Ο κύριος με το κολονάτο ποτήρι να είναι καλά κι όλοι οι άλλοι...

Η οικονομία είναι ιδεολογία. Ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν ότι εκεί ψηλά υπάρχει ένας θεός που τα πανθ' ορά αντιλαμβάνονται ότι οι προτεινόμενες λύσεις σε οικονομικά ζητήματα δεν είναι σαν τις δέκα εντολές που δόθηκαν στο Μωυσή, θεϊκά θέσφατα δηλαδή, αλλά ανθρώπινες επιλογές που εκκινούν από το θεμελιώδες ερώτημα του ποιόν θέλεις να υπηρετήσεις κατά προτεραιότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός, για παράδειγμα, έχει δώσει τη δική του απάντηση εδώ και καιρό: προτιμά την άνετη επιβίωση του κυρίου με το κολονάτο ποτήρι τού "Μένουμε Ευρώπη" (βλ. φωτό) από το χαμηλόμισθο ή το χαμηλοσυνταξιούχο. Γιατί, επομένως, απορεί η κυβέρνηση της Αριστεράς για την εμμονή τού ΔΝΤ το τρίτο μνημόνιο να μην πληρώσουν οι επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ ετησίως αλλά ο κυρ Μπάμπης με τη σύνταξη των 300 ευρώ; Οι λύκοι δεν είναι χορτοφάγοι Αλέξη μου και ούτε πρόκειται να γίνουν αν γίνεις φίλος τους. Μάλλον το ανάποδο θα συμβεί...

Βεβαίως κάθε απάτη για να σταθεί όρθια χρειάζεται και την κατάλληλη δικαιολόγηση. Πολύ θα ήθελαν οι κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού να βρισκόμασταν ακόμα στην εποχή τής ελέω θεού βασιλείας, αλλά δυστυχώς για εκείνους το πόπολο, όσο εύπλαστο κι επιρρεπές στην τρομοκράτηση κι αν είναι, δεν σκύβει το κεφάλι αν δεν του αμπαλάρεις όμορφα το ψέμα. Λένε τώρα Κρ. Λαγκάρντ και Σία, αυτή η εγκληματική οργάνωση δηλαδή που δεν την κυνηγά η Ιντερπόλ αλλά είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την Aλ Κάιντα γιατί με τις πολιτικές της έχει δολοφονήσει πολύ περισσότερους ανθρώπους, πως δεν είναι δυνατό να πληγεί η υγιής επιχειρηματικότητα. Ως τσιτάτο ακούγεται πολύ ωραία στα αφτιά. Αν, ωστόσο, κάτσουμε και μετρήσουμε πόσα πλήρωσαν οι "υγιείς επιχειρηματίες" την εποχή των μνημονίων σε σύγκριση με αυτά που κατέβαλε ο κυρ Μπάμπης θα διαπιστώσουμε ότι κι ο τελευταίος θα ήταν "υγιής επιχειρηματίας" αν δεν υποχρεωνόταν να πληρώσει τους φόρους και τα χαράτσια που απόφυγαν οι "ξύπνιοι" με χίλιους δυο τρόπους και με εξαιρέσεις επί εξαιρέσεων...

"Ναι, αλλά ο υγιής επιχειρηματίας απασχολεί και προσωπικό, δίνει δουλειά στον κοσμάκη", θα μου πείτε για να σας απαντήσω να μελετήσετε καλύτερα: το ποσοστό ανεργίας σε αυτήν τη χώρα, το καθεστώς των εργασιακών δικαιωμάτων, τον αριθμό των "υγιών επιχειρήσεων" που την έκαναν για το εξωτερικό για να μην πληρώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί στην κρίση, αναγκάζοντας τους "άρρωστους νέους" να καταφύγουν στο εξωτερικό, ή τα ποσά που διαθέτουν οι "υγιείς επιχειρηματίες" σε φορολογικούς παραδείσους και μετά ελάτε να μου ζητήσετε να υποκλιθώ στο "μεγαλείο" αυτών των ανθρώπων που νοιάζονται τόσο πολύ για το λαουτζίκο ώστε σε αντάλλαγμα για τη σχεδόν μηδενική προσφορά τους στη διάσωση της χώρας απαιτούν να φοροδιαφεύγουν με τη βούλα τού νόμου και να τους θεωρούμε κι από πάνω ευπατρίδεις φιλάνθρωπους ευεργέτες και να τους τιμούμε με Μεγαλόσταυρους του Τάγματος...

Δεν είναι ακόμα αργά για τον Αλέξη Τσίπρα να μην βάλει την υπογραφή του σε ένα τρίτο μνημόνιο, ειδικώς στην περίπτωση που δεν υπάρξει σαφής αναφορά στη συμφωνία με δεσμευτικές ημερομηνίες για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και για ένα αναπτυξιακό πακέτο που να υπερβαίνει τις απώλειες από τα υφεσιακά μέτρα για τα λαϊκά εισοδήματα. Ακόμα και η συντεταγμένη χρεοκοπία (ποιός στην παγκόσμια κοινότητα θα τολμήσει να επιτρέψει το αντίθετο για ένα κράτος-μέλος τής ευρωζώνης, ακόμα κι αν έχει επιλέξει τον επίσης αχαρτογράφητο δρόμο τού Grexit;) είναι σαφώς προτιμότερη από ένα τρίτο μνημόνιο, έστω κάπως πιο ανακουφιστικό από τα προηγούμενα αλλά το οποίο δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα (παρά μόνο αυτό της αποπληρωμής των δανειστών έως τελευταίας δεκάρας) παρά μόνο θα επιδεινώσει τόσο τα δημοσιονομικά μεγέθη όσο και την κατάσταση στην πραγματική οικονομία...

Μπορώ να υποψιαστώ πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο μοναδικός Αριστερός που διαπραγματεύεται στη σφηκοφωλιά των νεοφιλελέδων, ωστόσο αυτό ο Αλέξης Τσίπρας το ήξερε και πριν τις εκλογές οπότε δεν μπορεί να το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία. Θα είναι, επομένως, κρίμα για την προσωπική του υστεροφημία και τραγωδία για τη χώρα και την Αριστερά αν επιλέξει το δικό του αργό θάνατο (ας μην έχει αυταπάτες πως με ένα μνημόνιο στην πλάτη του θα μακροημερεύσει στην πρωθυπουργία, ακόμα κι αν περάσει τον κάβο τής υπερψήφισής του από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ιδιαίτερες απώλειες) από μια ηρωική μάχη μέχρις εσχάτων από την οποία μπορεί να βγει ηττημένος αλλά κανένας δεν θα είναι δυνατό να τον ψέξει γιατί δεν την έδωσε μέχρι τέλους. Αλέξη, στην ουσία σου ζητώ το πιστόλι που βρίσκεται στο τραπέζι να μην το στρέψεις στο λαό σου, αν όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο αλλά γιατί το στρέφεις στην ουσία και στον εαυτό σου...