Οταν η ουσία έχει πάει για κατούρημα...

Σε μια εβδομάδα αναμένεται να ανακοινωθεί το πρώτο πόρισμα ελλήνων και ξένων επιστημόνων που αφορά την αλήθεια για το δημόσιο χρέος και το οποίο περιέχει εκπλήξεις για όσους πιστεύουν ότι το πρόβλημα ήταν οι κοινωνικές δαπάνες. Την ίδια ώρα, γίνεται προσπάθεια να πληρώσει η Siemens ως αποζημίωση όσα υποχρεούται να καταβάλει στο ελληνικό κράτος με δεδομένο ότι χρηματοδότησε απλόχερα τον πάλαι ποτέ δικομματισμό για να λυμαίνεται το δημόσιο ταμείο. Παραλλήλως, τρέχουν οι εργασίες των επιτροπών για την καταβολή των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και για το πώς φτάσαμε στα μνημόνια. Ο λαουτζίκος, ωστόσο, το μόνο που έχει πληροφορηθεί αυτήν την εβδομάδα για τις εργασίες τού Κοινοβουλίου είναι πως η Ζωή δεν επέτρεψε σε μπάτσο να ουρήσει ή να αφοδεύσει (η δημοσιογραφία τού βενζινάδικου δεν το έχει ακόμα διευκρινίσει). Πριν λίγο καιρό, άλλωστε, λίγοι έμαθαν πως την ημέρα που ο "πολλά βαρύς" Β. Μεϊμαράκης έψεγε την πρόεδρο της Βουλής γιατί άφησε την Αυτού Εξοχότητά του να περιμένει, ο πρώην πρόεδρος της Εξεταστικής για τη Siemens και πρώην υπουργός τού ΠΑΣΟΚ, Σήφης Βαλυράκης ανέφερε πως η Siemens λειτουργούσε ως κράτος εν κράτει. Γιατί, όμως, να ενημερώνεται ο λαός πως το "μαζί τα φάγαμε" δεν είναι ακριβώς έτσι; Καλά δεν ήμασταν μέχρι τώρα που είχε επικρατήσει η παγκάλειος θεώρηση της Ιστορίας;...

Δεν αντιλέγω πως η τυπολατρική κατά γράμμα τήρηση του νόμου, δίχως να λαμβάνεται υπόψη το πνεύμα του, καταντά στο τέλος ανομία. Δεν θα σταθώ καν στο ότι εκείνοι που επιτίθενται στη Ζωή για τη σχολαστικότητά της ξιφουλκούν κάθε φορά που διασαλεύεται έστω και στο ελάχιστο ο νόμος και η τάξη, ξεδιπλώνοντας όλο το μικροαστισμό τους ακόμα και σε ένα γκράφιτι που δεν είναι της αρεσκείας τους. Η πρόεδρος της Βουλής αρκετές φορές ξεπερνά το μέτρο στην προσπάθειά της να κινείται εντός τού ορίου τής νομιμότητας, την οποία τόσο πολύ είχαν καταπατήσει οι προηγούμενοι κλειδοκράτορες. Καλώς ζητήθηκε από τον μπάτσο η ταυτοποίηση των στοιχείων του (τόσοι και τόσοι έχουν ντυθεί τους αστυνομικούς προκειμένου να αδικοπραγήσουν), κακώς όμως δεν του επιτράπηκε να κάνει την ανάγκη του επειδή οπλοφορούσε, έστω κι αν, για να καταδείξω και την υποκρισία, ο ίδιος δεν θα γινόταν ποτέ δεκτός με πιστόλι στο γειτονικό ξενοδοχείο τής "Μεγάλης Βρετανίας", που δεν το λες και ναό τής δημοκρατιας. Ετσι δεν είναι;...

Χάνει και η ίδια η Ζωή το δίκιο της όταν αντιδρά υπερβολικώς. Είχε άδικο, επίσης, όταν υποβίβασε τη σημασία τής εισόδου στον προαύλιο χώρο τής Βουλής ομάδας αντιεξουσιαστών ή όταν δεν αντέδρασε στη φράση "στα τέσσερα" που εκστόμισε ο κυβερνητικός κουραδόμαγκας Π. Καμμένος όταν η ίδια είχε διακόψει παλαιότερα τον Αντ. Σαχλαμαρά για ανάλογο σεξιστικό του σχόλιο. Για κάθε άνθρωπο, ωστόσο, υπάρχει και μια ζυγαριά στην οποία βάζεις τα αρνητικά και τα θετικά του. Γι' αυτό και μπορώ να συγχωρήσω τη Ζωή για κάποια φάουλ της όταν στους τέσσερις μόλις μήνες που ασκεί τα σημερινά της καθήκοντα έχει κατορθώσει να φέρει τις αμιγώς κοινοβουλευτικές δράσεις στην κορυφή τής πολιτικής ατζέντας, βοηθώντας το κυβερνητικό έργο τής διαπραγμάτευσης κι αναμοχλεύοντας υποθέσεις που το κατεστημένο πολύ θα ήθελε να παραμείνουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και το τελευταίο ιδιαιτέρως εξηγεί πολύ καλά γιατί τόσο μένος κατά τής Ζωής...

Από την άλλη, μου κάνει αρνητική εντύπωση η παραμονή στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη του Γ. Πανούση. Κι αυτό όχι γιατί είμαι αντίθετος στις πρωτοβουλίες του, για παράδειγμα, για λήξη τής κατάληψης στην πρυτανεία του Καποδιστριακού ή για τις θέσεις του απέναντι στους αντιεξουσιαστές, αυτούς τους τζάμπα μάγκες- κυρίως πλουσιόπαιδα των βορείων και νοτίων προαστίων που έχουν μπερδέψει τη γυμναστική με την επανάσταση, αλλά γιατί έχει επισημοποιήσει μια πολιτική απέναντι στους μπάτσους η οποία ναι μεν θωπεύει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των νοικοκυραίων, ωστόσο επιτρέπει στο αβγό τού φιδιού να εκκολάπτεται στο εσωτερικό των σωμάτων ασφαλείας. Δέχομαι πως και οι μπάτσοι είναι άνθρωποι κι όχι γουρούνια, πως έχουν δικαιώματα και πως όσοι υπηρετούν, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, το κοινωνικό σύνολο θα πρέπει να αμείβονται και να επιβραβεύονται αναλόγως.

Δεν έχω διαπιστώσει, ωστόσο, καμιά πρωτοβουλία Πανούση για να διαλυθούν οι θύλακες της Χρυσής Αυγής στην αστυνομία, για παραδειγματική τιμωρία τής κατάχρησης εξουσίας, της βίαιης συμπεριφοράς κι άλλων ακροτήτων που καθημερινώς καταγγέλλονται. Οταν, επομένως, δω τον αρμόδιο υπουργό να μην ασχολείται μόνο  με τη ραδιοφωνική εκπομπή για "στρουμφάκια", με τον αστυνομικό διευθυντή στον οποίο η Ζωή μίλησε ευγενικά ή με τον ΜΑΤατζή που ήθελε επειγόντως τουαλέτα, αλλά και με το νεοναζισμό που εκτρέφεται στα σπλάχνα του σκληρού πυρήνα τού κράτους ενδεχομένως και να αναθεωρήσω την άποψή μου γι' αυτόν, πως είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του "χιπστερονεοφιλελευθεροφασιστικού" Ποταμιού στην κυβέρνηση...