Τι μου θυμίζει άραγε πρωθυπουργός να κόβει κορδέλες δίπλα σε παπάδες λίγο πριν την 21η Απριλίου;...

Δεν απαξιώνω τη σημασία τής ολοκλήρωσης, επιτέλους, οδικών αξόνων, όπως στα Τέμπη ή της Κορίνθου- Πατρών, που καθυστέρησαν χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων κι αν θρηνήσαμε θύματα. Γι' αυτές τις καθυστερήσεις, εξάλλου, κάποιοι- πολιτικοί κι επιχειρηματίες- οφείλουν να λογοδοτήσουν και στη Δικαιοσύνη για αδικαιολόγητο πλουτισμό. Συγκαταλέγεται, επομένως, στα θετικά αυτής της κυβέρνηση το ότι ολοκληρώνει αυτοκινητόδρομους που πέρα από ασφάλεια εξυπηρετούν και την πραγματική οικονομία, κερδίζοντας παραλλήλως κι εκπτώσεις για το δημόσιο ταμείο χάρη και στην "καλή" προαίρεση του νέου μας εθνικού εργολάβου, που ό,τι στοχεύει με το "τόξο" του το πετυχαίνει...

Κατανοώ, επίσης, την ανάγκη τού Αλέξη Τσίπρα να μεταφέρει τη δημόσια κουβέντα από τις μειώσεις συντάξεων κι αφορολόγητου στα νέα στρώματα ασφάλτου, στα τούνελ και στις γέφυρες. Μόνο που η εικόνα τού πρωθυπουργού με ένα ψαλίδι στο χέρι να κόβει κορδέλες δίπλα σε παπάδες πέρα από βλαχομπαρόκ θυμίζει έντονα μια άλλη σκοτεινή περίοδο στην πρόσφατη Ιστορία τής χώρας, την εποχή τής χούντας των συνταγματαρχών, από την εκδήλωση της οποίας συμπληρώνονται 50 χρόνια σε λίγες ημέρες. Φυσικά και δεν ταυτίζω τον Αλέξη Τσίπρα με τους χουντικούς σε επίπεδο πολιτικών επιλογών, μόνο που δυστυχώς φαίνεται να τους αντιγράφει στην επικοινωνιακή διαχείριση μιας δυσάρεστης πραγματικότητας...

Το κακό, βεβαίως, είναι γενικότερο, αφού η κυβέρνηση όλο και περισσότερο αντιγράφει τις προηγούμενες τόσο σε ρητορική όσο, το δυστυχέστερο, σε πράξεις. Από τη στιγμή που δεν έχει άρτο να προσφέρει στο λαό τού δίνει θεάματα. Αντί, για παράδειγμα, να μειώσει την τιμή τής βενζίνης και τους φόρους γενικότερα του "χαρίζει" αυτοκινητόδρομους που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να χρησιμοποιεί...

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν εκεί έξω οι προϋποθέσεις για την αναγέννηση της πραγματικής οικονομίας με την ολοκλήρωση της β'' αξιολόγησης, την αναμενόμενη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, την επιστροφή στις αγορές. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως με την θηλιά που μας έχει περάσει και η σημερινή κυβέρνηση στο λαιμό ό,τι θα παίρνουμε με το αριστερό χέρι θα το δίνουμε με το δεξί και θα αισθανόμαστε κι ευχαριστημένοι. Κι αυτή είναι η χειρότερη μορφή εξαπάτησης, να πιστεύεις δηλαδή ότι σώθηκες την ίδια ώρα που σε μαχαιρώνουν πισώπλατα...