκε με τη διαβόητη διαταγή για τη μεταναστευτική πολιτική, και τα υπουργεία και γενικότερα στο διοικητικό μηχανισμό, όπου παραμένουν στις θέσεις τους διεφθαρμένα πρόσωπα των προηγούμενων καθεστώτων, μέχρι φυσικά τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, τα οποία υπό το φόβο τής εξαφάνισής τους αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση διαστρεβλώνοντας την αλήθεια ή αναπλάθοντάς την από την αρχή. Φανταστείτε, δηλαδή, τί έχει να γίνει όταν ο Αλέξης Τσίπρας περάσει από τις προειδοποιητικές βολές στη μάχη σώμα με σώμα με την ελίτ, η οποία ευελπιστώ να ξεκινήσει σύντομα. Γιατί αυτό ακριβώς το σύστημα διαπλοκής είναι που αποτελεί το Δούρειο Ιππο της Ανγκ. Μέρκελ στη χώρα και το οποίο ήδη χρησιμοποιεί για την ανατροπή μιας κυβέρνησης με πρωτόγνωρα ποσοστά λαϊκής αποδοχής για τα δεδομένα τής τελευταίας 20ετίας...

Το ότι η διαπλοκή θα πολεμούσε λυσσαλέα την κυβέρνηση της Αριστεράς με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα το ξέραμε και πριν τις εκλογές. Αλλωστε για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά αξιωματική αντιπολίτευση, όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις 25 Ιανουαρίου, δέχθηκε τόση σφοδρή κριτική από τα μίντια. Πού να είχε, δηλαδή, και κυβερνητικό παρελθόν. Το ζητούμενο, ωστόσο, τώρα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του να μην περιοριστούν σε μια αμυντική τακτική, με βάση την οποία απλώς θα απαντούν σε κάθε προβοκάτσια των διαπλεκόμενων, αλλά να περάσουν στην αντεπίθεση. Κι αυτή η αντεπίθεση πρέπει να είναι διαρκείας και στοχευμένη ώστε να είναι αποτελεσματική. Η συντριπτική επιδοκιμασία τού ελληνικού λαού προς τα μέχρι σήμερα κυβερνητικά πεπραγμένα είναι το καλύτερο όχημα για να μας οδηγήσει στη σύγκρουση με ιδιοκτησιακές του κράτους και της κοινωνίας αντιλήψεις από τις οποίες διακατέχονται μερικές εκατοντάδες οικογένειες κεφαλαιοκρατών. Οι καναλάρχες που έλεγχαν μέχρι σήμερα το παιχνίδι τής πραγματικής και τραπεζικής οικονομίας είναι πλήρως απαξιωμένοι στη συνείδηση των πολιτών, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να στήσουν καταυλισμό έξω από το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να το προστατεύσουν από την εισβολή των φαύλων ελίτ. Δεν υπάρχει, επομένως, κανένας λόγος για τον πρωθυπουργό ούτε να κάνει πίσω ούτε να καθυστερήσει κι άλλο την τελική αναμέτρηση με τους ολιγάρχες. Αν δεν γίνει, άλλωστε, τώρα που παίζει στην ουσία μπάλα μόνος του στο πολιτικό σκηνικό, πολύ φοβάμαι πως δεν θα προχωρήσει σε αυτή ποτέ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαχρονική ποιότητα της πτωχευμένης δημοκρατίας μας...

Αλίμονο, όμως, αν η Αριστερά αντικαταστήσει το "πράσινο" και το "γαλάζιο" κράτος με ένα δικό της καθαρώς κομματικό. Οταν γράφω για ανατροπές σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβάνοντας και τα πρόσωπα, δεν εννοώ την τοποθέτηση υποχρεωτικώς Αριστερών, παλιών ή νεόκοπων, σε θέσεις κλειδιά αλλά άξιων να υπερασπίζονται και να προάγουν το δημόσιο συμφέρον. Σε διαφορετική περίπτωση η Αριστερά θα δώσει επιχειρήματα στους κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού να διατυμπανίζουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη διάλυση του Δημοσίου και την αντικατάστασή από ιδιώτες παντού, από τα σχολεία και τα νοσοκομεία έως την ενέργεια και τις φυλακές. Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς είναι πολυεπίπεδος και, πρωτίστως, εσωτερικός. Αν δεν νικήσουμε πρώτα εντός μας τη δίψα για εξουσία και χρήμα δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε το παράδειγμα συμπεριφορών που περιμένουμε από τους άλλους. Το ήθος στην άσκηση της διακυβέρνησης είναι κι αυτό που θα ωθήσει και τους διάφορους φτωχοδιαβόλους να αλλάξουν νοοτροπία και να πληρώνουν, για παράδειγμα, τους φόρους που αναλογούν στα πραγματικά τους εισοδήματα. Μόνο κάνοντας κάτι "ανόητο" με την πίστη ενός "ηλίθιου" βγαίνει αποτέλεσμα...

Η Αριστερά δεν ήρθε απλώς για να κυβερνήσει στον αυτόματο πιλότο. Οταν το αεροπλάνο πέφτει δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο έτσι κι αλλιώς. Γι' αυτό και είναι χρυσή ευκαιρία αυτό το τετράμηνο που μεσολαβεί μέχρι την τελική συμφωνία με τους δανειστές να γιγαντώσει σε τέτοιο βαθμό τη λαϊκή υποστήριξη στις πολιτικές της ώστε να είναι αδύνατο για την καγκελάριο της Γερμανίας να οδηγήσει τη χώρα μας στον όλεθρο. Αν ο Αλέξης Τσίπρας προβεί σε αναγκαίες ρήξεις με τους φαύλους και σε απαραίτητες συνθέσεις, ακόμα κι αν δεν είναι Αριστεροί, με τους ικανούς τότε ακόμα κι αν η Ανγκ. Μέρκελ πει "nein" και πάμε σε νέες εκλογές θα κυβερνήσει με κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα ζήλευε κι ο Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας. Πόσω μάλλον που θα είναι αποτέλεσμα γνήσιας δημοκρατικής βούλησης κι όχι τυραννικής επιβολής. Και φαντάζομαι πως αυτό δεν θα το θέλατε φράου Μέρκελ...