Να κόβουμε και το χέρι σε όποιον οδηγεί και μιλά στο κινητό για να δούμε πόσοι θα μείνουν με δύο...

Υπάρχει ακόμα πιο αποτελεσματικός τρόπος να μην ξαναεγκληματήσει κανείς από το να τον ρίξουμε σε ένα μπουντρούμι και να πετάξουμε τα κλειδιά: να τον ψήσουμε στην ηλεκτρική καρέκλα ή, για τους πιο μερακλήδες, να του πάρουμε το κεφαλάκι στη γκιλοτίνα. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε ότι δεν πρόκειται να ξαναβλάψει την κοινωνία και στέλνουμε ταυτοχρόνως ένα ηχηρό μήνυμα στην κοινωνία πως αυτή θα είναι η κατάληξη όσων παραβιάζουν το νόμο...

Γιατί, εξάλλου, να νομοθετήσουμε αυτές τις ποινές μόνο για τα αποκαλούμενα βαριά αδικήματα και να μην τα επεκτείνουμε και στα πιο ελαφριά, αν σκοπός είναι η τιμωρία κι ο παραδειγματισμός; Φωτιά και τσεκούρι, επομένως, σε όποιον κλέψει ακόμα και μια σοκολάτα από το σούπερ μάρκετ. Αρκετά πια με τις ιδεοληψίες τής Αριστεράς περί ατομικών δικαιωμάτων, ελευθεριών και τα λοιπά φληναφήματα...

Όχι, δεν κάνατε λάθος. Δεν μπήκατε από παραδρομή σε χρυσαυγίτικο ιστότοπο, απλώς επιτρέψτε μου να τρολάρω όλους εκείνους που με αφορμή τους ληστές τού Παλαιού Φαλήρου που είχαν αποφυλακιστεί με το νόμο Παρασκευόπουλου ξαμολήθηκαν και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μας πείσουν ότι οι εγκληματίες γεννιούνται και δεν γίνονται κι άρα όταν τους συλλαμβάνουμε δεν πρέπει να ξαναβλέπουν το φως τής ημέρας. Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστώ πως το σημερινό τρόπον τινά σωφρονιστικό σύστημα λειτουργεί αποτελεσματικώς. Κάθε άλλο, αφού στην ουσία του παραμένει τιμωρητικό κι αντί να σωφρονίζει, μετατρέπει σε εγκληματίες ακόμα κι εκείνους οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είχαν εγκληματήσει πριν μπουν στη φυλακή...

Δεν υπάρχει, ωστόσο, ούτε ένας άνθρωπος, όσο ειδεχθές κι αν είναι το έγκλημα που έχει διαπράξει, ο οποίος να μην δικαιούται να ζήσει έστω κι ένα 24ωρο ελεγχόμενης έστω ελευθερίας. Αν συμβιβαστούμε με το αντίθετο, τότε έχουμε αυτοχριστεί αναμάρτητοι υποκριτές που δεν αντιλαμβάνονται ότι η απόσταση από τη φιλήσυχη έως την εγκληματική ζωή δεν είναι διόλου τεράστια...

Ποιος από εμάς μπορεί να ισχυριστεί δίχως να αισχύνεται πως δεν έχει παραβιάσει ούτε ένα νόμο, μία φορολογική διάταξη ή ένα άρθρο τού Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας; Κι αν μου πείτε πως το να σταθμεύεις παρανόμως δεν είναι το ίδιο με το να δολοφονείς, να ασελγείς σε έναν ανήλικο ή να κλέβεις, τότε θα σας απαντήσω πως όποιος αλλάζει τον πήχη τού ηθικού του κώδικα "α λα καρτ" κι αναλόγως πώς τον συμφέρει δεν έχει κανένα δικαίωμα να υψώνει το δάχτυλο της κριτικής στον συμπολίτη του.  Ούτε υπάρχει διαφορά ουσιαστική στο να σκοτώσεις έναν άνθρωπο από το να τον σκοτώσεις, να τον τεμαχίσεις και να τον ρίξεις στον κάδο απορριμμάτων. Και στις δύο περιπτώσεις δολοφόνος είσαι...

Η διαβάθμιση των εγκλημάτων στον Ποινικό Κώδικα είναι απαραίτητη για την ανάλογη επιβολή ποινών, είναι ωστόσο προφάσεις εν αμαρτίαις για όσους βλέπουν την τήρηση της νομιμότητας κατά τα καλά και συμφέροντα. Αν, επομένως, κάποιος επιθυμεί την επαναφορά τής θανατικής ποινής, θα πρέπει να είναι, για παράδειγμα, πρόθυμος και να του κόψουν το χέρι για παραδειγματισμό την επόμενη φορά που έστω κατά λάθος περάσει με κόκκινο ένα φανάρι ή οδηγεί κι απαντήσει σε μια κλήση στο κινητό του τηλέφωνο. Αλλιώς ας αφήσει τα μαθήματα ηθικής για τα ιεροδιδασκαλεία...