Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπηρετεί, δηλαδή, εγχώρια και διεθνή συμφέροντα ούτε την προσωπική φιλοδοξία του ηγέτη του. Ο Περισσός είναι μια βιομηχανία από μόνος του, η οποία θεωρεί πως έχει κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα της εργατικής τάξης για ιστορικούς λόγους και κανένας δεν μπορεί να της τα αφαιρέσει. Τί κι αν η εργατική τάξη είναι όρος προηγούμενων, προ μεταβιομηχανικών αιώνων; Μήπως και η θεοποίηση του Στάλιν και της Σοβιετικής Ένωσης είναι πιο σύγχρονες αντιλήψεις; Δεν έχει και πολλή σημασία αφού ο Δ. Κουτσούμπας κατορθώνει ακόμα να μαζεύει εκλογική πελατεία για να μπορεί το μαγαζί να βγάζει τα έξοδά του και να έχει και κέρδος. Βεβαίως, αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά και, κυρίως, να κρατάς όσους μπαίνουν στο κόμμα περιχαρακωμένους από οποιαδήποτε εξωτερική επιβουλή (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα). Οι εγγεγραμμένοι κομμουνιστές πρέπει είτε να διαβάζουν "Ριζοσπάστη" και να βλέπουν τις ομιλίες τού γενικού γραμματέα και των βουλευτών τού Κόμματος από το πρωί μέχρι το βράδυ και τίποτα άλλο είτε να είναι "προικισμένοι" με αφέλεια, για να μην γράψω τίποτα χειρότερο, ώστε να πιστεύουν και τώρα ότι τα καθεστώτα τού ανατολικού μπλοκ έπεσαν όχι γιατί ήταν απολυταρχικά αλλά μόνο και μόνο γιατί η Δύση χορήγησε το γκρέμισμά τους. Δεν είναι ψέμα, αλλά η εργατιά δεν πήγε ποτέ στο σοσιαλιστικό παράδεισο στις διάφορες Ρουμανίες και Βουλγαρίες, πολύ απλά γιατί αυτός δεν υπήρξε ποτέ...
Το ΚΚΕ δεν είναι προφανώς υποχρεωμένο να συμφωνεί με την πολιτική τού ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση της Αριστεράς, ωστόσο, καταθέτει ως δημοψηφισματική πρόταση την αποδοχή ή απόρριψη ενός τρίτου μνημονίου. Είναι ο Περισσός κατά; Είναι! Τότε γιατί δεν βγαίνει καθαρώς ο Δ. Κουτσούμπας να πει "διαφωνώ και με την πρόταση της κυβέρνησης και με την ύπαρξη της Ε.Ε., αλλά από τη στιγμή που το ερώτημα αφορά απλώς την απαίτηση των δανειστών πράττω το αυτονόητο και ζητώ από τους ψηφοφόρους μου να το καταψηφίσουν κι ας μην φέρει αυτομάτως το γκρέμισμα της Ευρώπης των μονοπωλίων"; Τα πράγματα, όμως, είναι πιο σύνθετα στο μικροκομματικό σύμπαν των αμετανόητων σταλινικών. Αν, έστω και σε αυτό το θέμα, συμφωνήσουν με το ΣΥΡΙΖΑ τότε μπορεί οι εγκλωβισμένοι στην προπαγάνδα τους οπαδοί τους να αποσκιρτήσουν, να αντιληφθούν ότι η Ευρώπη είναι δυνατό να αλλάξει και με ένα τέτοιο δημοψήφισμα και τότε άντε να τους μαντρώσεις ξανά. Οπότε είναι προτιμότερο να πάρεις μιας θέση "ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις" και να είσαι καλυμμένος πως δεν θα απολέσεις την πολιτικάντικη παρθενιά σου. Είναι να μην απορείς μετά που ο Περισσός δεν έχει "μετακομίσει" μονίμως στη Βάρκιζα;...
Ενδεχομένως αύριο μεθαύριο ο Αλέξης Τσίπρας να υπογράψει το μνημόνιο που τόσο λαχταρούν να κάνει στο Σπίτι του Λαού μήπως κι αφυπνιστούν τα ναρκωμένα εκλογικά ποσοστά τους. Αυτή η νοοτροπία, ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί αριστερή. Λένε πως και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην ουσία μνημόνιο, "λησμονώντας" πως στο τέλος ο πρωθυπουργός αφαίρεσε τα περισσότερα από τα μνημονιακά της στοιχεία και πως ήταν απλώς μια απόπειρα να πείσουμε τους δανειστές, αλλά κυρίως την παγκόσμια κοινή γνώμη, πως τη χώρα κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν εμμονή με τη ρήξη. Ακόμα, όμως, κι αν στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν επιλέξει από την αρχή τη σύγκρουση, ακόμα και την έξοδο από την Ε.Ε., πάλι στο ΚΚΕ θα έβρισκαν μια δικαιολογία για να μην στηρίξουν. Κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα τόσο αρτηριοσκληρωτικό (εκείνοι, φυσικά, το παρουσιάζουν ως ιδεολογική συνέπεια) κόμμα που δεν προσαρμόζεται στην πραγματικότητα αλλά προσαρμόζει την πραγματικότητα στα κομματικά του στερεότυπα. Γι' αυτό και διαχρονικά χτυπά περισσότερο τη ριζοσπαστική Αριστερά από τα αστικά κόμματα, γιατί από την πρώτη είναι που ψαρεύει οπαδούς για να αγοράζουν τα κουπόνια του ή που φοβάται μήπως τους κλέψει η Κουμουνδούρου. Και κάπως έτσι πορεύεται η Αριστερά διχασμένη σε ένα δημοψήφισμα που είναι σε θέση να λυτρώσει τους μικρομεσαίους, για τους οποίους υποτίθεται πως αγωνίζεται, την ίδια ώρα που ο Αντώνης, ο Σταύρος και Φώφη "ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ".
Το ΚΚΕ δεν είναι προφανώς υποχρεωμένο να συμφωνεί με την πολιτική τού ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση της Αριστεράς, ωστόσο, καταθέτει ως δημοψηφισματική πρόταση την αποδοχή ή απόρριψη ενός τρίτου μνημονίου. Είναι ο Περισσός κατά; Είναι! Τότε γιατί δεν βγαίνει καθαρώς ο Δ. Κουτσούμπας να πει "διαφωνώ και με την πρόταση της κυβέρνησης και με την ύπαρξη της Ε.Ε., αλλά από τη στιγμή που το ερώτημα αφορά απλώς την απαίτηση των δανειστών πράττω το αυτονόητο και ζητώ από τους ψηφοφόρους μου να το καταψηφίσουν κι ας μην φέρει αυτομάτως το γκρέμισμα της Ευρώπης των μονοπωλίων"; Τα πράγματα, όμως, είναι πιο σύνθετα στο μικροκομματικό σύμπαν των αμετανόητων σταλινικών. Αν, έστω και σε αυτό το θέμα, συμφωνήσουν με το ΣΥΡΙΖΑ τότε μπορεί οι εγκλωβισμένοι στην προπαγάνδα τους οπαδοί τους να αποσκιρτήσουν, να αντιληφθούν ότι η Ευρώπη είναι δυνατό να αλλάξει και με ένα τέτοιο δημοψήφισμα και τότε άντε να τους μαντρώσεις ξανά. Οπότε είναι προτιμότερο να πάρεις μιας θέση "ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις" και να είσαι καλυμμένος πως δεν θα απολέσεις την πολιτικάντικη παρθενιά σου. Είναι να μην απορείς μετά που ο Περισσός δεν έχει "μετακομίσει" μονίμως στη Βάρκιζα;...
Ενδεχομένως αύριο μεθαύριο ο Αλέξης Τσίπρας να υπογράψει το μνημόνιο που τόσο λαχταρούν να κάνει στο Σπίτι του Λαού μήπως κι αφυπνιστούν τα ναρκωμένα εκλογικά ποσοστά τους. Αυτή η νοοτροπία, ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί αριστερή. Λένε πως και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην ουσία μνημόνιο, "λησμονώντας" πως στο τέλος ο πρωθυπουργός αφαίρεσε τα περισσότερα από τα μνημονιακά της στοιχεία και πως ήταν απλώς μια απόπειρα να πείσουμε τους δανειστές, αλλά κυρίως την παγκόσμια κοινή γνώμη, πως τη χώρα κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν εμμονή με τη ρήξη. Ακόμα, όμως, κι αν στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν επιλέξει από την αρχή τη σύγκρουση, ακόμα και την έξοδο από την Ε.Ε., πάλι στο ΚΚΕ θα έβρισκαν μια δικαιολογία για να μην στηρίξουν. Κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα τόσο αρτηριοσκληρωτικό (εκείνοι, φυσικά, το παρουσιάζουν ως ιδεολογική συνέπεια) κόμμα που δεν προσαρμόζεται στην πραγματικότητα αλλά προσαρμόζει την πραγματικότητα στα κομματικά του στερεότυπα. Γι' αυτό και διαχρονικά χτυπά περισσότερο τη ριζοσπαστική Αριστερά από τα αστικά κόμματα, γιατί από την πρώτη είναι που ψαρεύει οπαδούς για να αγοράζουν τα κουπόνια του ή που φοβάται μήπως τους κλέψει η Κουμουνδούρου. Και κάπως έτσι πορεύεται η Αριστερά διχασμένη σε ένα δημοψήφισμα που είναι σε θέση να λυτρώσει τους μικρομεσαίους, για τους οποίους υποτίθεται πως αγωνίζεται, την ίδια ώρα που ο Αντώνης, ο Σταύρος και Φώφη "ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου